เปิดตาที่สาม1

1244 Words

มนต์สิงหาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ เป็นเหตุให้ทุกคนในที่นี่พร้อมใจกันเงียบเสียงของตัวเองลง ก่อนมีสีหน้าตกใจขึ้นมาแทนที่ รวมไปถึงคนแกล้งนอนหลับอยู่บนเตียงคนป่วยนี้ด้วยอีกคน…. มนต์พยัคฆ์คิดคนเดียวในใจว่า...โดนของงั้นเหรอ สมัยนี้ยังมีอยู่จริงใช่ไหม..แล้วใครมันช่างกล้าทำใส่เขาวะ..ห่าเอ้ย!อย่าให้รู้นะ..จะเหยียบให้ตายคาตีนแม่งเลย...สัด! กรรวียืนฟังด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง...ไม่ได้บ่งบอกความรู้สึกอะไร เพราะพอจะรู้อยู่บ้างแล้ว อยู่ที่วัดเธอเห็นแบบนี้บ่อยๆ บางคนมาขอให้หลวงตาเธอแก้ให้...ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหนถึงเวลานี้ก็ยังมีคนเล่นของแบบนี้อยู่ทั่วไป แต่ไม่มีใครรู้เท่านั้นเอง มันเป็นการฆ่าคนโดยใช้วิธีสกปรก ไม่ผิดกฎหมาย แต่ผิดกฎแห่งกรรมอย่างรุนแรง สายมูตัวแม่อย่างมนต์สิงหา ย่อมรู้เช่นกัน แต่ไม่เคยคิดว่า เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับคนในครอบครัวของเธอได้ ในเมื่อเกิดขึ้นแล้ว ตัวเธอก็ต้องหาทางแก้ไขให้กับลูกชาย...พ่อของเจ้าพวกนี้ก็ไม่อยู่เสียด้วยสิ ธรากรต้องไปดูงานที่สาขาในต่างประเทศถึงครึ่งเดือน ทีแรกมนต์สิงหาจะตามไปด้วยกัน แต่มีลางสังหรณ์แปลกๆ เธอรู้สึกไม่อยากไปไหนขึ้นมาเฉย ๆ ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเธอต้องตามไปช่วยงานสามีตลอด ลางสังหรณ์ของความเป็นแม่ แม่นยำขนาดนี้เชียว แล้วเวลานี้ก็มีเพียงบุตรสาวบุญธรรมของเธอเท่านั้นที่สามารถช่วยได้ “ใช่ไหมลูกกวาง?” มนต์สิงหาหันมาเอ่ยถามเอากับลูกสาวคนเล็ก...เบนความสนใจของทุกคนให้มากองรวมกันที่กรรวีเพียงคนเดียว… มันตอบไม่ถูก เมื่อมารดาโยนคำถามนี้มาที่เธอตรงๆ “เอ๊ะ!..คะแม่” กรรวีตีหน้าซื่อ ไม่แน่ใจว่า จะตอบรับหรือปฏิเสธกลับดี… ปฏิเสธคนอื่นยังพอได้ แต่กับมารดาเธอย่อมรู้ทุกอย่างที่กรรวีทำได้ และมนต์สิงหาเคยเห็นลูกสาวของเธอคนนี้เป็นผู้ช่วยหลวงตาในการแก้คุณไสยต่าง ๆ ที่มีคนมาขอให้ช่วย...เธอมักไปทำบุญที่วัดของหลวงตาบ่อย ๆ บ่อยจนได้เด็กคนนี้มาเลี้ยงเป็นลูกไว้อีกคน “แม่ถามลูกกวางทำไมเหรอครับ...น้องรู้เหรอ” วาสุกรีย่นคิ้ว..เอ่ยถาม...แล้วหันมองมารดา สลับกับมองหน้าน้องสาวอย่างรู้สึกงงๆ ใครไม่งงก็บ้าแล้ว..น้องสาวเขาเพิ่งอายุสิบแปด...เธอรู้เรื่องแบบนี้ด้วยหรือไง... หนุมานอดไม่ได้..เขารีบหยัดตัวลุกขึ้นเดินมารวมกลุ่มด้วยอีกคน…เพราะรู้สึกสนุกและตื่นเต้นนั่นแหละ... เฮอะ!น้องสาวเขาคนนี้ มีอะไรให้อึ้งอีกแล้วไหมล่ะ “เอ่อ...กวาง...กวางว่า...แม่พาคุณเสือไปหาหลวงตาดีกว่า ท่านคงช่วยได้นะคะ” กรรวีไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่โยนทุกอย่างไปทางหลวงตา..พยายามให้ห่างจากตัวเองมากที่สุด..ถึงแม้เธอจะรู้และสามารถช่วยเขาได้ แต่จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเจ้าตัวเขาเกลียดเธอมากมายขนาดนั้น “ลูกกวาง...” มนต์สิงหาเอ่ยเรียกบุตรสาวเสียงอ่อน...จับมือกรรวี..ที่เธอรักเหมือนลูกแท้ ๆ ขึ้นมากุมไว้ มองเธอด้วยสายตาอบอุ่นจนเธอรู้สึกได้...ก่อนพรูลมหายใจออกมายาวๆ “แม่โทรไปหาแม่ชีแล้ว ท่านบอกว่าหลวงตาออกธุดงค์สามเดือนถึงจะกลับ ก่อนไปท่านได้สั่งแม่ชีไว้ว่า...ให้ลูกกวางใช้ตาที่สามช่วยพี่เสือได้” “ตาที่สาม!!!” ทั้งวาสุกรีและหนุมานต่างอุทานออกมาพร้อมกัน รวมไปถึงคนที่แกล้งหลับอยู่บนเตียง มนต์พยัคฆ์สตั๊นตั้งแต่มารดาเอ่ยออกมา...ว่าเขาโดนของนั่นแหละ “แม่คะ...แต่ลูกกวาง” “...แม่ขอร้อง..ลูกกวางช่วยพี่เสือนะ” สิ่งที่กรรวีปิดบังทุกคนเอาไว้ อาจถูกเปิดเผยได้ในวันนี้ เพราะมนต์สิงหายังรู้อีกด้วยว่า กรรวีไม่ได้มีแค่ตาที่สามติดตัวมาเพียงอย่างเดียว เรื่องเหลือเชื่อขนาดนี้ มีเหรอคนขี้สงสัยแบบหนุมานจะเฉยได้...เขาจับไหล่น้องสาวทั้งสองข้างให้หันมาหาตัว กวาดสายตาไปทั่วใบหน้าใสอย่างเอาเป็นเอาตาย พลั๊วะ! จึงถูกฝ่ามือหนาของวาสุกรีตบกบาลไปหนึ่งทีเพื่อเรียกสติ และด่าตามมาอีกนิดหน่อย “ไอ้ฟายลิง...แกมองหาห่าอะไรบนหน้าน้องวะ” “มองหาตาที่สามไงพี่...” เขาหันไปตอบพี่ชายสลับกับหันมาถามน้องสาว “ อยู่ตรงไหนเหรอลูกกวาง มีจริงใช่ป่ะวะ...” แล้วสลับกลับไปหาพี่ชายอีกที “.ตบหัวผมอีกทีดิพี่ ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมครับ” พลั๊วะ!ๆ วาสุกรีตบไปให้อีกสองที....หนุมานถึงกับมึนงง...สติกลับมาเลยทีนี้ คนนอนป่วยที่นอนหลับ แต่ไม่ได้หลับจริงกำลังนอนครุ่นคิด... ตาที่สามอะไรวะ เคยได้ยินมาบ้าง เรื่องตาที่สามอะไรนี่ แต่ไม่เคยสนใจ และไม่คิดว่ามันจะมีจริงด้วยซ้ำไป...ยิ่งกับเด็กนี่...ไม่น่าเป็นไปได้...เขาไม่เชื่อ.เอาไว้หลอกเด็กก็ได้ละมั้ง. “ลูกกวาง..มีน้ำมนต์ของหลวงตาในห้องพระ แม่อธิฐานแล้วลองให้คุณเสือดื่มก่อน...อาจจะช่วยได้นะคะ” หญิงสาวแนะนำซึ่งเธอก็รู้อยู่แล้วแหละว่า น้ำมนต์ช่วยได้แค่เพียงบรรเทาเท่านั้น “มันช่วยแค่บรรเทา...จะให้พี่เสือรอหลวงตา..ถึงตอนนั้นคงไปเฝ้ายมบาลก่อนแล้ว...คงไม่ทันแล้ว” เสียงสั่นเครือของมารดาบีบหัวใจของกรรวีอย่างหนัก… ตาที่สามของเธอถูกสะกดปิดไว้ด้วยอักขระยันต์ของหลวงตา..มีเพียงเจ้าของเท่านั้นจึงจะเปิดและปิดมันได้ ซึ่งเรื่องนี้มนต์สิงหาก็รู้ดี แต่ไม่เคยเอ่ยให้ใครฟัง กรรวีเพิ่งอายุได้สิบแปด หญิงสาวอยากใช้ชีวิตเหมือนคนปกติ... ตั้งแต่ปิดตาที่สามไว้คราวนั้น เธอไม่เคยเปิดมันอีกเลย ไม่อยากรู้..ไม่อยากเห็น...ไม่อยากสัมผัสอะไรทั้งนั้น ปิดตลอดชีวิตไปเลยได้ยิ่งดี ไม่อยากได้มันมาเลยให้ตายเถอะ! “ลูกกวาง..มีตาที่สามจริงเหรอ...พี่ถามจริ้ง!” หนุมานเอ่ยถามเสียงสูง...ประสานสายตากับน้องสาวเพื่อรอคำตอบ..คำตอบที่พี่ชายอีกสองคนรอฟังอยู่เช่นกัน ฟู่! เสียงพรูลมหายใจออกมาจากปากคนตัวเล็กอย่างรู้สึกหนักอก...เรื่องเหนือธรรมชาติขนาดนี้เธอจะพิสูจน์อย่างไรได้ถ้าคนๆนั้นไม่ได้สัมผัสเอง หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถามพี่ชายคนเล็ก แต่หันองศาหน้ามาเอ่ยกับมารดาเสียงอ่อย “แม่คะ...คุณเสือเกลียดลูกกวางยังกับใส้เดือนกิ้งกือ ต่อให้เธอต้องตาย ก็คงไม่ยอมให้ลูกกวางช่วยหรอกมั้งคะ” “ใช่!ฉันเกลียดเธอ...ออกไป!...โอ๊ยแม่!” มนต์พยัคฆ์ตวาดไล่กรรวีแทรกขึ้นมา...ก่อนร้องลั่นหามารดาด้วยความเจ็บปวด ตัวงอเป็นกุ้ง ดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more