09.00 น.
พวกผมตื่นนอนแต่เช้าตรู่ไม่ได้หวังว่าจะเห็นทะเลหมอกยามเช้าเหมือนสาวๆ กระโจมข้างๆ ที่เราตามมา แต่เราตื่นเช้าเพื่อจะได้เห็นรอยยิ้มแห่งความสุขที่พวกเธอพึงพอใจกับทัศนียภาพยามเช้าของที่พักแห่งนี้ต่างหากล่ะ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวและเก็บกระเป๋าที่มีของอยู่น้อยชิ้นของเราเสร็จ ก็เฝ้าสังเกตการณ์ว่าสาวๆ เก็บของเตรียมกลับกันหรือยัง พี่หลินให้ข้อมูลมาว่าพวกเธอจะกลับรีสอร์ตของนุ่มนิ่มวันนี้ พวกผมก็ได้แต่รอ รอโอกาสที่จะได้พูดคุยกับคนที่คิดถึงมาตลอดหลายวัน
“ไปกันไอ้เสือ” ไอ้ดิฟตบไหล่เมื่อเห็นว่าคนที่มันเฝ้ามองมาตลอดกำลังเดินลงจากที่พักเป็นคนแรก แล้วมันก็เดินไปจับมือให้นุ่มนิ่มเดินไปกับมัน เธอตกใจเล็กน้อยที่เห็นพวกผมที่นี่แต่ก็เดินตามไปโดยดี เพื่อนคนอื่นของผมก็ทำเหมือนกัน
“เดี๋ยวเราไปส่ง” ผมเดินไปยืนข้างหน้าน้ำแล้วดึงกระเป๋าสะพายหลังใบใหญ่ที่เธอสะพายอยู่ออกจากไหล่ วันนี้เธอแต่งตัวสบายๆ ด้วยเสื้อฮู
