เฮียเชนทร์(รัก)อันตราย

ตอนที่ 3 ขอความช่วยเหลือ

อนงค์วิ่งเข้ามาด้วยความตกใจทั้งกล้าทั้งกลัวในเวลาเดียวกันแต่เมื่อเป็นผู้จัดการเลานจ์ก็ต้องสั่นสู้เพราะได้ยินเสียงปืนดังขึ้นสองนัดจนแขกเหรื่อแตกตื่นวิ่งหนีกันกระเจิงไปคนละทิศละทาง

"เฮียเกิดอะไรขึ้น" ตะโกนถามเสียงลั่นถึงสาเหตุในยามที่เห็นราเชนทร์ถือปืนกระบอกสีดำสนิทอยู่ในมือ พอๆกับตุลย์ที่วิ่งหน้าตื่นถือปืนเข้ามาเช่นกัน

"เฮีย เป็นอะไรหรือเปล่า" สำรวจร่างกายราเชนทร์ยืนบังอารักขามองซ้ายมองขวาดูความปลอดภัยให้แก่ผู้เป็นนาย ทว่าราเชนทร์ก็ยกมือตบบ่าเบาๆให้ตุลย์ได้ถอยออกห่าง

"กูไม่เป็นอะไร" ตอบมือขวาที่ยืนคุ้มกันด้วยความเป็นห่วง

"แล้วแกมาทำอะไรตรงนี้น้ำหนึ่ง" อนงค์ถามเด็กปลายแถวของเลานจ์ ทำไมถึงมาโผล่ในห้องนี้ น้ำหนึ่งยืนเม้มปากไม่กล้าตอบ เธอกลัวอนงค์มากที่สุดและยิ่งมาสร้างเรื่องในเลานจ์ยิ่งกลัวไปใหญ่ว่าจะโดนไล่ออก

"...."

"อีหนึ่ง กูบอกมึงแล้วว่าอย่ามาสร้างปัญหาที่นี่" ฝ่ามือทุบลงไหล่แคบของน้ำหนึ่งต่อหน้าราเชนทร์ คนตัวเล็กเขยื้อนตามแรงตบตีถอยหลังไปชนราเชนทร์อย่างไม่ตั้งใจ

"พอได้แล้วอนงค์" คว้ามือที่กำลังจะฟาดลงใบหน้า น้ำหนึ่งเอียงหลบตามสัญชาตญาณลงบนแผงอกคนตัวโตด้วยความกลัวเจ้อนงค์จะทำร้าย

"นงค์จะสั่งสอนเด็ก"

"แล้วเด็กเธอทำอะไรผิด"

"...." คราวนี้ไม่ตอบแล้วหันจ้องไปที่น้ำหนึ่งด้วยแววตาโกรธเคือง

"อย่าให้กูเห็นมึงที่นี่อีกนะนางหนึ่ง" คล้ายเป็นคำขู่ไม่ต้องการให้น้ำหนึ่งอยู่ทำงานที่นี่เพราะชอบมีปัญหาเรื่องแบบนี้ซ้ำๆจนแขกเริ่มหายเพราะกลัวลูกหลง อนงค์เดินหนีออกไปโดยปล่อยให้คนตัวบางอ้าปากค้างราวกับโดนสั่งให้ลาออกโดยที่ยังไม่มีโอกาสขอโทษหรือแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น

"ไม่ได้นะเจ้ ไม่ให้มาแปลว่าต้องลาออก หนึ่งลาออกไม่ได้" ตะโกนตามหลังทว่าผู้จัดการสาวสองไม่สนใจฟังรีบไปเคลียร์แขกที่ยังตื่นตระหนกกับเสียงปืนสองนัดทางด้านนอก

น้ำหนึ่งไม่มีโอกาสอธิบาย ไม่ได้อยากสร้างปัญหาให้เลาจน์ ทว่าก็ถูกตามรังควาญไม่เลิก จนปัญญาไม่รู้จะทำยังไงยืนน้ำตาคลอหน่วยต่อหน้าชายแปลกหน้า อีกฝ่ายไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจอะไรนอกจากการเดินกลับมานั่งดื่มแอลกอฮอล์อย่างสบายใจจะมีก็แต่อารมณ์กระสันยังค้างกลางอากาศพลันทำให้หัวเสียไม่น้อย

คนตัวเล็กยังยืนนิ่งอยู่แบบนั้นมองราเชนทร์เป็นระยะสลับกับการมองไปนอกประตูกลัวชายฉกรรจ์จะยืนดักรอ หากออกไปตอนนี้ก็เกรงว่าจะได้รับอันตราย

"จะยืนมองอีกนานไหม" ราเชนทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร เขาไม่ชอบให้ใครมามองด้วยสายตาแบบนี้

"ไม่กล้าออกไป" โดนตามขู่ฆ่าขนาดนั้นใครมันจะขยับตัวเดินออก หากโดนจับได้ขึ้นมาคงไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจ ความกล้าที่เหลือเพียงน้อยนิดยืนตัวแข็งอยู่กับราเชนทร์เพียงลำพังไม่ต่างจากการยืนในบ่อจระเข้

"ถ้าไม่ออกไป ก็คลานเข่าเข้ามา" เป็นประโยคติดปากที่มักพูดกับผู้หญิง ในขณะที่เรียกก็ใช้มือล้วงเข้าเป้ากางเกงลูบคลำแก่นกายใหญ่อีกครั้ง คนเห็นไม่ถึงกับตกใจยังพอคุ้นชินดวงตาอยู่บ้าง แต่ไม่นึกว่าหน้าสิ่วหน้าขวานจะมีคนพิเรนทร์ควักแก่นกายตัวเองในสถานการณ์เช่นนี้ น้ำหนึ่งยืนมองคนตัวโตคล้ายชักแท่งร้อนภายใต้กางเกงตัวยาว เบ้หน้าหนีกับความไม่มียางอายทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อนแต่กระนั้นราเชนทร์กลับสาวมันด้วยมือไม่สนใจคนมอง

น้ำหนึ่งตัดสินใจเดินออกจากห้องเปิดประตูไปเพียงไม่กี่วินาทีก็ต้องถอยกลับแล้วหันกลับมามองราเชนทร์ที่กำลังนั่งล้วงเป้าตัวเองอย่างสบายใจ เสียงวิ่งตุบตับดังเข้าใกล้ ร่างแน่งน้อยวิ่งเข้าหาราเชนทร์นั่งลงหว่างขาเหมือนกับแพรวาเมื่อสักครู่

"ช่วยฉันด้วย" น้ำเสียงอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากราเชนทร์ในสถานการณ์คอขาดบาดตายคงมีแต่ผู้ชายคนนี้ที่พอช่วยได้ ทันทีที่ประตูห้องเปิดราเชนทร์คว้าเสื้อสูทคลุมคนตัวเล็กแล้วแหงนใบหน้าเชิดสูงอ้าปากคราง หายใจแข็งกระเพื่อมส่ออาการเสียวขึ้นมาเสียดื้อๆ

"ซีดส์" เป็นเพียงการแสดงคล้ายว่ากำลังถูกออรัลเซ็กซ์ ชายฉกรรจ์อีกสองคนที่โผล่เข้ามาไม่ใช่สองคนก่อน แต่เมื่อเข้ามาแล้วเจอว่ากำลังมีแขกทำเรื่องแบบนั้นกับเด็กเลานจ์ก็ต้องรีบออกไป โดยไม่ทันสังเกตว่าคนที่ก้มๆเงยๆคือผู้หญิงที่ต้องการตัว

"ลึกๆ อ๊าส์" ราเชนทร์ยังพูดอยู่แบบนั้นและกดใบหน้าเล็กของน้ำหนึ่งลงเป้ากางเกงที่ตุงสูงขึ้นเป็นลำใหญ่ แม้ความจริงไม่ได้มีการอ้าปากทำเรื่องอย่างว่าโดยคนเบื้องล่างยังไม่รู้ว่าชายฉกรรจ์ทั้งสองเดินออกไปแล้ว ได้แต่ก้มแล้วทำท่าทางให้ดูเสมือนจริงเพื่อหลอกอีกฝ่าย มือหนาที่ลูบคลำอยู่ด้านในก็ควักแก่นกายออกมาถูเข้าที่ใบหน้าสวยอย่างพอใจ

"อ๊ะ คุณ" น้ำหนึ่งตกใจพอสมควรทว่าไม่กล้าออกจากช่วงหว่างของราเชนทร์ หากผู้ชายสองคนเห็นเธอมีหวังถูกลากออกไปฆ่าจริงๆและคราวนี้คงไม่มีใครช่วยได้ทัน

"อยู่เฉยๆพวกมันกำลังมอง"

"ยังไม่ออกไปอีกเหรอ"

"มันยืนอยู่หน้าห้อง" แม้จะกลัวชายฉกรรจ์จนตัวสั่นแค่ไหน แต่ทว่าแก่นกายแข็งที่มันสัมผัสตรงหน้า กลัวกว่าเห็นๆเมื่อมันมีมุกบนหนังหุ้มสองเม็ดปูดออกมาเป็นคลื่น เจ้าของแก่นกายชักรูดมันอยู่อย่างนั้นโยกโดนหน้าโดนปากน้ำหนึ่งทั้งยังครางลามกเสียงดังจนคนฟังอายหน้าแดงเมื่อได้ยินผู้ชายแปลกหน้าส่งเสียงครางระส่ำจากการชักว่าว

"อ๊าส์ แบบนี้แม่งก็เสียวดี"

"คุณปล่อยฉัน"

ฝ่ามือหนากดศีรษะลงจมและรัวชักแท่งร้อนตัวเกร็งกระตุก ในความมืดที่มองไม่เห็นแต่เมื่อมันสัมผัสใบหน้ารับรู้ได้ว่าแท่งร้อนแท่งนี้ใหญ่พอตัวอีกทั้งประดับด้วยมุกเป็นคลื่นอีกสองเม็ดเอาไว้สร้างความเสียวให้ผู้หญิงโดยเฉพาะ มือน้อยๆทาบบนหน้าขาใหญ่เพื่อจะยกศีรษะตัวเองออกก็ไม่อาจสู้แรงกดด้วยฝ่ามือเดียวของราเชนทร์ได้

"ซี้ดดดส์"

"อย่านะ"

"อ๊าาาส์" น้ำอุ่นๆกระฉูดใส่ใบหน้าสวยของน้ำหนึ่งโดยที่เธอไม่ทันระวัง ราเชนทร์แตกนอกจากการใช้สองมือชักว่าวและใช้ใบหน้าอีกฝ่ายรองรับน้ำกาม คนเบื้องล่างนั่งคุกเข่าผงกหัวขึ้นเต็มแรงบนใบหน้าอาบไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นและมีกระเด็นเข้าปากไปบ้างเล็กน้อย

"ทำบ้าอะไร"

"รู้จักตอบแทนบุญคุณคนอื่นบ้าง"

หยิบเสื้อสูทที่ไหลกองกับพื้นขึ้นมาเสร็จหน้าตัวเองเพื่อเอาคราบคาวอสุจิออกไป ราเชนทร์นั่งมองผู้หญิงตัวบางอยู่อย่างนั้นและสงสัยว่าเธอไปทำอะไรมาถึงโดนผู้ชายตั้ง 4 คนตามระรานถึงขั้นจะเอาชีวิต

"ไปยุ่งกับผัวคนอื่นมาเหรอ" เขาเอ่ยถามตรงๆ ผู้หญิงตัวคนเดียวรอดน้ำมือชายฉกรรจ์มาได้ถือว่าเก่งพอสมควร

"ไม่บ้าไปแย่งผัวใคร" ยกขวดน้ำเปล่าล้างหน้าให้คราบได้หลุดออกจากใบหน้าทั้งยังถุยน้ำลายเอากลิ่นคาวออกจากปาก

"....."

"แต่ก็ขอบคุณที่ช่วย แม้จะช่วยด้วยวิธีนี้ก็เหอะ" จากนั้นลุกสะบัดก้นเดินหายไปยังประตูฉุกเฉินด้านหลัง มีเพียงหางตาของราเชนทร์ที่ยังมองตามร่างแน่งน้อยจนหายลับตา หลังจากนั้นราเชนทร์เป็นฝ่ายเดินออกไปเช่นกันโดยมีตุลย์ที่นั่งรออยู่บนรถ

"เฮียจะกลับแล้วเหรอ"

"อืม ไม่มีอารมณ์อยู่ต่อ" ถือว่ากลับไวกว่าทุกวันที่มาปกติไม่ตีสองหรือตีสามเขาถึงจะกลับ แต่วันนี้แค่เที่ยงคืนก็ออกจากเลานจ์มาแล้ว ตุลย์สตาร์จรถและเคลื่อนตัวออกเชื่องช้าโดยที่ราเชนทร์นั่งเบาะหลังดื่มแอลกอฮอล์ที่พกติดรถไว้ตลอดจิบเป็นกการขั่นเวลา

เอี๊ยด !!

ตุลย์เบรกหัวถิ่มอย่างไม่ตั้งใจเมื่อมีคนวิ่งตัดหน้ารถจนเกือบชน

"ขอโทษครับเฮีย มีคนวิ่งตัดหน้า" จากนั้นเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นเข้ามาด้านใน ราเชนทร์เปิดกระจกรถชะโงกคอมอง ทว่าเป็นร่างผู้หญิงคนเดิมที่เคยขอความช่วยเหลือ กำลังถูกผู้ชายรุมตบตีจะลากเธอขึ้นรถ

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย" เสียงหวีดร้องดังแต่ไม่มีใครกล้าเข้าช่วย

"รังแกผู้หญิงไม่หน้าตัวเมียไปหน่อยเหรอ" เดินลงจากรถพร้อมปืนคู่ใจชี้ไปที่ท้ายทอยชายฉกรรจ์หนึ่งคนที่กำลังง้างฝ่ามือ หากมันกระทบใบหน้าเล็กมีหวังกรามคงแตกผิดรูปแน่

"ผมว่าไม่ต้องยุ่งดีกว่า" ชายฉกรรจ์พูดขึ้นเป็นการเตือนไม่ให้ราเชนทร์เข้ามาวุ่นวายในเรื่องนี้ ดวงตาคมกริบมองไปยังร่างแน่งน้อยที่ถูกล็อคตัวและมองกลับด้วยสายตาอ้อนวอน เธอกำลังจะถูกผู้ชายพวกนี้ทำร้าย

"ติดหนี้พวกแกอยู่เท่าไหร่" ตามล่ากันขนาดนี้คงไม่พ้นเรื่องเงิน ราเชนทร์แค่เดาและเขาก็เดาถูกจากนั้นชายฉกรรจ์ที่ถูกปืนจ่อด้านหลังหันกลับมามอง

"สองล้าน"

ราเชนทร์มองน้ำหนึ่งอีกรอบก่อนจะสั่งให้ตุลย์หยิบสมุดเชคออกมาแล้วยื่นให้ผู้ชายตรงหน้าระบุจ่ายเป็นจำนวนสองล้านห้าแสน

"เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนี้"

รับเช็คจากมือราเชนทร์ สำรวจดูมันคือของจริงก่อนจะพากันปล่อยตัวน้ำหนึ่งทิ้งลงกับพื้นและเดินขึ้นรถขับแยกย้ายกันออกไป คนตัวบางนั่งทรุดกับพื้นหายใจแรงหลังจากวิ่งหนีมาราธอนทั้งคืนก็ไปไม่รอด

"มานี่" ฝ่ามือหนาจับไหล่เล็กแล้วดันให้อีกฝ่ายได้ลุกขึ้น

"ไปไหน"

"ไปกับฉัน"