The Substitute CEO Bride

Nakahiga si Rosalie Young, hinihimas ang tiyan niya. Matapos ang ilang sandali, huminga siya ng malalim. Buti na lang, okay ang baby. Nung umuwi si Theodore Spencer kagabi, gusto niyang makipag-intimate. Dahil hindi sila nagkita ng dalawang buwan, hindi kayang tanggihan ni Rosalie ang asawa. Si Theodore, nagising na at nag-ayos. Naka-gray suit siya na swak na swak sa katawan niyang matangkad. Naka-upo siya sa chair, hawak ang tablet, tapos parang magaan lang ang daliri niyang nagta-type sa screen. May pagka-relaxed at sensual ang dating niya. Si Rosalie, naka-blanket lang na ang ulo lang ang kita. Nang makita siya ni Theodore na nakatingin, tinanong niya siya ng kalmado, “Are you awake? Let’s have breakfast.” “Okay.” Isinuot ni Rosalie ang pajamas at medyo namumula ang mukha nang dahan-dahan siyang tumayo mula sa kama. Sa dining table, patuloy na pinipihit ni Rosalie ang pagkain sa plato niya, habang hawak ang tiyan. Matapos ang ilang sandali, hindi niya na kayang magtago ng kaba at nagsalita siya, pero sabay din si Theodore. “I have something to tell you,” sabay nilang sinabi. Nagkatitigan silang dalawa. Matapos ang ilang segundo, nagsalita si Theodore. “Why don’t you go first?” “It’s okay, you can go first,” sagot ni Rosalie, alam niyang bihirang mag-initiate si Theodore ng ganitong usapan. Napatingin si Theodore sa kanya, habang tinutuloy ang pagkain. “I’ll have divorce papers sent to you later. If you don’t like anything about the terms, let me know, I’ll fix it. I need you to sign as soon as possible.” Parang na-freeze si Rosalie, parang walang laman ang utak. Kahit nakaupo siya, parang gusto niyang mawalan ng balanse. Ang hirap mag-isip. “T-t-tayong maghihiwalay?” tanong niya, parang nahirapan magsalita, may halong hindi makapaniwala. Para siyang nagpipigil ng luha. “Yup.” Maingat, walang kahit anong emosyon sa tono ni Theodore. Biglang naging magulo ang isip ni Rosalie. Kagabi, magkasama silang dalawa sa pinaka-intimate na bagay, tapos ngayon, siya na mismo ang nag-uusap tungkol sa divorce! Nilapitan niya ang tiyan, ang mga mata niyang medyo basang-bas na, at tinanong si Theodore. “Paano kung may...?” “Bumalik na si Cynthia, kaya kailangan nang tapusin ang marriage natin,” sagot ni Theodore, wala pa ring kahit anong pagbabago sa tono niya. Tahimik lang si Rosalie. Ang mga sweet moments nila ni Theodore noong nakaraang taon, parang halos nakalimutan na niya ang orihinal na dahilan ng kasal nila. Mula’t sapul, alam ni Rosalie na may iba pang laman ang puso ng asawa. Kaya naman nag-decide siya na baka darating din yung araw na kailangan niyang maghiwalay. “May problema ba?” tanong ni Theodore, parang business deal lang ang lahat ng usapan. “Wala. Wala namang problema,” sagot ni Rosalie, habang hinahaplos ang hita at pilit iniwasan ang sakit na nararamdaman. Kung magdedivorce siya, sigurado hindi tatanggapin ni Theodore ang bata, di ba? Ang babae niyang si Cynthia, hindi magiging masaya kung matutuloy pa ‘to. “Oh, saka... Sabihin mo sa lola mo na gusto mong mag-divorce kasi wala kang nararamdaman sa’kin at hindi ka masaya sa marriage natin,” dagdag pa ni Theodore, habang patuloy ang pagkain. Nagpilit mag-smile si Rosalie at tumango. “Okay.” Siguradong kapag sinabi ni Theodore sa lola niya, magagalit ‘yun. Nakita ni Theodore ang hindi maipaliwanag na reaksyon ni Rosalie, at nagsimula siyang ngumiti ng konti. Hindi mo alam kung natutuwa siya o pinagtatawanan lang siya. “Well, yun naman ang totoo, hindi ka naman masaya. At least, malaya ka na.” “Oo,” mahina niyang sagot. Parang mabigat ang lalamunan niya, at hirap na hirap siya mag-reply. Siguro nga, mas mabuti na rin ‘to. At least, hindi na mararamdaman ni Theodore ang bigat ng kasal na ‘to. Nagka-wrinkle ang noo ni Theodore. Para bang may naiisip siyang bagong insight mula sa sagot ni Rosalie. Bumuntong-hininga siya, at sabay sabing, “Okay.”