21. Bölüm: Toprağın Kıskanç Rüzgârı
Sabah, Elif daha güneş doğmadan uyandı. Gece boyunca bölük pörçük uyumuş, her defasında Boran’ın kapısının önünde söyledikleri cümleyi tekrar duyar gibi olmuştu.
“Yarın erken kalkacağız. Beraber bir yere gideceğiz.”
Nereye?
Ne için?
Bunu söylememişti.
Elif, içindeki merakı bastıramıyordu. Bir yandan da dün tarlada geçirdiği günün yorgunluğu, toprağın kokusu gibi hâlâ teninde duruyordu. Aynaya baktığında, yanaklarındaki hafif kızarıklığı, ellerinin hâlâ hafifçe sertleşmiş derisini fark etti. Bu evin, bu hayatın ona başka bir yüzünü gösterdiğini hissediyordu.
Üstüne sade bir kıyafet geçirdi. Saçlarını yine örgü yaptı ama bu kez örgüsünü biraz daha özenle ördü. Sanki Boran’ın “Bugün… birbirimizi görmeye başladık,” dediği o cümle, davranışlarına bile
