Lance’s POV
Malamig ang simoy ng hangin sa Baguio, at para bang mas malamig pa kung wala sa tabi ko si Celine ngayon. Pero narito kami, magkasabay pumasok sa isang family occasion na para bang ako’y hindi CEO, hindi Lance na kilala sa boardroom—ako’y simpleng “kaibigan” lang ni Celine.
“Uy, pinsan!” sigaw ng isang dalaga habang niyakap si Celine nang mahigpit. Tumawa si Celine at agad akong hinila palapit.
“Guys, this is… Lance. Kaibigan ko,” pakilala niya, parang walang malisya pero ramdam kong kumabog ang puso ko.
Kaibigan.
Sa ibang araw, baka nasaktan ako sa simpleng titulong iyon. Pero habang nakatingin siya sa akin na may pag-asa at kaba sa mga mata niya, alam kong ginagawa niya iyon para protektahan ako—at para hindi siya ma-bully ng mga pinsan niyang maluloko.
“Kaibigan?” kunw
