(LANCE’S POV)
Hindi pa man ako nakakaubos ng kape, sumulpot na si Clara sa pinto ng opisina ko—parang multo na hindi marunong kumatok. Perfect timing na naman. Sa loob-loob ko, Lord, bigyan Mo ko ng dagdag pasensiya.
“Lance!” Ngiti niya na parang walang nangyari. “I brought you coffee. Just like old times.”
Huminga ako nang malalim, nilapag ang hawak kong report. “Clara… we don’t have ‘old times’ anymore.”
Napahinto siya sandali pero agad ding ngumiti ulit, kunyari chill lang. “Come on. Don’t be like that. We had years, Lance. You can’t just erase that.”
Tumayo ako mula sa desk, nilapitan ang bintana para hindi niya makita ang iritasyon sa mukha ko. “I’m not erasing anything. I’m just… moving forward.”
Tahimik siya sandali. “Moving forward… with her?” Halos bulong niya ‘yon, pero sap
