Asaf’ın yanına dönmesi epeyce uzun sürmüştü.
Komik halayın ardından bir başka grup etrafını sarmış, ardından bir başkası derken Asaf’ı resmen rehin almışlardı. Nihayet yanına döndüğünde bir bardak su içip nefeslenerek Yade’ye gülümsedi. Yade alnında biriken ter damlalarına, hafifçe kızaran yüzüne ve boynuna bakarken dahi kendini iyi hissedemiyordu. Onun mutlu ve yorgun görüntüsü içini rahatlatmaktan çok uzaktı çünkü Birce bir türlü aklından çıkmıyordu.
“Yanına dönmem uzun sürdüğü için özür dilerim. Ben yokken çok sıkıldın mı Yade?”
Sesi her zamanki gibi yumuşacıktı. Yade kendini bıraksa kalbi bu ses yüzünden anında eriyip giderdi.
“Hayır,” dedi güçlükle.
Sıkılacak vakti olmamıştı ki! Aklı az evvel gördüklerini ona unutturmamak için elinden geleni yapıyordu. Ne kadar süredir böylece ot
