Pazar günü ders çalıştı ve Asaf’ın da çalıştığını biliyordu. Onun finalleri bu haftaydı, Yade’nin bir sonraki hafta. Onun mezuniyeti, hâliyle Yade’den önceydi.
Asaf son günlerde onu eskisi gibi sık sık aramıyor, mesaj atmıyor ve geç cevap veriyordu. Mahir’in onu çalışmaya zorlandığını, stajının son haftası olduğu için bir sürü işi olduğunu, aynı zamanda mezuniyet ıvır zıvırlarını da halletmesi gerektiğini biliyordu ama yine de içten içe kendini çok kızgın hissediyordu.
Tamam, aramayabilirdi. Yani hiç aramadığından değil de günde bir kez konuşmak sinir bozucuydu. Ama mesaj yazmak ne kadar zor olabilirdi ki? Sonuçta Yade ondan Türkiye Tarihi uzunluğunda mesajlar istemiyordu. Bir iki kelam yazıp gönder tuşuna basmak neden bu kadar zordu?
Öfkeyle elindeki ders notunun sayfalarını çevirdi.
