บทที่ 3 โคตรประทับใจในตัวเธอ…คิดได้ไง
1782 Words
“ยัยหนูคนสวย ช่วยยายซื้อดอกกุหลาบหน่อยนะ…เอาไปไหว้พระตรีมูรติก็ได้”
ยายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาทักลินาที่กำลังรีบเดินเข้าไปให้ห้างสรรพสินค้า ทำให้เธอต้องหยุดยืนอยู่นิ่ง ลินามองสบตาหญิงชราตรงหน้าด้วยความสงสัยแล้วมองต่ำลงไปที่ช่อดอกกุหลาบสีแดงจำนวนมากที่ถูกห่อด้วยใบตองสีเขียวสดอยู่ในมือของคุณยาย
“เอ่อ หนูไม่ได้มาไหว้พระตรีมูรติค่ะ…ขอตัวก่อนนะคะ”
หญิงสาวเอ่ยปฏิเสธและก้าวเท้าเดินออกมา
“ช่วยยายหน่อยนะ…ดวงหนูกำลังจะเจอเนื้อคู่ ถ้าไปไหว้ขอพรกับพระตรีมูรติตอนนี้ได้แฟนกลับไปอย่างแน่นอน”
หญิงชราคนเดิมยังคงเอ่ยกับลินา แม้เธอจะเดินทิ้งห่างออกมาไกลแล้ว
… เธอยังไม่อยากมีแฟนสักหน่อย แต่ เอ๊ะ ถ้าได้แฟนแบบคิว ศิวัฒน์ก็โอเคนะ…
ลินาหยุดเดินแล้วหันหลังกลับไปมองคุณยาย
…ช่วยซื้อหน่อยก็ได้…
ลินาเดินกลับไปหาคุณยายอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้วก็ตามแต่ก็ยังไม่เคยไปไหว้ขอพรกับพระตรีมูรติเลยสักครั้ง ลองดูหน่อยก็ไม่เสียหายอะไร ลินาตั้งมั่นอย่างแน่วแน่ว่าเธอจะขอผู้ชายที่เหมือนคิว ศิวัฒน์ทุกอย่างทั้งรูปร่างหน้าตาและถ้าไม่ได้แบบคิว ศิวัฒน์ก็ไม่เอา
“เท่าไรคะ”
“สี่สิบบาทแม่หนู”
เมื่อจ่ายเงินเสร็จแล้วลินาก็ผละออกมา
สำหรับห้างสรรพสินค้าแห่งนี้นอกจากจะเป็นศูนย์การค้าที่ใหญ่และครบวงจรแล้ว ยังมีพระตรีมูรติที่ตั้งอยู่หน้าศูนย์การค้าอันเลื่องชื่อในเรื่องของความศักดิ์สิทธิ์เกี่ยวกับความรักทำให้มีคนโสดจำนวนมากนิยมมาขอพรกับท่านและก็มีคนที่สมหวังในความรักตามที่ขออยู่มากทีเดียว
ลินาเดินมาตรงจุดที่ทำไว้สำหรับไหว้พระตรีมูรติ แต่กลับมีคนต่อแถวรอไหว้อีกจำนวนมาก หญิงสาวเกรงว่าถ้าไปช้าอาจจะได้เห็นหน้าของคิว ศิวัฒน์ไม่ชัด เธอจึงเดินออกมาแถวแล้วเก็บช่อดอกกุหลาบสีแดงสดลงในกระเป๋าผ้าใบใหญ่ที่ชอบใช้เป็นประจำ
ลินานับว่าเป็นหญิงสาวสุดเฉิ่มคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เธอชอบมัดผมรวบหางม้าใส่เสื้อยืดสีอ่อนด้านใน อย่างเช่นวันนี้เธอใส่เสื้อยืดพอดีตัวสีส้มคลุมทับด้วยเสื้อคาร์ดิแกนสีน้ำตาลเข้มกับกระโปรงผ้ายาวเลยเข่าสีดำลายดอกไม้และสะพายกระเป๋าผ้าใบใหญ่คู่กับรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรด
เธอไม่ชอบการเสียเวลาที่ต้องมานั่งแต่งหน้านานๆ ขอแค่ได้ทาแป้งฝุ่นกับลิปมันเท่านั้นก็พอแล้ว แต่โชคดีที่ว่าลินาเป็นคนคิ้วหนา ตากลมโต และมีผิวที่ขาวจัดเนื่องจากได้รับอิทธิพลมาจากชนพื้นเมืองในถิ่นบ้านเกิด ลินาจึงไม่ต้องเสริมเติมแต่งอะไรมากก็พร้อมจะออกจากบ้านได้เลย
“พี่ลินาทางนี้”
หนึ่งในแฟนคลับของคิว ศิวัฒน์เรียกเธอให้เดินเข้าไปยืนใกล้ๆ ‘ชาช่า’ เป็นสาวรุ่นน้องที่เพิ่งมารู้จักกันภายหลังเนื่องจากความชื่นชอบศิลปินคนเดียวกันและมักจะชอบมาคนเดียวเหมือนกันอีกด้วย จึงทำให้สนิทกันได้อย่างไม่ยาก
“ขอโทษนะคะ…ขอโทษค่ะ”
ลินาเอ่ยขอทางกับแฟนคลับคนอื่นๆ ที่มายืนรอศิลปินคนโปรดจนแน่นไปทั่วทั้งบริเวณพื้นที่จัดงาน เธอพยายามเดินเข้าไปยืนข้างชาช่า แม้จุดที่ชาช่ายืนอยู่นั้นจะชิดขอบเวที แต่ก็ถือว่ายังไกลตัวของศิลปินอยู่มากเนื่องจากถูกกั้นด้วยเชือกสีขาวเพื่อไม่ให้เข้าไปใกล้ศิลปินมากจนเกินไป
“คนเยอะเหมือนกันนะ”
ลินาหันไปพูดกับคนข้างๆ เด็กสาวในชุดนักศึกษากระโปรงพีท รองเท้าผ้าใบสีขาว ที่มีอายุน้อยกว่าลินาสองปี
“จริงสิพี่ลินา เมื่อคืนได้ข่าวแอดมินบ้านพี่คิวโกงเงินแฟนคลับไหม”
ชาช่าหันมากระซิบถามลินา เนื่องจากบริเวณที่เธอยืนอยู่นั้นเสียงค่อนข้างดังจากบนเวทีที่พิธีกรกำลังสัมภาษณ์เจ้าของป๊อปคอร์นที่ออกรสชาติใหม่ขึ้นมา ‘ป๊อปคอร์นรสหม่าล่า’
“มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นด้วยเหรอ”
ลินาตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เมื่อคืนเธอนอนเร็วจึงไม่ทันได้ตามข่าวของคิว ศิวัฒน์
“ใช่…แล้วพี่คิวก็หายไปจากกลุ่มแฟนคลับเลยนะ ไม่รู้ทางช่องจะว่ายังไง”
“ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้”
“ได้ข่าวว่าแอดมินเพจคนนั้นจัดงานโดยไม่ผ่านต้นสังกัด แล้วให้แฟนคลับโอนเงินค่าเข้างานมาให้แล้วก็หนีออกจากกลุ่มไปเลย”
“ร้ายกาจมากแล้วพี่คิวทำยังไง คงเสียใจมากแน่ๆ”
“ก็ยังเงียบๆ อยู่นะ แต่เห็นว่าทางช่องจะดำเนินคดีตามกฎหมายให้ถึงที่สุด”
“แย่มากคนแบบนี้ต้องเอาให้ถึงที่สุด ไม่รักไม่ชอบพี่คิวแล้วมาเป็นแอดมินเพจทำไมกัน”
ลินาที่รู้สึกโกรธแทนคิว ศิวัฒน์ที่ต้องมาเลยอะไรแบบนี้ โกรธที่แอดมินคนนั้นเอาความชื่นชอบศิลปินเข้ามาใช้หาเงินโดยไม่ชอบธรรม และที่สำคัญคิว ศิวัฒน์ต้องไว้ใจและเชื่อใจแอดมินคนนั้นมากถึงขนาดให้เข้ามาเป็นแอดมินเพจแฟนคลับ ฉะนั้นการโดนหักหลังจากคนที่ไว้ใจมันร้ายที่สุด…คิดแล้วก็สงสารคิว ศิวัฒน์จับใจ
…น่าสงสารจัง พ่อแมวเหมียวของฉัน…
“พี่ลินาเหม่ออะไร พี่คิวมาแล้ว”
ชาช่าสะกิดแขนลินาเบาๆ ให้รู้สึกตัว
“สวัสดีครับ ผมคิว ศิวัฒน์นะครับ”
เมื่อชายหนุ่มพูดจบเหล่าแฟนคลับก็กรี๊ดออกมา ลิมามองคนบนเวทีเขายังดูสดใสเหมือนทุกครั้ง แค่เธอเห็นรอยยิ้มของคิว ศิวัฒน์ หญิงสาวก็เริ่มคลายความกังวลลงไปได้บ้าง
…เขาคงไม่เป็นไรจริงๆ สินะ…
ลินามองจ้องไปที่คิว ศิวัฒน์อย่างเป็นห่วงแต่เมื่อพิธีกรให้ชายหนุ่มทำท่าแมวพร้อมกับร้อง ‘เมี๊ยวๆ’ หญิงสาวก็ยิ้มออกมา
“และแล้วก็มาถึงช่วงเวลาสำคัญที่แฟนคลับต่างรอคอยกันนะครับ เราจะสุ่มผู้โชคดีเพียงสองท่าน ขึ้นมาสลับกันป้อนป๊อปคอร์นรสหม่าล่ากับคุณคิว ศิวัฒน์และคุณทอย พีรวิชญ์ นะครับ เชิญสตาฟแจกบัตรสุ่มได้เลยครับ โดยบัตรสุ่มจะมีชื่อของคุณคิว ศิวัฒน์ และคุณทอย พีรวิชญ์อย่างละ 1 ใบเท่านั้น เริ่มได้เลยครับ”
ลินาล้วงมือเข้าไปในกล่องบัตรสุ่มอย่างตื่นเต้น เธอได้ยินแว่วๆ ว่ามีคนจับได้ชื่อของทอย พีรวิชญ์ไปแล้วดังนั้นคิว ศิวัฒน์ต้องเป็นของเธอ
“เปิดเลยพี่ลินา ช่าไม่ได้”
ชาช่าทำหน้าเซ็งที่อดขึ้นไปป้อนป๊อปคอร์นให้กับคิว ศิวัฒน์
หัวใจของลินาเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมา เมื่อเธอคลี่กระดาษแผ่นสีขาวออกอย่างช้าๆ อักษรตัวแรกที่เธอเห็นคือ ค.ควาย
“คิว ศิวัฒน์ค่ะ”
หญิงสาวโพล่งออกไปด้วยความตื่นเต้น มือของเธอเย็นเฉียบ
…ฉันได้เป็นลัคกี้แฟนเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลย…
ลินาลุกขึ้นยืนพร้อมกับกำซองสีน้ำตาลแน่น
“ดีใจด้วยนะพี่ลินา”
ชาช่าปรบมือให้เธออย่างตื่นเต้นด้วยเหมือนกัน ส่วนลินานั้นยืนตัวแข็งไปแล้ว
“เชิญทางนี้ค่ะ”
สตาฟสาวผายมือให้เธอเดินตามขึ้นไปด้านบนเทวี
หญิงสาวตัวเย็นเฉียบไปด้วยความตื่นเต้น ขาของเธอแข็งจนแทบจะก้าวไม่ออก ยิ่งเข้าใกล้คิว ศิวัฒน์มากเท่าไรเธอยิ่งรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง หญิงสาวคิดว่าตัวเองต้องหน้าแดงมากแน่ๆ เพราะคิว ศิวัฒน์อยู่ใกล้กับเธอมาก…มากขนาดที่ว่าได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวของเขา เป็นกลิ่นหอมที่สดชื่นอย่างบอกไม่ถูกรู้แต่ว่ามันน่าหลงใหลมากทีเดียว
“อุ๊ย ดูเหมือนคู่ของคุณคิว ศิวัฒน์จะมีของขวัญมาให้ด้วยนะครับ ให้คุณคิวเปิดของขวัญกันก่อนเลยดีกว่าครับ”
เมื่อพิธีกรพูดจบลินาจึงยื่นซองสีน้ำตาลให้คิว ศิวัฒน์อย่างเกร็งๆ
“ขอบคุณครับ”
ศิลปินหนุ่มยิ้มให้คนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มแห่งความขอบคุณ เขาพยายามเปิดซองสีน้ำตาลออกแต่ทว่าปากซองถูกผนึกมาอย่างดีเพราะลินาเกรงว่าฝุ่นแป้งจะหกออกมาก่อนจะถึงมือของคิว ศิวัฒน์
ชายหนุ่มจึงต้องพลิกซองอีกด้านขึ้นมาเปิดแทน ดังนั้นพอเขาออกแรงดึงเพียงเล็กน้อย ซองสีน้ำตาลก็ขาดกระจุยฝุ่นสีขาวจากแป้งเด็กกระเด็นเปอะเปื้อนไปทั้งหน้าของลินาและคิว ศิวัฒน์จนขาวโพลนพร้อมกับกลีบดอกกุหลาบสีแดงสดที่ร่วงหลนกระจายเต็มพื้น ทุกคนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ขะ…ขอโทษค่ะ”
ลินารีบยกมือไหว้คิว ศิวัฒน์อย่างรู้สึกผิด ส่วนผู้จัดการสาวใหญ่ก็รีบวิ่งเข้ามาดึงตัวของคิว ศิวัฒน์ให้ลงจากเวทีไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มที่ไม่ทันได้ระวังตัวไดอารีในซองสีน้ำตาลที่เขาถืออยู่จึงร่วงลงกับพื้น
“นี่เธอไม่รู้เหรอไงพี่คิวแพ้ดอกกุหลาบอะ แฟนคลับตัวจริงหรือเปล่าเนี่ย”
เด็กสาวคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาจากด้านล่างของเทวี เมื่อได้ยินดังนั้นลินาถึงกับหน้าเสีย
…นี่เธอทำอะไรลงไป…
หญิงสาวได้แต่โทษตัวเอง เธอมองตรงไปที่แฟนคลับของคิว ศิวัฒน์อย่างรู้สึกผิดและขอโทษ แต่เธอไม่รู้จริงๆ ว่าคิว ศิวัฒน์แพ้ดอกกุหลาบ สายตาหลายคู่ต่างจับจ้องมาที่เธอราวกับกำลังประณามที่ทำให้ศิลปินคนโปรดต้องเจ็บตัว หญิงสาวไม่อาจทนได้อีกต่อไปแล้วเธอยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาก่อนจะวิ่งลงจากเวทีไป
“เอ่อ ทุกคนไม่ต้องตกใจนะครับ”
พิธีกรบนเวทียังคงดำเนินงานต่ออย่างมืออาชีพ ส่วนลินานั้นรีบวิ่งออกมาจากบริเวณจัดงานในทันที หญิงสาวออกมายืนหลบมุมตรงเสาของลานจอดรถ แล้วร้องไห้ออกมาอย่างสุดกั้น ขาของเธออ่อนแรงจนต้องนั่งลงกับพื้น ลินาก้มหน้าร้องไห้อย่างไม่อายใคร
ซ่า…
- Writer
