WILD ANGELS II:The Lost Identities (Tagalog)

CHAPTER FOUR

CHAPTER FOUR

***

Kendry @ Underground Jail of Hunters Group-Spain

"MALEGEYENG pagdeteng here, Kendry!" masayang bati ni Jefferson Eskinos sa akin. Niyakap ko siya sabay tapik sa likod.

"Nice to see you again, Jefferson. Winston can't make it here. His wife is pregnant and he wanted to take good care of her twenty-four-seven!" I grinned.

"That's good to hear that. I am so happy for them. Anyway, c'mon I'll show you around."

Nagmasid ako sa paligid. Malaki at malawak ang base nila na nasa limang palapag na gusali, hindi pa kabilang ang dalawang palapag na nasa underground kung nasaan ang kanilang monitors room, and control panel ng buong group. Nakikita din doon ang jail kung nasaan nakakulong ang mga bigating sindikato all over the world, at ang ilang lider ng mga mafia na nahuli nila saan man panig ng mundo at nakita ko doon si Samuel Villonco na isa sa mga sindikato sa Pilipinas.

"What will happen to them?"

"Die," Jefferson answered. May ibinulong dito ang isang kasamahan sa salitang Spanish, tumango si Jefferson at muling hinarap ako. "Let's talk later, we have an emergency operation right now," umatras na siya papunta sa labas. Napatingin ako sa mga monitor, at nakita ko ang isang silid na puno ng mga kababaihan habang nakahiga sa mga kanya-kanyang higaan. May mga tubong nakakabit sa mga katawan nito at mga monitor sa gilid.

"Who are those women?" I asked at tinuro ang isang monitor. Napatingin doon ang isang nag momonitor.

"They were s*x slaves victims. We are trying to save them and erase their memories from what they have been through hell with Syndicates and Mafias."

"How long did it takes? And what will happen to them right after their memories are gone?"

"We have an Institution for them, they will be placed as a new person. We are making new data for them and after they can live like normal people just like what they were before."

I nodded and sighed. "Can I go to underground jail?"

"A moment, Sir!" may kinausap ito sa cellphone at pagkatapos ay tumayo na ito para samahan ako sa ibaba. Sumakay kami sa isang elavator pababa, mas pumailalim pa iyon. At ng bumukas lahat natuon ang atensyon sa amin. Lalo na si Samuel, sa kabilang side naman ang mga babaeng bilanggo kabilang na ang ina ni Enrique na si Lanie.

"You may go," sabi ko dito.

Yumuko ito at muling pumasok sa elevator. Lumapit ako sa silda at senenyasan si Samuel na lumapit sa akin. He grinned and spitted the gum.

Kumapit siya sa bakal. "Nagkita rin tayo muli, Kendry. Buti naman at napadalaw ka dito? Na miss mo ba ako?"

"Bagay talaga sayo ang lugar na ito," ngumisi ako. "At hindi ka na makakaalis pa dito. Dahil dito kana mamamatay Samuel."

Humalakhak siya ng malakas, at hinarap ang mga kakusa nito. "Did you hear that? He said, we are going to die here and there is no chance for us to escape here! Ha-ha!" nagsitawanan ang mga ito pati na ang mga kababaihan sa kabilang silda.

Anong nangyayari sa kanila? Lumapit ang ilan sa bakal at binalak na hablutin ang damit ko. Mabuti nalang at nakaatras kaagad ako.

"f**k you!" sabi ng isang kalbo at lahat puro tattoo ang katawan. Nagsunuran ang iba dito sa pagmumura sa akin.

"Pakisabi kina Winston at Delly kung nagustuhan ba nila ang regalo ko sa kanila, ha?" ngumisi si Samuel.

Napatitig ako sa kanya at nakita ko ang kademonyohan ng ngiti niya. Lumapit ako sa bakal na rehas at hinawakan siya sa kohelyo mula sa labas. "Anong sabi mo? Ikaw ang nagpadala ng regalo sa kanila? Paano mo nagawa iyon, ha?! Paano?!" bulyaw ko sa kanya.

Tumawa siya at hinipan ang mukha ko. "Mag-iingat kayo... dahil hindi pa tapos ang lahat, Kendry. Nag uumpisa pa lang ang totoong laban. Hahaha!" hinawakan niya ang kamay ko at inalis iyon sa damit niya. "Kung ako sayo babalik na ako sa Pinas, dahil baka hindi mo na maabutang buhay ang pinakamamahal mong mga kaibigan!"

"Sa tingin mo maniniwala na ako sayo? Wala kanang magagawa pa Samuel. Kaya hindi mo ako masisindak!"

Nagkibit balikat siya. "Ikaw din, basta binalaan na kita," napangisi ito ng may lumabas mula sa elavator. Napalingon ako at nakita ko ang isang matangkad at mestisang babae. May hawak itong folder, she's skinny and oh, hell quite beautiful and hot. She looks too smart in her eyeglasses. She look at me and I find it sexy.

"You must be, Kendry," she said.

"Yeah," I answered. Pero wala paring tatalo kay Elsa. Sympre mahal ko 'yun eh.

"It's nice to see you finally. I've heard so much about you from Jefferson. I'm Green and I am in charge here."

Inilahad ko ang palad pero umiling siya. Humakbang siya palapit sa akin at hinalikan ako sa mga labi. "This is the right way of my greetings and gratitude. Shaking hands is just for grade school," she grinned and winked. Lumapit siya sa silda ng mga kababaihan. Oh, hell! How dare here—to kiss my lips? But fine, it was sweet anyway.

"Madam Lanie," tawag niya. Lumapit sa kanya si Lanie. Napatingin ito sa akin at muling hinarap si Green.

"May I speak to Kendry for a moment please?" binulungan ito ni Green at tumango ito, ngumiti sa akin si Green.

"A'right," binuksan nito ang silda. May gustong lumabas na nakakulong pero kaagad itong nasipa ni Green papasok sa loob.

"f**k you, b***h!" nagwala ang ibang kababaihan na nakakulong at nag dirty finger kay Green. Nakalabas na si Lanie.

Umiling si Green at inilapag ang folder sa mesa sa gilid. "I think I need some exercise now," pinigilan ko siya ng binuksan nito ang silda ng mga kababaihan.

"Oh, don't worry about me. They are just a piece of trash for me," she said at tuluyan na itong pumasok sa loob, nagsitayuan ang ibang kababaihan at pinalibutan si Green. "Who wants to f**k up now, huh?!" hamon ni Green sa kanila.

Hinawakan ako ni Lanie at tinuro nito ang mesa na may dalawang silya. May sliding glass doon kung saan kami papasok. "Magaling siya kaya hindi siya mapapahamak sa loob," si Lanie. Muli akong napatingin sa loob at nakita ko ang pag i-enjoy ni Green habang sunusugod ng mga babaeng priso, sa kabila naman ay nag chi-cheer ang mga kalalakihan.

Tumango ako at sumunod na kay Lanie. Tahimik sa loob dahil may sounds proof iyon. Napapanuod parin namin ang pakikipaglaban nito pero wala na kaming marinig na ano mang ingay.

"Ang anak ko... kumusta na siya Kendry?" she started.

Napayuko siya and began to cry. "Alam kong wala akong karapatan na tanungin ang tungkol sa kanya pero namimiss ko na siya. Nagsisisi na ako sa mga naging kasalanan ko, sa mga nagawa ko..."

"Masaya na siya ngayon, masaya siya sa piling ng mga taong totoong nagmamahal sa kanya. Kaya wag mo na siyang isipin pa."

"Kendry," lumingon-lingon ito at mula sa dibdib ay may ibinigay siya sa akin. "Sa tingin ko hindi na ako magtatagal sa kulungang ito. Lunukin mo iyan para hindi nila madi-detect. Trust me kahit ngayon lang, bumalik kana sa Pinas at ang Isla kailangan—"

Nangunot ang noo ko ng hindi na ito magsalita, at bumagsak na ito sa sahig, kaagad na dinaluhan ko siya. "Lanie... Lanie," wala na siyang malay pero humihinga pa naman siya. Doon pumasok si Green na pawis na pawis at nakita ko ang mga ilang kababaihan na bumagsak sa lapag.

"What happened to her?" muli niyang isinuot ang eyeglasses pagkatapos pahirin ang mga pawis sa mukha niya.

Palihim na nilunok ko ang ibinigay ni Lanie sa akin na isang maliit na chips. "I dunno, she just collapsed," I told her. I wondered if walang camera sa side na iyon dahil hindi ko iyon napansin sa mga monitor kanina.

Inalalayan ito ni Green. "I will take care of her," lumabas na kami sa sliding glass at muli naririnig ko ang mga ingay.

Bumukas ang elevator at lumabas doon si Jefferson na may huli na naman at isa iyong babae dahil sa haba ng buhok nitong nakalugay habang nakayuko ito. Umangat ang mukha nito at ganun nalang ang gulat ko ng makilala kung sino ang babae.

Walang iba kundi ang ex-fiancee ni Winston na si Jael o si Samantha Benidez.

"Let go of me! f**k s**t!" pagsisigaw nito. "I am innocent! I didn't do anything!" muling pagwawala nito.

Itinulak ito ni Jefferson sa loob ng hiwalay na silda na pang isahang tao lang. "Shut your f*****g mouth up!" he yelled at natahimik ang babae, nagsumiksik ito sa sulok. s**t!

Anong nangyayari dito?

"Who is she?" kaagad na tanong ko sa kanya.

"We don't know her name but we caught her stealing expensive jewelry and not just that we learned that she is the most wanted for killing one clan in Madrid last month!"

"It wasn't me! You're f*****g deaf asshole agent!" muling sigaw ng babae. "I didn't kill anyone, I did not steal anything! Let me go!" nagwala muli ito, kinalampag nito ang bakal na silda. Lalapitan na sana muli ito ni Jefferson pero pinigilan ko siya.

"Let me talk to her," I presented.

"Okay, I am just upstairs, and oh, don't believe her f*****g lies!"

I nodded at tinitigan ko ang babaeng nasa silda. Hindi maaari, kamukhang-kamukha niya talaga si Samantha Benidez. "What is your name?" tinitigan niya ako.

"I dunno my name!" she answered. "But it wasn't me, believe me, Sir. I did not kill anyone. Believe me!" she cried.

"You don't know your name?"

Tumango siya. "Yes, I don't know who I am but one thing is for sure. I did not kill anyone or even stole anything! I'm innocent! Please help me to get out of here... please..." pagsusumamo nito.

"How I am supposed to believe that? You don't even know your name," tumalikod na ako.

"Hey! Sir! I am telling you the truth! I am f*****g innocent!" pagsisigaw nito.

"Quiet! You want to be f**k up, huh?!" sabi naman ng isang lalaking nakakulong sa kabilang silda. Natahimik ang babae. Pinagpatuloy ko na ang pagpasok sa elevator pataas. Questions are running my head and it sucks in my mind! Napasuntok ako sa elevator, think Kendry!

Green: The Keeper

Inihiga ko si Lanie sa higaan at kinabitan siya ng mga tubo sa katawan. Tinanguan ko ang mga kasamahan ko sa loob at nagsisimula ng burahin ng machine ang memorya ni Lanie. Umiling-iling ito at nagsisimula na itong magwala. She deserves hell after all.

"Don't please! Please I'm begging you... I want to remember my son!" pakiusap niya. "No..." tuluyan na siyang nakatulog dahil sa epekto ng gamot at sa oras na magising siya ay wala na siyang maaalala ng kahit na ano, and after that pwede na namin siyang maging tau-tauhan at maging sunod-sunuran na siya sa lahat ng aming sasabihin. Like a puppet, like a servant, and like an idiot she deserves to be.

Pagkatapos masigurong okay na siya ay lumabas na ako sa silid na iyon at tinungo ang office ni Jefferson pero napahinto ako ng marinig ang pag uusap nila sa loob kasama si Kendry, ang isa sa mga pinuno ng Black Dragons Organization ngayon.

"Samantha Benidez?" boses ni Jefferson. "You mean the girl looks like Samantha Benidez? That's impossible Kendry. She's in hell right now seducing Satan and I've seen her face so... it's impossible."

"I don't know Jefferson, 'cuz one girl named Samantha Benidez is now in the Philippines and she just looks like exactly the woman you've caught now!"

Napahawak ako sa dibdib. Samantha Benidez. Naningkit ang mga mata ko. "Green, come on in." boses ni Jefferson sa loob, huminga ako ng malalim bago pumasok. Tumayo si Jefferson at kinuha ang isang folder. "This is the file of Samantha Benidez. I want you to re-investigate about her. If she got killed in our last operation.”

"Wait," si Kendry. "Your last operation? When was that exactly happen?"

"One year ago," sagot ni Jefferson. "Samantha Benidez is not her real name Kendry. She's been copying hundreds of faces just to cover her up, and the last one was named Samantha Benidez and she's been killed by that name. We don't know her real name or where she came from. We don't have her real information and no one even knows!"

"Samantha Benidez was our target too, and Elsa thought that she already killed her and it happened one year ago. So it just means that we are killing the same person at the same time? In different places? That was impossible, right?"

Napaisip si Jefferson and he looked at me. "Green, review her case. I'll go with Kendry to the Philippines. I want to see the girl named Samantha Benidez there and that girl under don't let her escape, just separate her from the other prisons."

"Okay, I understand," I answered. Napahigpit ang hawak ko sa folder na hawak. Samantha Benidez... lihim akong napangiti.

"Jefferson, we are done with Lanie," pag rereport ko sa kanya. He nodded and dismissed me. Napatingin ako kay Kendry at nahuli ko siyang nakatitig sa akin, nag iwas ako ng tingin at lumabas na sa office ni Jefferson.

Kinuha ko ang cellphone. "Send me the data now," napatitig ako sa room kung nasaan ang mga nakahigang mga kababaihan na wala ng mga memorya. "Start now!"