หลิวซีเดินฮึดฮัดเข้ามาในห้องด้วยความไม่พอใจ หลันฮวากำลังวุ่นวายกับการเลือกเสื้อผ้าที่กองเต็มทั่วห้อง ก่อนจะเงยหน้ามองสหายด้วยความสงสัย
“เจ้าเป็นอะไรมิใช่ไปดูบาดแผลให้ท่านแม่ทัพมิใช่หรือ ใครทำอะไรให้ไม่พอใจเล่า” พูดพลางวางชุดกระโปรงลง หยิบการินน้ำชาใส่ถ้วย เลื่อนไปวางตรงหน้าสหายสาว
“ดื่มชาก่อนจะได้ใจเย็น ๆ มีเรื่องอะไรก็เล่ามา ก่อนไปยังอารมณ์ดีอยู่เลยนี่”
หลิวซียกชาขึ้นดื่มหมดถ้วย แล้วแย่งกาน้ำชามาจากมือหลันฮวารินน้ำใหม่แล้วดื่มอีกครั้ง ก่อนจะวางกระแทกลงบนโต๊ะ พูดเจือความโมโหหงุดหงิด
“จะให้ข้าไม่โมโหอยู่ได้อย่างไรกัน บุรุษหัวแข็งผู้นั้น ไม่รู้ว่าเป็นพี่น้องกับฮองเฮาของเราได้อย่างไรกัน นิสัยไม่ฟังเหตุผลเอาแต่ใจมากเรื่องเช่นนี้”
เซียวฮองเฮามักจะเข้าอกเข้าใจพวกนางดี และพร้อมสนับสนุนสตรีที่มีความรู้ความสามารถ ช่วยผลักดันให้ได้ทำงานทัดเทียมกับบุรุษ
หญิงสาวเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้สหายฟัง ถ
