📚 ༘⸒⸒⸒⸒ ♡˖ 𓈒⊹
คำชวนที่ไม่คาดคิด 🌤️
บ่ายวันเสาร์อากาศโปร่งกว่าทุกที หลังจากอ่านหนังสือด้วยกันเสร็จที่ห้องสมุด สายธารหันมามองวายุ สายตานิ่งแต่มีอะไรซ่อนอยู่
“เย็นนี้…ไปกินข้าวที่บ้านฉันไหม”
วายุชะงักทันที มือที่กำลังเก็บสมุดหยุดกลางอากาศ เขาหันมามองหน้าเธอเต็ม ๆ “ว่าไงนะ”
“ก็แค่…แม่บอกว่าอยากเจอเพื่อนหนู” น้ำเสียงเหมือนชวนปกติ แต่ปลายนิ้วที่กำมุมสมุดแน่นบอกว่า เธอก็เกร็งไม่น้อย
หัวใจวายุเต้นแรงเมื่อได้ยินคำว่า บ้าน เขาพยายามทำเสียงขรึมเหมือนทุกที “เธอแน่ใจใช่ไหม ว่าอยากให้ฉันไปจริง ๆ”
“แน่ใจ” เธอตอบสั้น ๆ แต่สายตาชัดเจนกว่าคำพูดมาก
นั่นคือครั้งแรก…ที่สายธารเปิดประตู “บ้าน” ให้เขาในความหมายจริง ๆ ไม่ใช่แค่ห้องโปรเจกต์หรือร้านหนังสือ แต่คือ “บ้าน” ของเธอจริง ๆ 🏠✨
ความประหม่าที่ซ่อนอยู่ 🌙
ระหว่างทางไปบ้านสายธาร วายุกลับไม่เหมือนเดิม เขาขับรถเงียบผิดปกติ มือจับแฮนด์แน่นกว่าทุกครั้ง พย
