“ฉีดยาน่ะสิ” คุณหมอถอนหายใจบอก หน้าที่ก็ไม่ใช่ เขาไม่ได้จับเข็มมากี่ปี ต่อให้เป็นคนไข้วีวีไอพีจ่ายเพิ่มเป็นหมื่นเพื่อให้หมอเป็นคนทำหัตถการให้เองเขายังหาเรื่องโยนกลับไปให้หมอคนอื่นหรือปล่อยให้พยาบาลทำไป
“นอนคว่ำหน้าลงไปเลย”
แต่กับผู้หญิงที่พ้นนสถานะลูกศิษย์ก็เลื่อนขั้นอาจเป็นแม่ของลูก ยิ่งนึกถึงสายตาอ้างว้างโดดเดี่ยวของเธอ เมื่อคืนเขาทำเธอเจ็บ ไม่อยากให้เจ็บมากกว่าเก่าและไม่ไว้ใจใครนอกจากตัวเอง
แล้วเด็กดื้อก็ทำให้ธีรกรรู้ว่าตัวเองใจเย็นได้มากกว่าที่คิด สองแขนช่วยประคองร่างบาง เธอไม่ขืนตัวเหมือนครั้งก่อน ๆ แสดงว่าเริ่มไว้ใจเขา
“ระวังแขนด้วย” เสียงทุ้มเตือน “อย่าไปนอนทับสายน้ำเกลือ ถ้าเข็มมัมหักเลือดไหลย้อนขึ้นมาต้องเจาะใหม่นะ”
“ฉีดที่แขนไม่ได้เหรอ” …คนไข้ยังไม่วายต่อรอง
เขาหันหลังให้เธอ กำลังทำอย่างอื่น แต่เหลือบหันมามอง คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม
“ข้างละเข็ม? สองแขนเลยนะ แถมข้างหนึ่
