หลังจากวันนั้นเวลาผ่านล่วงเลยไป ทั้งสองยังทั้งมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งไม่เปลี่ยนแปลง และยังมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
วันนี้เป็นวันที่ต้องศึกษาวิชาวันสุดท้ายก่อนที่หอศึกษาจะหยุดพักผ่อน ลู่เฟยและลูู่เอินวางแผนไว้ว่าระยะเวลาที่หยุดนี้ทั้งสองจะกลับเผ่าปีศาจ
"ข้าคงทนคิดถึงเจ้าไม่ได้" ซีฮ่าวเอ่ยบอกนาง ทั้งสองมักจะใช้เวลาว่างมาอยู่ด้วยกันที่ควานต้าเกาบ่อย ๆ
"แค่เดือนเดียวเองนะเจ้าคะ "ลู่เอินเอ่ยตอบเขา
"ข้าอยากอยู่กับเจ้าตลอดเวลา" สันจมูกโด่งคลอเคลียอยู่ที่แก้มเนียนของนางก่อนจะฝังลงที่แก้มนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว
"แก้มข้าช้ำหมดแล้วนะท่านเทพ" ลู่เอินใช้มือเรียวทุบไปที่อกเขาเบา ๆ
"ข้าอยากให้ทุกคนรู้เรื่องของเรา เจ้ากับข้าจะได้ไม่ต้องหลยซ่อนเยี่ยงนี้"
"......" นางเงียบไม่ได้ตอบกลับมา
"หรือเจ้าไม่อยาก"
"ไม่ใช้เจ้าค่ะ ข้ากำลังคิดอยู่ว่ากลับวังปีศาจคร่านี้ข้าจะคิดหาวิธีที่จะบอกท่านพ่อกับท่านแม่อยู่"
"เดี๋ย
