Demon’s Love รักนี้…อันตราย!

Demon's Love รักนี้... อันตราย! Writer : Aile'N บทนำ "แล้วเจอกันน้าาา~ ^0^" แก้มเนียนของเมโลดี้ถูกนิ้วมือเล็กๆ ของซิทนี่ย์เพื่อนสนิทตัวกะเปี๊ยกเพียงคนเดียวของเธอจับยืดส่ายไปมาด้วยรอยยิ้มสดใส ยัยนี่เป็นพวกโรคจิตอ่อนๆ ที่ชอบทรมานคนอื่นไปพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ สินะ? หญิงสาวขมวดคิ้วมองเพื่อน "จะไปไหนก็ไป แก้มฉันยืดหมดแล้ว! -3- " ร่างสูงระหงส์จับมือเพื่อนตัวน้อยออกและยกมือขึ้นมาลูบแก้มตัวเองเบาๆ "เจอกันพรุ่งนี้ บาย^^" "อื้อ ( -_-^)/" หญิงสาวโบกมือล่ำลาเพื่อนรัก ก่อนจะเดินออกมารอรถแท็กซี่ที่หน้าโรงเรียน เนื่องจากรถปอเช่คู่ใจยังคงนอนนิ่งอยู่ในอู่มาหลายวัน ทำให้เธอต้องอาศัยรถแท็กซี่เพื่อไปไหนมาเองด้วยตัวคนเดียว ไม่ใช่ว่าไม่กลัวนะเพราะทุกวันนี้ข่าวฆ่าข่มขืนหรืออะไรเทือกนั้นมันก็เกิดขึ้นตามหน้าหนังสือพิมพ์อยู่ทุกวัน แต่จะทำไงได้... ทนๆ เอาแค่ไม่กี่วัน ร่างบางถอนหายใจก่อนจะขับไล่ความคิดที่ทำให้ตัวเองใจไม่ดีออกไปและหันมารอรถต่อ เอี๊ยดดดดด!! ครืนนนนนน~ ขณะที่หญิงสาวกำลังยืนมองหารถแท็กซี่อยู่หน้าโรงเรียน จู่ๆ ก็มีรถตู้สีเงินติดฟิล์มมืดสนิทไม่มีบัตรเชิญแล่นมาจอดเทียบตรงหน้าอย่างรวดเร็วและประตูก็เปิดออกอย่างแรงจนเธอตกใจรีบถอยออกมาตั้งหลักหลายก้าว!! "เธอคือ... เมโลดี้ เค. โรส ใช่มั้ย?" ผู้ชายหน้าเหี้ยมๆ โผล่หน้าออกมาถามร่างบางด้วยน้ำเสียงเถื่อนๆ พอกับใบหน้าอันไร้ความเรียบเนียนของมัน!!! ลางสังหรณ์อันแม่นยำของเธอบอกว่ากำลังจะเกิดเรื่องในอีกไม่ช้า!! "คนนี้แหละมึง!" ผู้ชายร่างยักษ์ที่นั่งข้างๆ ชายคนแรกพูดขึ้นพร้อมแสยะยิ้มอันน่าขนลุกออกมา "หึหึ หาตั้งนาน" คนตัวเล็กถอยกรูออกมาทันทีเมื่อพวกนั้นก้าวลงมาจากรถพร้อมรอยยิ้มหลอนประสาทที่ทำให้เธอกลัวจนตัวสั่น ได้แต่มองพวกมันอย่างหวาดๆ ใบหน้าสวยที่เคยมีเลือดฝาดพลันซีดเผือดไร้สีเลือด  ต้องหนี... เธอคิดในใจแต่ขาทั้งสองข้างกลับแข็งทื่อก้าวไม่ออกราวกับมีคนมาทำถังกาวตราช้างสารรุ่นติดทนติดนานหกไว้ที่พื้น! "บรรลัยล่ะ..." หญิงสาวสบถออกมาเบาๆ ด้วยอารมณ์ร้อนรนเมื่อมองซ้ายมองขวาจนคอแทบเคล็ดก็ยังไม่มีใครคิดที่จะเลียวแลเธอเลยสักคน!! พวกนั้นเอาแต่ก้มหน้ามองปลายเท้าของตัวเองเหมือนมันมีอะไรติดอยู่ แกล้งทำเป็นไม่เห็นร่างบางที่ยืนขาสั่นงันงกอยู่ตรงนั้นเลย!! "เฮ้ย จับมันไว้!!!" สิ้นเสียงอำมหิตนั้น ชายชุดดำอีกสามสี่คนก็กรูกันลงจากรถมาล้อมหน้าล้อมหลังคนตัวเล็กไว้จนหมดหนทางที่จะหนีได้อีกต่อไป!!! พรึ่บบบ!! เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาใครสักคนในพวกมันก็เข้ามาล็อกตัวร่างเล็กๆ นั้นไว้จากข้างหลังและจ่อวัตถุปลายแหลมคมเย็นเฉียบราวกับแช่แข็งมาที่ลำคอสวยๆ ของเธอ!! "ขึ้นรถ!! ถ้าไม่อยากโดนแทงไส้ไหล!!!" เสียงคำรามกับมีดปลายแหลมมันวาวของมันที่กำลังจ่ออยู่ที่คอทำให้เมโลดี้ต้องก้มหน้ารับชะตากรรมเดินไปขึ้นรถกับพวกมันอย่างว่าง่าย "ครับนาย ได้ตัวแล้วครับ... ครับๆ ได้ครับ" ร่างสูงระหงส์นั่งเงียบ.... ไม่พูดไม่จา ฟังจากที่คนข้างๆ ต่อสายคุยกับใครบางคน เธอก็จับใจความได้แค่ว่ามีคนกำลังต้องการตัวเธอ ยิ่งทำให้เธอหน้าถอดสี ตัวสั่นระริกด้วยความกลัวที่กำลังเกาะกุมจิตใจ คิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่าเธอทำอะไรผิดถึงต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้! เมื่อจนปัญญาคิดหาต้นเหตุร่างนั้นจึงเปลี่ยนแผนกะทันหันมาคิดหาทางออกให้ตัวเองแทน ทำยังไง? ถึงจะหนีออกไปจากพวกมันได้กันล่ะ ติ๊กต่อก.. ติ๊กต่อก.. ติ๊กต่อก.. ร่างบางกรอกตาไปมาอย่างใช้ความคิด เอี๊ยดดดดด!!!  ปึ๊ก!!  เสียงเบรกรถกะทันหันดังสนั่นขึ้นพร้อมกับหัวของเมโลดี้ที่พุ่งตรงไปชนกับเบาะหน้าอย่างแรงจนเห็นดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้ายามกลางวันแสกๆ "เหี้ยอะไรวะ!!!!?" "ใครที่ไหนไม่รู้ขับรถปาดหน้ามาจอดขวางไว้ครับ!!" "มันอยากตายหรือไง!!!?" "ฉันเนี่ยกำลังจะตาย..." ร่างบางพึมพำหน้ามุ่ย หน้าผากมนเริ่มขึ้นสีจางๆ ชายหน้าเหี้ยมคนข้างๆ คำรามอย่างหัวเสียจนเธอสะดุ้งก่อนจะเปิดประตูลงไป คนตัวเล็กเลยมองตามไปอย่างลุ้นๆ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา มาดเนี้ยบ รูปร่างสูงโปร่งภายใต้ชุดสูทราคาแพง ผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องราววุ่นวายเมื่อครู่เดินลงมาจากรถสปอร์ตหรูด้วยใบหน้าเรียบเฉย แม้จะอยู่ในระยะไกลพอสมควรแต่ออร่าความหล่อเปล่งประกายจากผู้ชายคนนั้นมันพุ่งฝ่าสายลม แสงแดด ทะลุกระจกรถ ผ่านหน้าคนขับมากระแทกหัวใจร่างบางในรถอย่างจัง! >////พลั่ก!!!  คนตัวเล็กที่นั่งลุ้นสถานการณ์อยู่ชะงักไป เมื่อสุดหล่อของเธอปล่อยหมัดน้อยๆ อันแสนจะบอบบางของเขาไปกระแทกหน้าด้านๆ ของผู้ชายร่างใหญ่กว่าสองสามเท่าร่วงสลบสไลกลางอากาศด้วยหมัดเดียว!! "เท่เป็นบ้าเลยอ่ะ.. " ร่างบางจิกเบาะรถเบาๆ เมื่อโรคบ้าผู้ชายเริ่มกำเริบหนัก "เหี้ย!!" พวกลูกน้องมันที่อยู่ในรถอุทานออกมาอย่างพร้อมเพียงก่อนจะรีบกรู่กันลงไปล้อมพ่อหนุ่มหน้ามนคนหน้าหล่อไว้รอบทิศ เธอเลยลงไปดูบ้าง... มะ.. หมายถึงไปดูความหล่อของเขาใกล้ๆ นะ อย่าเข้าใจผิดว่าเธอจะลงไปมองความอุบาศว์ของไอ้พวกนั้น... เป็นไปไม่ได้!  พลั่ก!!! ตุ๊บๆๆๆ ตั๊บๆๆๆ อึกๆๆๆ อั๊กๆๆๆ!!!! "อ๊ากกกก!!!" เมโลดี้ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ พูดอะไรไม่ออกยืนตาค้างอยู่ตรงนั้นจนสายลมพัดฝุ่นเข้าปากก็ยังไม่สามารถงับปากลงได้ เมื่อมองร่างของอันธพาลพวกนั้นปลิวว่อนร่วงลงพื้นไปทีละคนราวกับฉากใดฉากหนึ่งในภาพยนตร์พันล้าน! สรุป! บุคคลที่อันตรายยิ่งกว่าไอ้เหี้ยมพวกนั้นก็คือ... ผู้ชายคนนี้งั้นเรอะ!? หญิงสาวมองเขาหวาดๆ เริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองจะปลอดภัยจริงๆ หรือเปล่า "เธอ... ไม่เป็นไรนะ?" น้ำเสียงทุ้มต่ำนุ่มหูสะกดจิตคนฟังนั้นเอ่ยขึ้นเรียบๆ หลังจากที่ทุกอย่างสงบลงภายในเวลาไปถึง 10 นาที! "ฉะ.. ฉันไม่เป็นไร^^" แก้มเนียนเริ่มขึ้นสีเมื่อได้มองเขาใกล้ๆ  "ขึ้นรถ เรามีเรื่องต้องคุยกัน" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ คำพูดนั้นทำให้เธอชะงัก เงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างงงๆ พลันความนึกกลัวก็เกิดขึ้นในใจอีกครั้ง จนต้องถอยห่างออกมาจากเขาหลายก้าว ชายหนุ่มมองเธอนิ่ง ใบหน้าที่เรียบเฉยเกินไปของเขากำลังทำให้คนตัวเล็กนึกหวั่นใจ รู้จักกันก็ไม่รู้จัก จะให้ขึ้นรถไปเขาง่าย ๆ ได้ยังไง... เธอคิด "อย่าให้ต้องพูดซ้ำ" คำขู่แกมบังคับของคนตัวสูงกว่าทำใจเธอหล่นไปอยู่ตาตุ่ม ใบหน้าสวยไร้สีเลือด เนื้อตัวสั่นระริก "ฉันไม่ทำไรเธอหรอกน่า อย่าสะดีดสะดิ้งไป" ร่างสูงในชุดสูทสุดเนี้ยบผู้เป็นทายาทรุ่นที่ 13 ของไฮสคูลชื่อดังจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ คำพูดเย้ยหยันเสียดแทงจิตใจเมโลดี้อย่างจัง! เธอขบริมฝีปากแน่นเพราะพูดอะไรไม่ออก ไม่คิดว่าผู้ชายรูปหล่อที่เธอเพิ่งปลาบปลื้มชื่นชมไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนจะนิสัยเสียและปากหมาได้ขนาดนี้! ความรู้สึกดีที่มีให้เมื่อแรกพบมลายหายไป... คนตัวเล็กหายใจเข้าหายใจออกนับ 1-10 ในใจ พยายามเก็บกลั้นอารมณ์โกรธไว้ และยอมขึ้นรถไปกับเขาแต่โดยดี