Lavabodan çıktığımda, içimdeki fırtınayı biraz olsun yatıştırmaya çalışarak doğruca mutfağa, Füsun Teyze’nin yanına gittim. Onu tezgâhın başında sebze doğrarken buldum.
“Füsun Teyze,” dedim sesimde hafif bir titreme vardı, “Ben 10 dakika kardeşimle konuşabilir miyim? Telefonla.”
Füsun Teyze bana sıcak bir gülümsemeyle baktı, elindeki bıçağı bırakıp beni sakinleştirmek istercesine koluma hafifçe dokundu. “Konuş tabii ki kızım, izin almana gerek yok. Esila Hanım bir şey isterse ben hemen müdahale ederim zaten. Odasında özel bir düğmesi var, herhangi bir şey olduğunda mutfakta sesi çıkıyor. Geceleri sen de duyarsın muhtemelen. Hadi git sen kardeşinle konuş, ben hallederim.”
İçimi minnet duygusu kapladı. En azından bu soğuk evde Füsun Teyze gibi bir sığınak vardı. “Çok teşekkür ederim,” ded
