ภรรยาตัวสำรอง

ตอนที่2 แตกต่างกันส้นเชิง

“พี่ชัย ทำไมกัน พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงหวานถามออกมาอย่างสั่นเครือ ชายตรงหน้าเมื่อได้เห็นภาริตาก็อดที่จะดีใจไม่ได้

“น้องตา สบายดีไหมครับพี่ดีใจที่ได้เจอน้องตาอีก” ชัยบวรคือคนที่เธอเคยรักเมื่อสมัยตอนเรียนมหาลัยไม่มีใครรู้มากนักว่าทั้งคู่เคยคบกันเพราะหญิงสาวไม่อยากให้นายอัครราชรู้เรื่องนี้ พอหลังจากชัยบวรไปเรียนต่อที่ต่างประเทศหญิงสาวก็ไม่เคยติดต่อไปหาอีกเลย

“ค่ะ ตาขอตัวก่อน”ภาริตาเลี่ยงที่จะอยู่ต่อเธออยากออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด

“เดี๋ยวสิน้องตา ทำไมต้องทำเหมือนรังเกียจพี่ขนาดนั้น ทุกวันที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่พี่ไม่เคยคิดถึงน้องตา” ชัยบวรจับมือหญิงสาวแน่น เธอพยายามสะบัดออกแต่เขาก็ไม่ปล่อย

“พี่ชัยปล่อยตาค่ะ ไม่เหมาะ”หญิงสาวพยายามชักมือตนเองออกด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

"ไม่เหมาะอะไรกัน แค่นี้ยังน้อยเมื่อแทบกับ”ไม่ทันได้พูดจบเสียงหวานที่เปลี่ยนมาเป็นฉุนเฉียวก็ดังออกมา

“หยุดนะคะ ตอนนี้ตากำลังจะแต่งงานกับผู้ชายที่ตารัก เราสองคนไม่ต้องมาเจอกันอีกจะดีกว่าถ้าพี่ยังไม่เลิกยุ่งกับตา ตาจะบอกคุณพ่อแน่”

“แหม่ตาแค่นี้ก็โกรธเสียแล้ว” ชายหนุ่มปล่อยมือหญิงสาวก่อนจะมองเธอทั่วทั้งใบหน้า

“ตาไปก่อนนะคะ ขอตัว” หญิงสาวเดินหนีออกมาด้วยความไม่พอใจ มีเพียงชายตาของชัยบวรที่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มองร่างบางที่เดินจากเขาไป

คิดว่าจะหนีไปจากพี่ได้หรอตาไม่มีวันนั้นหรอก!

ตอนที่ 3 แตกต่างกันสิ้นเชิง

ผ่านไปหลายอาทิตย์คุณหญิงพรแก้วได้ฤกษ์ยามงานแต่งงานของหลานชายแน่นอนทศวรรษดีใจไม่น้อยที่จะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ตนชอบพอ วันนี้ชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าสละโสดกับเพื่อนๆ อย่าง กีรกิตและพงศ์เทพ

“ดีใจด้วยนะเว้ยไอ้ธาม ที่สุดท้ายมึงก็ได้แต่งงานกับคนที่มึงชอบเสียที” กีรกิตพูดพร้อมยกแก้วเหล้าให้เพื่อน

“กูก็ดีใจด้วย มาๆ ชนแก้ว” พงศ์เทพพูดก่อนจะชนแก้วกับเพื่อน

“ขอบใจพวกมึงมากว่ะ คืนนี้กูไม่อยู่ดึกนะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันงานแล้วกูอยากจะทำตามที่น้องตาขอ”

“ขออะไรว่ะ”

“ขอให้เลิกเที่ยวไงล่ะ กูไม่อยากให้น้องตาเสียใจกับนิสัยเดิมๆ ของกู” เพื่อนทั้งสองคนมองหน้ากันไปมาก่อนจะหัวเราะออกมา

“กูไม่คิดว่ามึงจะมีวันนี้ ทุกทีเห็นเที่ยวไม่หยุด”

“คนเรามันเปลี่ยนได้เสมอเพื่อคนที่เรารัก”

“แหม่เบื่อคนเห่อเมียจริงๆ ก็จริงของมึงน้องตาดีขนาดไหนใครบางจะไม่รู้ผู้หญิงอะไรเพียบพร้อมทุกอย่างทั้งนิสัยมารยาท ฐานะ แต่กูรู้มาว่าน้องตามีพี่สาวฝาแฝดนิเธอมีแฟนรึยังว่ะ”

เพล้ง! เสียงว่างแก้วในมือของทศวรรษดังจนเพื่อนๆ มองตามกันอย่างงงงวย

“ถึงไม่มีกูว่าพวกมึงอย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้เลย คนอะไรแปลกคนกูยังไม่เข้าใจอยู่เนี้ยเธอมีหน้าตาเหมือนน้องตาทุกอย่างแต่นิสัยนี้ต่างกันอย่างฟ้ากับนรก”เมื่อยามนึกถึงใบหน้าของใครอีกคนอารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

“ขนาดนั้นเลยหรอว่ะ มึงดูท่าจะเกลียดวาที่พี่เมียเอามากนะ”

“แน่นอนคอยดูนะหลังแต่งงานกูจะพาน้องตาออกไปจากบ้านหลังนั้น วันๆ เห็นก็อดสงสารน้องตาไม่ได้โดนพี่สาวตัวดีด่าไม่เว้นแต่ละวัน” เขาพูดพร้อมยกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่พอใจทุกครั้งเมื่อนึกถึงภาริณี

อีกด้านภาริณีก็มาที่ผับนี้เหมือนกันเธอมากับอภิวรรษและเลขาของเขา วันนี้มีนัดกับลูกค้าแต่ดันถูกนัดมาที่สถานที่บันเทิงแห่งนี้

“ดื่มๆ กันก่อนครับคุณอภิวรรษแหม่วันนี้มีสาวๆ สวยๆ มาด้วยทั้งสองคนเลยนะครับ” สายตาของภาริณีพยายามอดกลั้นเธอเกลียดนักผู้ชายที่ทำสายตาแบบนี้กับเธอ

“ไม่ทราบว่าชื่ออะไรกันบ้างครับ” ชายวัยสี่สิบกว่า ถามก่อนจะยิ้มมุมปากมาที่เธอ

“เอ่อ นี้คุณภาริณีและนี้คุณสกาวเดือน” อภิวรรษแนะนำอย่างเป็นมารยาทเขาไม่คิดน่าพาพวกเธอมาเลยถ้ารู้ว่าจะมาเจออะไรแบบนี้

“คุณภาริณีนี้สวยไม่เบาเลยนะครับไม่ทราบว่ามีแฟนรึยัง” องอาจถามด้วยแววตาเป็นประกาย

“มีแล้วค่ะ” เธอตอบเสียงนิ่ง

“แหม่เสียดายนะครับ ที่เรารู้จักกันช้าไป”

“คุณองอาจครับนี้เอกสารทางบริษัท ขอบคุณที่คุณพิจารณาบริษัทของเรา”

“ไม่เป็นปัญหา ผมเชื่อใจบริษัทคุณดียิ่งมีพนักงานสวยๆ อย่างคุณภาริณีด้วยแล้วไม่ต้องลังเลอะไรเลย” องอาจพูดก่อนจะเซ็นตกลงไป

“ชนแก้วกันครับมาๆ ” เขายกแก้วเหล้าทุกคนจำต้องทำตามเพื่อเอาใจ ภาริณีดื่มก่อนจะวางแก้วลงเธอไม่ชอบดื่มมากนักเท่าไหร่

“แหม่คุณภาริณี ดื่มอีกสิครับเพื่อความสัมพันธ์ ไม่สิเพื่อการทำงานของเราสองบริษัท” เธอมองหน้าอภิวรรษก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับองอาจอีกครั้ง เธอดื่มไปสองสามแก้วก็เริ่มเวียนหัวแล้ว หญิงสาวขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน เธอลุกขึ้นเดินไปอย่างรีบๆ ท่ามกลางคนมากมายที่เต้นไปมา สายตาเหยี่ยวของทศวรรษมองเห็นเธอก็มองตามอย่างไม่ละสายตา

คงไม่ต้องเดาเพราะต้องเป็นภาริณีแน่ เพราะผู้หญิงที่เธอจะแต่งงานด้วยไม่มาเที่ยวแบบนี้แน่

“ไอ้แก่หัวงู ทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยว่ะ” ภาริณีบ่นก่อนจะล้างมือเธอเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะทำหน้าตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ได้ชื่อว่าน้องเขยยืนอยู่ ภาริณีไม่สนใจเธอเดินผ่านไป แต่ทว่า

“ฉันสงสัยนะว่าผู้หญิงอย่างเธอได้นิสัยใครมาถึงได้แตกต่างจากคนในครอบครัวขนาดนี้ เที่ยวกลางคืน ดื่มเหล้า”สายตาหยามมองหญิงสาวอย่างดูถูก แววตานั้นทำเอาภาริณีไม่พอใจขึ้นมาไม่น้อย

“นี่ การที่ฉันทำแบบนี้มันเกี่ยวอะไรกับนาย”น้ำเสียงหยิ่งผยองเอ่ยถามอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ได้สนิทกับผู้ขายตรงหน้านี้ถึงขนาดมาทักทายอะไรกันมากมาย

“ถ้าเธอไม่หน้าตาเหมือนน้องตาฉันคงไม่สนใจหรอก ใครเห็นอาจจะเข้าใจผิดว่าเป็นน้องตามาเที่ยวแบบนี้”

“หึ ถ้าฉันเลือกได้ฉันก็ไม่อยากหน้าตาเหมือนยัยตาแม้แต่น้อย อย่าคิดนะว่าพอจะมาเป็นน้องเขยฉันแล้วจะมาสั่งสอนฉันได้ เพราะสำหรับฉันนายก็คือคนนอกคนหนึ่ง” ภาริณีมองตาเขียวใส่ก่อนจะกดเบอร์โทรไปหาอภิวรรษ

“พี่อามค่ะ ภาขอตัวกลับก่อนนะคะพอดีปวดหัว ต้องขอโทษด้วยนะคะพี่อามที่ไม่ได้อยู่ต่อ ค่ะขอบคุณนะคะพี่อาม” ชายหนุ่มฟังก่อนจะทำหน้าไม่พอใจทีเขาเธอไม่เคยพูดดีเลยไม่ว่าจะเด็กหรือโตในสายตาเธอก็เกลียดแต่เขา หญิงสาววางสายก่อนจะเดินออกไปทางหลังร้านเธอไม่อยากเข้าไปพบกับนายองอาจอะไรนั้น

ฝากติดตามด้วยนะคะ