Dangerous Temptation (Filipino Version)

********************************** FIRST BOOK EDITION, SEPTEMBER 2021 DANGEROUS TEMPTATION Written: Hei Cue Philippine copyright ©2021 by Heidi Cuevas ALL RIGHTS RESERVED. No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical including photocopying, recording, or any information storage and retrieval system, without the permission of the author, except where permitted by law. This is a work of fiction. Names characters, businesses, songs, places, events, and incidents are either products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. ISBN: 978-621-96523-0-8 ebook ISBN: 978-621-96523-1-5 ******************************************* “SHOOT!” MUNTIK MADAPA si Margaux nang mabali ang takong ng kanyang high heels. Cursing, she took her shoe off and inspected it. Tsked! Kung mamalasin nga naman. Tired from a long flight and with her pair of favorite Louboutins hanging in her left hand, she continued dragging her baggage against the marble floor of Montenegro Corporation. Ang totoo ay hindi na niya alam kung may paglalagyan pa siya ng dagdag na disappointment sa kanyang katawan. Getting there had been a b***h enough—hours of sitting inside a plane, over-priced taxis, and an excessive amount of traffic that is only available in the streets of Manila. ‘This can't be worse, right?’ Naipilig ni Margaux ang kanyang ulo nang maalala ang paghambalang ng mga usisero sa kalsada kanina. Paano nga ba niya makakalimutan ang pinagsasabi ng napagtanungan niya? "May binaril po, Ma'am!” the witness excitedly reported. Nainip kasi siya sa tagal ng usad ng sasakyan, nagtawag tuloy siya ng street vendor. “Ang galing nga noong eksena! Parang pelikula—" Hindi na niya pinatapos ang sinasabi ng lalaki nang yamot na pagsarahan niya ito ng bintana. Sumasakit na ang likod niya sa pagkakaupo sa taxi. May nagbarilan daw sa gitna ng highway. Ano namang pakialam niya roon? The only thing she cared about was meeting her papa. Marami na siyang problema para isipin pa ang naganap. ‘This is not happening...’ Napabuntong-hininga si Margaux nang marating ang huling pinto sa pasilyo. Trying to calm herself, she stared at the grandiose door and a deep breath. Medyo matagal na panahon na rin mula nang huli siyang tumayo sa mismong lugar na ‘yon. Weird, pero wala pa ring nagbago sa nararamdaman niya kahit ilang taon na ang nagdaan— nakakanerb’yos pa rin. Humigit siya ng isa pang malalim na hininga. She then released her breath in a thin whistle, pouting a little while staring at the door. Kinakabahan siya. Hindi maitatago ‘yon ng panlalamig ng kanyang mga daliri. Living with their distant relatives wasn't bad. Ganoon pa man ay hindi rin maganda ‘yon. Nang pakiramdam ni Margaux ay nakapag-relax na siya nang kaunti ay mabilisan niyang inayos ang suot na palda. She smoothed her palm over the creases of her skirt. Pinasadahan niya rin ng mga daliri ang kanyang nakalugay na buhok, bago siya mahinang kumatok. "Papa?" Wala siyang nakuhang sagot. "Papa? Can I come in?" Still no answer. "Pa?" Kumatok siya ulit pero wala pa rin. Sinipat niya ang kanyang suot na relo at napakunot-noo nang makita ang oras. Alas-kwatro pa lang nang hapon. Oras pa ng opisina. Curious, she leaned an ear against the door, trying to figure out what the hell was going on inside the room. Biglang nawala ang kanyang kaba nang makarinig ng mga kaluskos mula sa loob. She knew it—her Papa was inside. Ilang minuto muna siyang nag-isip kung ano ang mas magandang gawin. Galit ba ang kanyang Papa sa kanya? Sana naman hindi kasi wala pa naman siyang sinasabi rito kung bakit siya umuwi. A minute later and she was already banging at the door impatiently. Darn etiquette and everything else she learned from school! Kailangan niya ang kanyang ama ngayon. “s**t!” Then it happened. Lumagutok ang seradura at bahagyang bumukas ang pinto. Mayamaya pa ay isang estraghero ang sumilip sa makitid na siwang ng pintuan. She was caught like a deer with headlights. Tuloy ay naibaba niya bigla ang kanyang braso. "H-Hi?"alanganing bati ni Margaux. Hindi niya maintindihan kung bakit siya nauutal. There was something about the man staring at her. Sobrang lamig ng mga mata nito— nakakapanginig. "Nand`yan ba si Papa? C-Can I come in?" Hindi sumagot ang matangkad na lalaki. Bagkus ay nanatili lang itong pailalim na nakatingin sa kanya habang tila litong nagkakamot siya ng pisngi. "I-I'm Margaux Montenegro, Alejandro's daughter." Inabot niya ang palad dito at pilit ngumiti. She would appreciate a polite handshake, kaso ay ni hindi natinag ang kanyang kaharap. Patamad na tinignan lang nito ang kamay niya bago binalik ang titig sa kanyan mukha. ‘Bakit ganito ito makatingin?’ Sa ikalawang pagkakataon ay napapahiyang binawi ni Margaux ang kanyang palad. Pagkatapos ay taas ang isang kilay na sinuyod niya ng tingin ang lalaki. Black leather shoes, denim jeans, white tee with their company logo printed across his chest. Iyon lang ang mga napansin niya pero napatango siya. The mysterious man was far from looking bad. Kahit medyo nakatago ito ay nadama niya ang kakaibang dating ng binata. He was incredibly masculine and... ‘Amber-eyed?’ Napakurap si Margaux. Bihira kasi sa bansang ‘yon ang may ganoong klaseng mata. Tila gawa sa apoy ang mga mata nito, kabaligtaran ‘yon sa napakalamig nitong dating. "Umh... So you're from our Maintenance Team? Anong pangalan mo?" Kusang kumilos ang kamay ni Margaux para hawiin ang sariling buhok at kapagkuwa’y ipitin ‘yon sa likod ng kanyang tenga. Huli na nang matigilan siya sa ginawa at nagtatakang napatingin ulit sa kaharap. Jesus! Nagpapa-cute ba siya talaga sa harap nito? Oh please! Sana hindi. Naghintay siya ng reaksyon ng kaharap. At naghintay pa... At naghintay pa rin makalipas ang ilang segundo hanggang sa tuluyan nang natunaw ang kanyang ngiti at napataas pang lalo ang kanyang kilay. "Hindi mo ko kilala, ‘no?" Hindi pa rin sumagot ang misteryosong lalaki. Napapalatak tuloy si Margaux. Ito siya, ang anak ng CEO ng kumpanya pero harap-harapang binabalewala ng kung sinong herodes na taga-Maintenance Department lang nila. "Move your ass, Mr. Deadpan. I'm sending you to HR." Tinalikuran na niya ito at lumakad palayo. Nakakailang hakbang na siya nang matigilan siya at inis na mapalingon. "Didn't you hear me? Sundan mo ‘ko sa HR. And please naman... have some courtesy to carry my baggage. Kanina pa ako nauubusan ng—" Natigilan ang pagsigaw ni Margaux nang sa wakas ay kumilos ang binata. Kasabay ng panlalaki ng kanyang mga mata ay ang mabilis na pagkalat ng lamig sa kanyang katawan. Seeing the rest of the stranger was way far from what she readied herself for. Salo ng lalaki ang dumudugong tagiliran nito habang hirap na nangunguyapit sa pader papalapit sa kanya. He was severely wounded. severely. Tumutulo ang dugo nito sa sahig sa bawat hakbang nito. “Oh my God...” Tuloy ang paglapit nito nang hindi inaalis ang tingin sa kanya. Mukhang lethargic na ang estranghero nang itaas nito ang kamay, at sa laking gulat ni Margaux, ay hablutin ang kanyang balikat. Takot na takot siya nang lumapat ang duguang palad nito sa kanya. Akmang sisigaw si Margaux nang walang babalang mawalan ng ulirat ang lalaki at tangayin siya ng bigat nito pabagsak sa sahig. She could have screamed when his weight pressed on her. She could have waddled out of his hold and escaped. She could have done a lot of things other than pathetically lying under his half-dead body while screaming, “Saklolo!”