AGE GAP ROMANCE | As A Mom, As A Wife 2

The confession of KATHLEEN Sabi nga, ang lahat ng bagay ay kumukupas at naluluma sa pagdaan ng mga panahon. Na gaya ng isang napakagandang bulaklak sa sandaling mamukadkad ito at magbigay ng nakaka-akit na kulay, na kay sarap pagmasdan ng mga mata. Subalit sa paglipas ng mga araw ay unti-unti din namang maglalaho ang ganda nito sa sandaling magsimula na itong malanta. Na ang dating ganda nito ay tila kay bilis din naglalaho at sa huli ay hindi na ito nagiging kaaya aya sa ating paningin. Subalit may aral tayong makukuha mula rito. Dahil pagkatapos ng kanyang tuluyang pagkasira ng natural na ganda nito, ay may isang bagong bulaklak ang muling sisibol at mamumukadkad. At muli ay magbibigay ng napakagandang kulay sa taong tunay na nagpapahalaga rito... 10 YEARS LATER "Aughhh... I'm so sorry Kathleen, maybe I'm just tired from my work...." Mga katagang tila nakakasanayan tuwing gabi ng Sabado. "Ok lang Hendrix... Ok lang talaga...." Mabilis siyang umalis sa ibabaw ko at pabagsak na tumihaya sa kama. At maiwan akong nakatihaya habang hubad na hubad ang aking katawan. "Babawi ako later Kath, promise..." sabi pa niyang napapahawak sa kanyang ulo. Marahil ay dala ng pagkahiya sa akin. I sighed deeply at mabilis na tumayo at binalot ng wardrobe ang aking katawan bago naman muling naupo sa gilid ng kama. Bahagya pang dumukwang sa kanya at dinampian siya ng halik sa labi. "Ano kaba ok lang talaga Hendrix. Gusto mo ba munang kumain? If you want ay iinitin ko pala yung iniluto kong crabs at prawn." buong ngiting sabi ko pa sa kanya. Sumilay naman ang ngiti sa napaka gwapo niyang mukha. "Hmm mukhang ok yan Kathleen, si Amina at si Travis kumusta pala?" mabilis naman na bawi sa akin ni Hendrix. Si Travis ang kaisa-isa naming Anak namin ni Hendrix. Sa ngayon ay 9 years old na siya. At gaya ng Asawa ko ay napaka gwapo nitong bata. "Ok lang naman sila Hendrix, actually ay kanina ka pa nila hinihintay. Kaya lang ay nainip at inantok na siguro." Sabi ko pa. "Well, bawi nalang ako bukas. Totoo bang may boyfriend na si Amina at her very young age?" Seryosong tanong niya.. Huminga naman ako ng malalim at tsaka tumayo. "Yes! Pero never ko pa siyang nakita. Pero sabi naman ni Amina at ipapakilala niya ito sa atin at the right time. Sa ngayong ay hayaan nalang muna natin siya magkaroon ng inspiration sa pag-aaral niya." Sabi ko pa. He sighed deeply. "Pero diba dapat na makilala na muna natin siya, bago naman naging sila? Well, I will discuss it to her tomorrow." Sabi pa niya. Napakibit balikat nalang ako at... "Ok Hendrix, mas mabuti kung kayo na ni Amina mag-usap about that matter." Umayos naman siya ng pwesto at nagbihis na din... May point naman si Hendrix. Sa ngayon ay 15 years old palang ito. At siguro ay wala naman talagang masama sa isang puppy love. "Sa bakasyon pala ay isasama ko muna si Amina at Travis na magbabakasyon sa Makati. Gusto mo din bang sumama? Para naman mabago ang atmosphere niyo dito sa probinsyang mag-iina." At mapangiti nalang ng maalala kung paano nga ba kami nagsimula sa ganito ni Hendrix. Noong nagsimula siyang magtapat sa akin na gusto niya ako. Si Amina na dati ay pangarap lang niyang ituring siyang Ama nito. Subalit ngayon ay eto na kami. Kasal na ako sa kanya at namumuhay naman na talaga bilang tunay na mag-asawa. Dahil 10 years na din kaming kasal. At nagsasama na din bilang legal na mag-asawa. Habang ai Amina naman at nasanay na din namang siya na ang Ama nito habang lumalaki ito, at ngayon nga ay dalagita na. Bagay na napanindigan naman ni Hendrix. Dahil nabigyan naman niya kami ng magandang buhay dahil sa pagsisikap niya. Ngayon nga kasi ay isa na siyang CEO sa isang kilalang Construction Material Manufacturing. Na nakabase sa Makati, habang ang Planta naman nito ay nasa Laguna. At dahil dito nabigyan naman niya kami ng masaganang buhay. Isang buhay marahil na pinapangarap ng marami. Magandang bahay, maraming sasakyan. At higit sa lahat ay masaya at maayos na pamilya. Ngunit may kapalit ito. At ito nga ay ang tuluyan naman niyang panlalamig sa relasyon namin. Marahil ay masyado na siyang maraming priorities ngayon. Madami na siyang dapat isipin araw-araw. Kaya naman every weekends nalang din siya nakakauwi dito, na minsan pa nga ay hindi pa. Dahil na din may kalayuan din ang Makati mula naman dito sa Nueva Ecija. At ito marahil ang namimiss ko 5 years ago.... "Maiiwan nalang ako Hendrix, alam mo namang sakitin nadin si Tatay, ayoko muna siyang iwan sa ganitong kalagayan." Tugon ko. Nagbugtong hininga naman siya... "Ok I understand Kathleen." "Sumunod ka nalang pala sa kusina, para makakain kana Hendrix." "Sige Kathleen, magbibihis lang ako sandali." Hindi naman na ako sumagot pa at mabilis na ngang lumabas ng pinto....