Dağhan şu an hakkımda ne düşünüyordu acaba? Of ne diyordu ki benim için? Gülmüş müydü acaba dalga geçmiş miydi içinden. Oysa sabah selam verirken çok başka görünüyordu. Kendimi yemek üzereydim o an. Bu çok kötü bit histi, utanıyordum. Deli gibi utanıyordum!
Kendime kızmaya devam ederken tüm öğrencilerim de sınıfa gelmişti. Tahtanın karşısında geçtim o olayı unutup kendimi öğrencilerime adayabilirdim. Buna hazırdım.
''Günaydın.'' dedim son derece neşeli bir sesle.
''GÜNAYDIN ÖĞRETMENİM!''
Tüm öğrenciler aynı anda bana karşılık verdiğinde mutluluğun benim için bun olduğunu anlamıştım. Birbirine karışan bu ses tonları çok ama çok fazla güzeldi.
İkinci ders günümüze yine çok güzel bir şekilde eğitime başlamıştım. Küçük çocuklarla uğraşmak hem çok zor hem de çok güzeldi. Çocukları sevdiğim
