ฉันท์ทัตนัดออกรอบกับเพื่อนที่แทบไม่มีเวลาเจอกันในระยะหลังมานี้ ขณะที่กำลังคุยกันเพลินๆ นัยน์ตาของเขาก็เหลือบไปเห็นจิรสินที่เวลานี้มีสาวสวยตามมาด้วย นัยน์ตาสีเข้มเขม้นมองไปยังผู้หญิงข้างกายของอีกฝ่าย แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่ใช่วีระดา...
“คุณสินใช่ไหม”
เพื่อนของเขาเอ่ยถามขณะมองไปยังฝ่ายนั้น ยังไม่ทันได้รับคำตอบจิรสินก็หันมาเห็นคนทั้งคู่พอดี เขาหันไปพูดอะไรกับผู้หญิงของตนครู่หนึ่งแล้วเดินตรงมาหาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเช่นเดิม
“บังเอิญจังเลยนะครับ เจอกันอีกแล้ว วันนี้ทำไมไม่พาคุณมิ่งมาด้วยกันล่ะครับ ผมจะได้ช่วยสอนเธอตีกอล์ฟเสียเลย” จิรสินเอ่ยถามยิ้มๆ ตั้งใจกวนน้ำให้ขุ่น
“นั่นไม่ใช่ธุระกงการอะไรของนายเลยสักนิด” เขาตอกกลับทันทีอย่างไม่คิดไว้หน้าเหมือนๆ ที่ผ่านมา ทำให้เพื่อนที่อยู่ด้วยกันขยับตัวอย่างอึดอัด และเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนของตนหน้าตึงตั้งแต่ฝ่ายนั้นเดินมายังไม่ถึง สถานการณ์คงไม่ปกตินักระหว
