หมัดใจนายเสเพล

จุดเริ่มต้น

" น้ำอุ่นเสร็จหรือยัง พ่อกับแม่รอลูกอยู่น่ะ"

แม่ของน้ำอุ่นส่งเสียงเรียกลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอเป็นครั้งที่ 3 แล้ว แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าน้ำอุ่นจะออกมาจากห้องนอนของเธอสักที

" รอแปบนะคะแม่หนูใกล้จะเสร็จแล้ว"

น้ำอุ่นส่งเสียงตอบกลับมา

เมื่อ 2 ชั่วโมงก่อนหน้า

ทางท่านประธานณรงค์กร อินทรา ผู้บริหารบริษัทแห่ง Designer AT Group ใหญ่ที่สุดในย่านนี้ได้รับคำเชิญจาก ศิริวัฒนา เพื่อร่วมยินดีในการกลับมาของทายาทของเค้า

ทั้งสองครอบครัวสนิทกันมาตั้งแต่ประธานณรงค์กร อินทราและอนุทิน ศิริวัฒนา เรียนด้วยกันตอนมัธยมต้นจนจบปริญญาและจนตอนนี้ที่ทั้งสองก็ต่างมีครอบครัวและมีลูกชายหญิงกันแล้ว แค่ถึงอย่างนั้นพวกเค้าก็ไม่ใช่คนหัวโบราณที่จะได้จับลูกๆให้ต้องแต่งงานกันโดยไม่ได้ถามความพึงพอใจของเด็กๆ เพราะลูกชายของของอนุทินนั้นหัวรั้นมาแต่ไหนแต่ไร กว่าจะเกลี่ยกล่อมให้อาร์กอนเรียนให้จบได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องอยากสำหรับเค้า

30 นาทีต่อมา

" มากันแล้วหรอว่ะ ทำไมไม่มาพรุ้งนี้ซะเลยว่ะไอ้

กรณ์ "

อนุทินเอ่ยทักเพื่อนรักอย่างสนิทสสมก่อนจะเดินไปกอดไหล่เพื่อนรัก

" โทษทีว่ะไอ้ทินพอดีมัวแต่รอยัยน้ำอุ่น. เลยมาช้าไปหน่อย "

ณรงค์กรบอกอนุทินไปก่อนจะหันไปมองภรรยาและลูกสาวที่เดินตามหลังกันมา

" นี่หรอว่ะลูกสาวเอ็ง โตเป็นสาวไวดีแท้ ข้าจำแทบไม่ได้เลย "

อรุทินชื่นชมหลานสาวของเค้า ซึ่งครั้งล่าสุดที่เค้าเจอน้ำอุ่นก็คงจะตอนหล่อนเรียนอยู่มัธยมปลายเห็นจะได้ ตอนนี้น้ำอุ่นโตเป็นสาว เธอใส่ชุดราตรีสีแดงเข้ากับสีผิวของเธอ สวมสร้อยไข่มุกสีฟ้าอ่อนและต่างหูคริสตัลที่เข้ากันลงตัว จนอนุทินอดชื่นชมในตัวหลานสาวไม่ได้

" สวัสดีค่ะลุงอนุทิน ลุงเองก็หล่อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะคะ"

อนุทินรับไหว้ก่อนจะพาทุกคนมานั่งในห้องรับแขกซึ่งมีแขกไม่กี่คนที่อนุทินชวนมา เพราะทางอาร์กอนได้บอกกับแม่ของเค้าเอาไว้ว่าไม่อยากให้จัดงานอะไรใหญ่โตสักเท่าไหร่

" เชิญนั่งก่อนนะคะคุณหญิงแววดาว ไม่เจอกันซะนานเลย คุณพี่มีเรื่องจะเม้าส์หลายเรื่องเลยล่ะค่ะ อุ้ยตายจริง นั่นหนูน้ำอุ่นใช่มั้ยจ้ะ โตเป็นสาวแล้ว สวยจนป้าจำเกือบไม่ได้เลย "

คุณหญิงพิมพ์จันทร์เอ่ยทักสองแม่ลูก ก่อนจะโผล่เข้าไปกอดกับคุณหญิงแววดาวด้วยความคิดถึง

" ขอบคุณค่ะคุณป้า "

น้ำอุ่นยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะนั่งฟังคนทั้งสองคุยกันอย่างเงียบๆ อันที่จริงเธอเองก็ไม่ได้อยากมาที่นี่ซักเท่าไหร่หากแต่โดนณรงค์กรผู้เป็นพ่อบังคับ เพราะตั้งแต่น้ำอุ่นเรียนจบมาจนรับตำแหน่งรองประธานเธอก็ทำแต่งานจนไม่ได้ออกสังสรรค์เลย เค้ากังวลกลัวลูกสาวของเค้าจะเป็นคนบ้างานไปเสียแล้ว

" นี่ป้าแผ๋ว ไปตามอาร์กอนกับอิงฟ้ามาลงมาได้แล้วไป แขกมากันครบแล้ว "

คุณหญิงพิมพ์จันทร์หันไปสั่งป้าแม่บ้านก่อนจะเดินขึ้นไปตามคนาำคัญของงานซึ่งจนตอนนี้ก็ไม่มีวี่แววจะลงมา

ผ่านไป 10 นาที ป้าแม่บ้านคนเมื่อกี้เดินลงมาพร้อมกับอิงฟ้าลูกสาวคนเล็กของศิริวัฒนา หากแต่อีกคนก็ไม่เห็นจะตามลงมาด้วย จนคุณหญิงเอ่ยปากตามป้าแผ๋วอีกครั้ง

" แล้วอาร์กอนล่ะจ้ะแผ๋ว "

" พี่ก๋อนออกไปตั้งแต่เย็นแล้วค่ะคุณแม่ อิงโทรตามหลายสายแล้ว แต่ไม่ยอมรับสาย "

อิงฟ้าเธออธิบายให้คุณแม่ท่านฟัง พลางทำหน้าเศร้าไปด้วย

" แย่จริง ลูกคนนี้นิ ทำไมทำตัวเหลวไหลขนาดนี้ล่ะ นี่ แผ๋ว เดี๋ยวเธอไปบอกนายยอดให้ออกไปตามคุณอาร์กอนกลับมาด่วนเลย ไปสิ "

คุณหญิงพิมพ์จันทร์ทำสีหน้าเคร่งเคลียดเพราะถ้าอนุทินสามีของเธอรู้เรื่องนี้เข้ามีหวังลูกชายของเธอต้องโดนเล่นงานหนักแน่

2 ชั่วโมงต่อมา ณ บ้านศิริวัฒนา

หลังจากที่แขกทุกคนกลับกันหมดแล้ว เพราะเจ้าของงานไม่มาเสนอตัวให้เห็น อนุทินและภรรยาจึงต้องออกหน้ากับคนที่มาว่าอาร์กอนเพลียจากการเดินทางเลยหลับไปเสียแล้ว

" นี่มันเกิดอะไรขึ้นคุณพิมพ์จันทร์ พ่อลูกชายตัวดีของคุณหายไปไหน "

อนุทินที่กำลังโกรธได้ที่พูดขึ้น

" คุณพ่อถามหาผมหรอครับ "

และแล้วเสียงอีกคนก็ดังขึ้นมา ก่อนที่อนุทินจะเดินเข้าไปหาอาร์กอน และ เพี๊ยะะ!!! ฝ่ามือใหญ่ได้ตบลงบนใบหน้าของอาร์กอนสุดแรง

" ว้าย ตายแล้วอาร์กอนลูกเจ็บมั้ย "

คุณหญิงพิมพ์จันทร์รีบเดินเข้ามามาลูกชายทันที

" คุณพ่อค่ะ อิงว่าใจเย็นๆเถอะนะคะ "

" เมื่อไหร่แกจะหยุดสร้างความเดือดร้อนให้กับฉันสักทีห๊ะไอ้ลูกไม่รักดี "

อนุทินขึ้นเสีวงดังใส่ หากแต่อาร์กอนกลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

" ตั้งแต่ที่แกเกิดมา ฉันต้องเดือดร้อนกับแกมาตลอด แกเคยคิดที่จะทำตัวดีๆเหมือนคนอื่นบ้างได้มั้ยห๊ะ "

" แล้วทำไมคุณพ่อไม่ไปเอาคนอื่นมาเป็นลูกแทนล่ะครับ "

" พี่ก๋อน อย่าพูดแบบนี้ พี่ขึ้นห้องก่อนเถอะ "

อาร์กอนตอบกลับมาทันควัน ไม่ได้สนใจเสียงร้องห้ามของน้องสาวแต่อย่างใด

" ผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว ผมมีทางเดินของผม พ่อไม่ต้องมาบ่งการชีวิตของผม "

" ไอ้ก๋อน " เพี๊ยะะ!

อนุทินตะโกนเสียงดังก่อนจะตบอาร์กอนไปอีกครั้งจนปากห่อเลือดกันเลย

" ดี ถ้าแกคิดว่าแกเก่ง งั้นแกก็ไม่ต้องมาขอเงินฉันใช้ จะไสหัวไปไหนก็เชิญ แล้วอย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าแกอีก "

" ได้ แล้วผมจะไม่กลับมาให้ท่านเห็นหน้าอีก "

พูดจบอาร์กอนก็เดินออกมาทันที

" เดี๋ยวก่อน "

อนุทินเดินมาดักหน้าอาร์กอนก่อนที่อาร์กอนจะเดินพ้นประตูห้องรับแขกไป

" เอากุญแจรถและกระเป๋าตังแกมา "

" คุณค่ะ พอเถอะค่ะ ถ้าคุณยึดของลูกหมด แล้วอาร์กอนจะไปใช้ชีวิตยังไงกัน "

" ก็ชั่งหัวมันสิ เอามาให้หมด แกอยากอวดดี แกก็ก็ต้องพึ่งตัวเอง "

อาร์กอนไม่ได้พูดอะไรก่อนจะหยิบกระเป๋าตังและกุญแจรถมาทั้งไว้แล้วเดินออกไปทันที