HONEY : THE TEN-YEAR-OLD ASSASSIN ( Tagalog )

"Don't you dare go out of this room until I say so!" Galit, as in galit na galit si Faith sa natuklasan niya tungkol sa kanyang anak. Wala kasi talaga siyang kamalay-malay na ginagawa na pa lang assassin ang kanyang anak ng kanyang Dad; na itinutulad na pala siya rito. Kaya naman labag man sa kalooban niya ay ikinulong niya ang anak sa kuwarto para iiwas sa ama. "You! Bantayan mo siyang maigi! Wala ka nang ibang gagawin dito sa bahay kundi ang bantayan lamang siya! Do you understand?!" then she authoritatively commanded at her daughter's nanny. "Opo, Ma'am," nahihintakutang sagot ng dalagang yaya sa kanya. Umiiyak naman ang batang si Honey na nakahiga sa kanyang magarang kama. Nagkumot siya ng hanggang ulo. Her young mind was confused. What was wrong with what her lolo did? Is it wrong that she wanted to follow the footsteps of her mom? Is it bad that she also wants to be an assassin? That she also wants to be good at fighting? Last year, she found out that her Mommy was a notorious assassin and her Daddy was an elusive kidnapper. But she didn't intentionally discovered it because she accidentally just heard her mommy and daddy talk about their work. And because of so much curiosity she did not stop her Lolo Savillano from asking about it. Walang oras o araw na hindi niya tinanong ang kanyang lolo kung ano ang ibig sabihin ng isang assassin. Kung ano ang sekreto ng kanyang Daddy at Mommy. If why others are fear of them. Kung ano ba ang ginagawa nila. In her age that ten-year-old, she knows already how to understand everything. Sabi nga ng iba ay para siyang matanda mag-isip. Matalino kasi siyang bata kaya naman nang nagtiwala sa kanya ang Lolo Savillano ay nagkuwento na ito tungkol sa kanyang Mommy. Nalaman niya nga na pumapatay raw noon ang Mommy niya kabayaran ng madaming pera at maprutektahan nito ang mga mahal sa buhay. Pagyayabang ng Lolo niya ay magaling daw ang Mommy niya sa lahat ng bagay ukol sa pakikipaglaban, sa baril, sa martial arts, lahat daw! Dahil do'n, hindi nga nagtagal ay ninais na rin niyang maging gano'n, ang maging assassin. She immediately wanted to be like her Mommy. She wants to fight! She really wants! Kinulit niya ulit nang kinulit ang kanyang Lolo na turuan siya ng mga alam ng Mommy niya. Hanggang sa napapayag niya ito. But in one condition, they would hide it from her Mommy and Daddy. Oras daw kasi na malaman ng Mommy niya ay siguradong lagot sila na mag-lolo. But nothing secret really wasn't revealed. Hindi pa nga siya magaling na magaling sa mga itininuturo sa kanya, but here it is, they were caught already. Akala kasi nila kanina ng Lolo niya ay 'di agad susunod sa dining area ang Mommy niya kaya pilyang sinubukan niya ang Lolo niya. Binato niya ng kutsilyo ang Lolo niya at gumanti naman ito. At iyon ang eksenang naaabutan ng kanyang Daddy at Mommy kanina, 'yung sinalo niya ang kutsilyong iyon sa pamamagitan lamang ng kanyang dalawang daliri. Nabuking na sila. Well, wala na silang magagawa. Ang nakakainis lang ay ang OA ng Mommy niya. Tss! ******* "Faith, mali naman yata 'yang ginagawa mo sa anak mo," puna ni Rey sa asawa nang masolo ito. Pero sa mahinahon na tinig pa rin syempre. Kahit na matagal na silang nagsasama ay mahal na mahal pa rin niya ang kanyang asawa. "Hindi ba may trabaho ka? Pumasok ka na," subalit napakaseryosong ani ni Faith sa asawa. Ang lalaki ng hakbang niya pabalik sa kanilang sala. Pabalik sa kanyang Dad na pasaway. "Tinawagan ko na si Jomar na siya muna ang bahala sa iniimbestigahan ko. Pumayag naman siya kaya dito muna ako." "Mas kailangan ka sa agency." "Faith, hayaan mo na ang anak natin. Kung gusto rin niya ang ganitong buhay ay wala tayong magagawa. Mana sa'yo, eh." Palibhasa ay spoiled din si Rey sa anak nila kaya madali lang para rito ang natuklasan. Natigil siya sa paghakbang sa paikot-ikot na hagdan ng kanilang bahay at mabangis ang mga matang nilingon ang asawa. Mas nagatungan ang galit niya. "Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Rey? Gusto mo talaga na magaya sa'tin ang ating anak?! Are you f*cking serious?!" Nanginginig na siya sa inis. "Ah... eh.." Walang makapang sagot si Rey. "Pinag-usapan na natin 'to noon! Napag-usapan na natin na dapat mabuhay ang anak natin na normal! Hindi tulad natin na mga kriminal! Have you forgotten that?" Parang nalulon na ni Rey ang dila nito. Natameme na ito. "Hindi ako kailanman makakapayag na matulad si Honey sa atin! Lalo na sa'kin! Ang pangarap ko lang sa kanya ay mabuhay siyang normal na bata! 'Yon lang wala ng iba dahil ayokong maranasan niya ang mga naranasan ko!" mangiyak-ngiyak pang bulyaw ni Faith sa asawa. Pagkatapos ay nagmadali ulit siya na makababa sa hagdanan. Naiwan si Rey roon na napapakamot-ulo. Naiitindihan naman nito si Faith talaga. Kapakanan lang ng anak nila ang gusto ng asawa. "Dad, what was that?! What the hell did you do to my daughter?!" pabulyaw na sugod nga agad ni Faith sa kanyang Dad nang makitang naroon sa living room. "What's wrong about it? She just want to be an assassin like you," matapat na sagot ni Don Savillano sa kanya. Kampante pa rin itong nakaupo sa malambot at mamahaling sofa. Humihithit ito ng pangmayamang sigarilyo. Ni hindi man lang natinag ito. Ni hindi man lang tumingin sa kanya. "So, dahil gusto niya?! Tinuruan niyo naman agad?! What kind of grandfather you are?!" Halos magwala na siya. "Faith, alalahanin mo. Dumadaloy ang dugo natin sa anak mo kaya hindi na ako nagtaka noong sabihin niyang gusto rin niyang matuto." "Dad, naman! I told you already for a hundred times that I don't like her to be like me!" Nagkibit-balikat lang ang Don. Wala lang dito ang nagpupuyos na galit ng anak. Para rito ay walang masama sa ginawa nito lalo't nakita nitong mas magiging magaling ang apo kung sakali kaysa kay Faith. Honey is a smart kid. Hindi mahirap turuan. Nakita nito agad sa apo ang pagiging assassin. She was born to be one! And maybe she's the one! "Since when?" mayamaya ay mababang tono na tanong ni Faith pero mahahalatang nagtitimpi lang. Kuyom na kuyom niya ang mga palad niya. "Mag-iisang taon na. Birthday gift ko noon sa kanya ang pagpayag ko na turuan siya," nakangising sagot ng Don. Proud pa talaga ito sa ginawa. "At masasabi kong magaling ang iyong anak, Faith." Napasinghap siya sa hangin. Ibig sabihin nine-year-old pa lang si Honey noon. God! Bakit hindi niya iyon napansin agad? Kung mag-iisang taon na ay malamang marami na ngang natutunan ang kanyang anak. Marami na itong alam. Diyos ko! Ngayon nauunawaan na niya kung bakit mas naging close na close pa ang mag-lolo. Parang gusto niyang pukpukin ang ulo. How could she be so stupid? At 'di sinasadya ay sumagi sa isip niya 'yung isang araw na tinangkang kidnapp-in ang mga bata sa isang school bus at kasama roon si Honey. Gulat na gulat sila noon dahil nang naabutan ng mga pulis daw ang school bus na iyon ay patay na ang apat na kidnapper. May dugo noon sa kamay ni Honey nang magtungo sila sa school para sunduin ito pero 'di niya iyong pinag-isipan nang masama. Napapikit siya nang mariin. This time, gusto niya naman sanang suntukin ang sarili. "Siya ba ang may gawa noon sa school bus?" nanginginig ang tinig na tanong niya sa kanyang Dad. Mahina na ang boses niya pero halatang pigil na pigil pa rin niya ang galit. Nakakuyom pa rin ang mga kamao niya at napapatiim-bagang. Marahang tango ang ginawa ni Don Savillano bilang tugon. Hindi pa rin ito tumitingin sa kanya. Nasapo ng isang kamay ang noo niya at napamaywang naman ang isa. Pakiramdam niya ay pananawan siya ng malay tao. This is ridiculous! Literal na napanganga rin si Rey sa mga narinig. Sumunod ito sa asawa at umabot iyon sa pandinig nito. Hindi rin ito makapaniwala sa nalaman. Grabe, nine-year-old pa lang si Honey pero nakapatay na! Don Savillano simply smirked. Makikitang proud talaga ito para sa apo. Mga hayop ang una nitong pinagawa kay Honey noon na patayin na nai-apply agad ng bata sa mga masasamang kidnapper noon. Hindi rin naman iyon inasahan noon ng Don, but of course, sinabihan naman nito ang apo na dapat kontrolin nito ang sarili. At kung kinakailangan lang ay saka lang nito gagamitin ang mga tinuro nito rito. Um-oo naman ang bata. "Dad, ang bata bata pa ng anak ko!" Faith was weeping already. Wala na, wala na ang pangarap niya na lumaki ang anak niya na normal na tao. Wala na talaga. Inalo agad naman siya ni Rey. He hugged and caressed her back gently. Tumayo ang Don at may kinuha sa centre table na isang newspaper and he handed it over to Rey. Kinuha naman iyon ni Rey at binasa. "Nakatakas na raw sa kulungan ang anak ni Graciano na si Bardero," Don Savillano stated seriously. Kumawala sa pagkakayakap si Faith kay Rey. Nakibasa rin siya sa newspaper. Tapos ay takang-taka silang mag-asawa na tumingin kay Don Savillano. "Graciano has a son?" And she asked incredulously. Wala siyang alam tungkol sa bagay na iyon. Sunod-sunod na tango ang ginawa ni Don Savillano. "Oo, at mas tuso ito kaysa sa kanyang ama. I don't have a plan na sabihin pa sa inyo ito pero sa tingin ko ay kailangan niyo ring malaman. Ang totoo ay iyan ang dahilan kung bakit itinuro ko rin kay Honey ang lahat ng alam nating tungkol sa pakikipaglaban. Upang sa ganoon ay kung may mangyari na namang kaguluhan ay kaya rin niyang ipagtanggol ang kanyang sarili. Nasisiguro ko kasing kaya tumakas si Bardero sa kulungan ay upang maipaghiganti si Graciano na kanyang ama." Hindi na nakaimik pa si Faith. Hindi niya alam bakit ngayon pa siya mas natakot nang husto. Siguro ay dahil may anak na siya ngayon na mas dapat niyang protektahan sa mga laban kung sakali.........