ลิ้มรสรักชีค

8 : NC โต๊ะทำงานตัวใหม่ 2/2

“เธอเห็นเลือดฉันแล้ว คราวนี้ให้ฉันเห็นเลือดเธอบ้างสิ สโรชา”

ทุกครั้งที่เขาเรียกชื่อเธอ ท้ายทอยบางมักเย็นวาบเสมอ

“จะ จะกัดคืนเหรอคะ” คำถามของสาวน้อยทำให้ชีคหนุ่มกระตุกยิ้ม วงแขนแกร่งอุ้มกระเตงร่างอรชรขึ้น สองแขนเรียวรีบกอดรอบคอเขาไว้แน่นเพราะกลัวจะตก อีกทั้งสองขาก็รีบเกี่ยวเอวสอบเอาไว้ พลันนั้นกระโปรงทรงเอตัวน้อยก็ร่นขึ้นไปจนถึงเอวคอด

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” สโรชาใจหายวาบทันทีที่คนตรงหน้าวางเธอลงบนโต๊ะทำงานตัวใหม่ มือเรียวดันแผงอกแกร่งเอาไว้ ฝ่ามือที่แนบกับผิวเนื้อเปลือยเปล่าของเขาทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม พอจินตนาการว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าร่างกายจะแนบชิดกัน หัวใจก็เต้นแรงขึ้น

“อะไร? เธอต้องทำตามสัญญาสิ” คิ้วเข้มกระตุกเมื่อเห็นคนตรงหน้าอิดออด “ถ้าไม่อยากทำก็ยกเลิกสัญญาไป”

“…ไม่ใช่แบบนั้น” ดวงตากลมสั่นไหวจ้องมองดวงตาคมกริบ “ฉันแค่จะบอกให้คุณใส่ถุงก่อน”

“…เธอไม่ได้รักษาเนื้อรักษาตัวตามที่ฉันบอกไว้หรือไง” คราวนี้คิ้วเข้มกระตุกรัว ๆ จู่ ๆ ชีคหนุ่มก็อารมณ์เสียขึ้นมา

“ฉันดูแลรักษาตัวเองอย่างดีค่ะ ดีมากด้วย คุณต่างหากที่ไม่รักษาเนื้อรักษาตัว” ดูก็รู้ว่าคนอย่างเขาคงไม่แค่บินกลับประเทศไปทำธุระเฉย ๆ ระหว่างนั้นคงมีหญิงสาวมากมายคอยต้อนรับอยู่

“ตั้งแต่วันที่ทำสัญญา ฉันก็ไม่เคยนอนกับใคร”

“แต่ยังไงก็ต้องใส่ค่ะ”

“ถ้าเธอสะอาดฉันก็ไม่จำเป็นต้องใส่”

“งั้นก็ซื้อยาคุมมาให้ฉันก่อนค่ะ”

“วุ่นวาย” เสียงเข้มเอ่ยพร้อมถอนหายใจพรืดใหญ่ออกมา ร่างกำยำเดินตรงไปยังโต๊ะทำงาน ดึงลิ้นชักออกมาแล้วหยิบกล่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ติดมือมาด้วย “ทีนี้ก็อ้าขาออกได้แล้ว” ประโยคเข้มปนดุทำให้สโรชาใจหาย คราวนี้เธอคงไม่รอด แต่ก็ค่อย ๆ อ้าขาออกอย่างว่าง่าย

“ทำไมกระดุมเสื้อเธอมัน…” อารมณ์เสียเพราะสาวน้อยบอกให้ใส่ถุงยางแล้วยังต้องมาอารมณ์เสียเพราะกระดุมปราบเซียนนี่อีก

“มันถอดมือเดียวไม่ได้ คราวหน้าอย่าใส่ชุดนี้มาอีกนะ”

แควก!

สิ้นเสียงของคนอารมณ์เสียก็เป็นเสียงของเสื้อนักศึกษาที่ถูกกระชากจนกระดุมสีเงินกระจัดกระจายเต็มพื้น

“คุณ!”

“เดี๋ยวพาไปซื้อใหม่” เสียงเข้มปนดุเอ่ยสั้น ๆ ก่อนจะกระตุกผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวออก พลันนั้นสิ่งที่ผงาดอยู่กลางหว่างขาแกร่งก็ทำให้สโรชารีบหุบขาแล้วถอยกรูไปด้านหลัง

“จะไปไหน” มือใหญ่คว้าข้อเท้าเล็กไว้แล้วกระชากให้กลับมาหา ร่างกำยำเข้าไปยืนแทรกกลางหว่างขาสาว วันนี้สโรชาสวมแพนตี้สีดำลายลูกไม้ ดวงตาคมจ้องมองสีผ้าที่ตัดกับผิวขาวเนียนอย่างพึงพอใจ ก่อนจะดึงสายตาขึ้นมามองสองเนินเนื้อที่ล้นทะลักออกมานอกบราเซียร์สีดำลายลูกไม้ตรงหน้า “ชุดนี้เหมาะกับเธอดีนะ”

“…” คนหน้าแดงเบือนหนีไปอีกทาง ไม่กล้าสบตา ในใจทั้งประหม่าและกังวล ทั้งเขินอายจนไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนี้

“แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่ใส่อะไรเลย” ว่าจบมือข้างหนึ่งก็เคลื่อนไปปลดตะขอบราเซียร์จากด้านหลังแล้วรั้งเอวบางให้เข้ามาใกล้ ถอดเสื้อนักศึกษาที่สภาพสะบักสะบอมออกตามด้วยบราเซียร์

“จะมีคนเข้ามาไหมคะ” เมื่อท่อนบนตัวเองล่อนจ้อนก็นึกได้ แม้ร่างกำยำนี้จะยืนบังไว้แต่ก็ไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงหรือรับรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไร

“เคยมีคนเข้ามาในนี้โดยที่ฉันไม่อนุญาตด้วยเหรอ” ดวงตาคมกริบจ้องมองคนตรงหน้าที่นั่งห้อยขาอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะกดปลายจมูกคมลงบนเนินเนื้อขาวเนียน ดูดดึงปลายยอดสีหวานสลับกับวาดวนลิ้นร้อนไปมาจนร่างเล็กสะดุ้ง มือข้างหนึ่งเคล้นคลึงความอวบอั๋นตรงหน้า ขณะที่มืออีกข้างประคองเอวบางเอาไว้

“อื้อ คุณ…” สโรชาแอ่นตัวเข้าหาร่างกำยำจนใบหน้าคมคายฝังลงกลางเนื้อนุ่ม โอบกอดรอบคอหนาไว้อย่างไม่รู้ตัว สองขาเรียวหนีบเกี่ยวเอวสอบจนกึ่งกลางกายแนบชิดกัน คนที่กังวลว่าจะทำอย่างไรในสถานการณ์นี้ ตอนนี้กลับกลายเป็นฝ่ายปลุกเร้าอารมณ์ชีคหนุ่มไปแล้ว

“ถ้าทำแบบนี้ต่อไป เธอจะตายนะสโรชา” คนที่ซุกหน้าอยู่กลางสองเนินเนื้อนุ่มเอ่ยก่อนจะกดริมฝีปากลงอีกครั้ง มือใหญ่เคลื่อนลงต่ำไปหาบั้นท้ายงาม บีบเคล้นจนผิวเนื้อขาวนวลกลายเป็นแดงก่ำ ขณะเดียวกันกลีบปากหนาก็ประทับร่องรอยสีแดงคล้ายกลีบกุหลาบเอาไว้จนเนินเนื้อท่อนบนไม่เหลือที่ว่าง

“อื้อ!” เสียงร้องท้วงของร่างน้อยดังขึ้นเป็นระยะขณะชีคหนุ่มตักตวงความหอมหวานจากกายสาว ยอดดอกบัวสีหวานตอนนี้บวมเป่งและแดงก่ำ ทั้งยังรู้สึกเสียวซ่านปนเจ็บแปลบ “อ๊ะ ยะ อย่ากัด…” เรียวปากสวยขบกันแน่นกลั้นเสียงครางเอาไว้ เมื่อชีคหนุ่มขบกัดยอดดอกบัวสีหวานรุนแรงขึ้น คิ้วเรียวสองข้างยับย่นชนกันเมื่อความเจ็บปนเสียวประดังเข้ามาพร้อมกันเป็นเวลานาน

“เธอแฉะแล้วนี่” เสียงแหบพร่าเอ่ยหลังผละออกจากเนื้อนุ่มฟูตรงหน้า ความเย็นชื้นจากกายสาวเบื้องล่างที่บดเบียดกับอาวุธร้ายทำให้เข้าพึงพอใจ

“นอนลงแล้วอ้าขาออก” มือใหญ่ดันตัวคนบนโต๊ะให้เอนกายลงพร้อมกับแยกสองขาเรียวออกจากกัน สโรชานอนนิ่วหน้าหลับตาปี๋ มือเล็กสองข้างกำกันแน่นอยู่ข้างลำตัว ทรวงอกสาวกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจถี่รัวด้วยความตื่นเต้น

“จะตายทั้งที่ยังไม่เริ่มไม่ได้นะ” ชีคหนุ่มเอ่ยขณะสวมเกราะป้องกันให้อาวุธ ดวงตาคมไล่มองกายเปลือยของคนตรงหน้าด้วยความพอใจ เขาไม่เคยรู้สึกพึงพอใจสตรีนางไหนแบบนี้มาก่อน ทุกคนที่ถูกเรียกเข้ามา เขาเพียงแค่รีบ ๆ ทำให้จบ ๆ ไปเพื่อคลายเครียดเท่านั้น ไม่ได้ลิ้มชิมความหอมหวานหรือโลมเล้าจนเนิ่นนานแบบนี้

ปึก!

“กรี๊ดด!” ร่างเล็กดิ้นพล่านราวกับโดนของร้อนเมื่อจู่ ๆ ความแข็งขันของคนตรงหน้าก็พุ่งเข้ามาไม่ให้เธอได้มีเวลาตั้งตัว

“อย่าดิ้น! มันจะหลุด” เสียงดุว่าพลางกดสองขาเรียวให้แบะอ้าออกจากกัน ยิ่งทำให้ร่างเล็กขัดขืนเพราะรู้สึกเจ็บ

“เจ็บ!”

“คิดว่าเจ็บเป็นคนเดียวหรือไง” ชีคหนุ่มถอนหายใจดังพรืดขณะหลุบตามองอาวุธร้ายที่เข้าไปในกายสาวได้เพียงส่วนหัว ความคับแคบที่บีบรัดปลายอาวุธทำให้ใบหน้าคมคายเหยเก “แต่ก็อย่างที่บอกไป ว่าวันนี้ฉันต้องได้เห็นเลือดเธอ”

ปึก!

“กรี๊ดด!” / “อ๊าสส!”