Bitten (SSPG)

Kabanata 6

Hindi ko nasundan ang kilos niya sa sobrang bilis. Natagpuan ko na lang ang sarili kong naka-upo sa kandungan niya.

“A-Anong ginagawa mo?” sunod-sunod ang paglunok ko nang makita ko kung paano pumula ang kanyang mga mata.

Pinilit kong tumayo ngunit hindi niya hinayaan makawala ako bagkus ipinulupot niya ang kamay sa baywang ko.

Bumaba ang tingin niya sa suot kong kwentas. Tumindi ang kabang nararamdaman ko nang paglandasin niya ang kamay sa aking leeg.

“K-Keehan,” I said breathily. Kahit natatakot ako sa puwedeng gawin nito sa’kin, hindi ko maiwasang mamangha sa ganda ng mata niya. Ngayon ko lang na-appreciate ang mata ng isang bampira, not with the twilight and the others. “Your eyes are glowing red.”

Napansin ko ang pagtaas ng sulok ng kanyang labi. “Hindi ka natatakot?” nahihimigan kong nasisiyahan siya.

“B-Bakit naman ako matatakot?” tapang-tapangan kong sabi kahit nagkanda-utal-utal na. “Uubusin mo ba ang dugo ko?” umismid ako nang tawanan lang niya ako. Anong nakakatawa?

“Gusto mo ba?” natulak ko siya ng wala sa oras. He crept a sly smile while looking at me intently. “Chill, I won’t hurt you.”

Napasinghap at nanlaki ang mata ko nang hatakin niya ang balikat ko palapit sa kanya. For a moment, nakalimutan kong huminga sa sobrang lapit ng mukha namin to the point na naaamoy ko ang minty breath niya.

Nagwala lalo ang dibdib ko sa pinaghalong takot at kaba. Pakiramdam ko inaaral niya ang buo kong pagkatao sa paraan ng pagtitig niya sa’kin.

"You're not human," natigilan ako. "Not a werewolf or a vampire. Tell me, who are you?" muli siyang napatingin sa kwentas ko. “Iba ang amoy mo.”

“Maasim?” bumalanghit siya ng tawa. Nakahinga ako ng maluwag no’ng mawala ang tensyon. “Sorry, wala akong ligo.”

Nasapo niya ang noo. “That’s not what I mean, Xyra,” namilog ang bibig ko. Alam ko naman ang ibig niyang sabihin, nagpapanggap lang ako. “Iba ang amoy mo, masyadong—”

“Tama na please, alam ko namang maasim ako,” pag-amin ko at napahilamos ng mukha. Umalis ako mula sa kandungan niya at umupo sa tabi nito. “Hindi mo naman kailangan ipamukha sa akin.”

Sumimangot ako habang walang humpay siyang tumatawa. Nakakahiya, bwesit! Paano kong ipang-asar niya sa’kin ‘to? Umamin pa talaga ako kahit hindi naman totoo.

“I told you hindi ‘yon…” hindi niya matapos-tapos ang sasabihin kakatawa. Sumakit sana tyan niya. “Patapusin mo kasi ako.”

Inamoy ko ang sarili lalo na ang parteng kilikili ko. “Maasim talaga—”

“Xyra, please!” sinamaan ko siya ng tingin nang hampasin niya ako sa balikat. Baka nakakalimutan niyang lalake siya? Ang bigat ng kamay niya, ha!

“Tama na, ang sama na ng loob ko.” Pakunwari’y napahawak ako sa aking dibdib.

“F-Fine, I’ll stop,” tumigil nga siya pero nakangisi naman. “Gusto mo bang maligo?”

“Oo sana, feeling ko ang lagkit ko na.” Pinaypayan ko ang sarili. Hindi ko pinansin ang paninitig niya sa akin kasi sa totoo lang ang init.

“Samahan kita?” sinundan ko siya ng tingin nang tumayo ito. Seryoso ba siya? Maliligo ako, hello? “Sasamahan lang kita at aalis din agad. Anong iniisip mo?” nagbaba siya ng tingin kaya agad akong tumayo.

“Makatingin ka naman, ito na nga oh!” pumunta ako sa likod niya at tinulak-tulak ito ng mahina. “Lead the way, your highness.”

Napangiti ako nang marinig ang mahinang tawa nito. “May tanong ako,” tumigil ako sa ginagawa at sumabay sa kanya sa paglalakad. “Close ba tayo?”

*Bwesit! Pinakaba mo pa ako. Akala ko naman kung anong sasabihin mo,” nasapo ko ang noo at hinayaan na akbayan lang niya ako. “Sa ginagawa mo ngayon, tingin ko oo.” Mga feeling close.

Sandali akong natigilan nang mapagtanto kong hindi na gano’n kasakit ang ankle ko. “What’s wrong? Why stop?”

“Hindi na masakit ang ankle ko. Anong ginawa mo? Magic?” natutuwang saad ko. Gusto ko tuloy magkaroon ng gano’ng abilidad para kahit tumilapon ako kung saan, kaya kong tanggalin iyong sakit.

"Oh, that? It's easy. We can transfer pain from one to another to lessen their suffering, physically, but emotionally? No." Napamaang ang bibig ko.

“So, iyong sakit na nararamdaman ko kanina, nilipat mo sa’yo?” oh, god! Kung gano’n siya ang nasaktan?

“Yeah, and I’m fine. It’s not that bad. Nakadepende ‘yan sa sugat o sakit. Huwag kang mag-alala, nawawala rin.” He assured me and I was like, masakit kaya ‘yon.

“B-Bakit? I mean we’re not that close enough for you to help me,” sinalubong niya ang mga mata ko. “Kararating ko lang dito.”

“May kapalit ‘yon. Saka ko na sisingilin kapag kailangan ko na,” napatanga ako sa sinabi niya. Sinundan ko siya ng tingin nang mauna siyang maglakad. “Hurry!”

Natauhan ako at napakurap bago ko ito hinabol. “Sandali lang! Ano ‘yong kapalit? Dugo ko ba ‘yan?!”

“Ingay mo babae!” ay, wala na ‘yong Xyra?

Dinamba ko siya ng akbay na ikinatigil niya sandali. “Sabihin mo kasi kung ano ‘yong kapalit?!” nagpatuloy kami sa paglalakad.

“Kapag ba sinabi kong dugo mo, papayag ka?” ako naman ngayon ang natigilan. “See, ayaw mo.”

“Masakit ba?” intrigang tanong ko. “Like babaon ba talaga ‘yong pangil sa leeg ko?” bumagal ang lakad namin. Kumalas din ako mula sa pagkaka-akbay sa kanya. “Matul1s ‘di ba? With claws? Humahaba ang kuko? Like a werewolf?”

"Fangs, red eyes, and claws, that's all we have. Werewolves? They change form, especially when they're alpha. They have packmates, we don't,” seryosong kwento niya. “And yes, matul1s ang pangil. But you won't feel the pain if you want it or agree to be bitten.”

Bitten? How does it feel to be bitten by a pureblood vampire?

“Kapag ba nagpak4gat ako, magiging bampira ba ako?” kuryusidad na tanong ko.

“Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Xyra?” sh1t! Mali ang atang nagtanong ako. “Are you asking for you death?”

Napakamot ako sa aking buhok. “Ito naman, nagtatanong lang. Masama bang maging curious sa mga bagay-bagay dito? I just want to know.” Depensa ko.

"Never let your curiosity lead you to your own grave," natahimik ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko nagtayuan ang balahibo ko sa lamig ng boses niya. “Nandito na tayo. Maligo ka na.”

Umawang ang labi ko nang tumambad sa akin ang paliguan. It's like we're in the woods. May batis sa ‘di kalayuan at iilang cubicle na magkakaharap. The unique part is that punong-puno ng usok kaya siguradong hindi ka masisilipan. Hindi mo rin makikita kung may naliligo ba o wala.

“Maiwan na kita. Huwag kang mag-aalala, safe dyan.” Pipigilan ko na sana siya nang bigla na lang ito maglaho.

Parang gusto kong bumalik. Nac-creepy-han ako sa itsura ng lugar. Paano kung may nagtatago pala dyang lunatic vampire? Eh ‘di imbes na mabuhay ako ng matagal, matitige pa?

Ginusto ko naman ‘to kaya palakasan na lang ng guadian angel. Nagsimula akong maglakad at habang papalapit sa cubicle, tumitindi lalo ang kabang nararamdaman ko.

Nang mapalibutan ng usok ang katawan ko saka pa lang ako naghub4d. Nag-init ang pakiramdam ko sa ‘di malamang dahilan.

Nagpatuloy ako at no’ng malagpasan ko ang isang cubicle, mas lalo akong nag-init. Fvck, why am I having this feeling? Nanghihina ako.

Natigilan ako at nanigas sa kinatatayuan nang may bumulong sa akin kasunod no’n paghawak niya sa magkabilang balikat ko.

"It's your body, Xyra," a man's voice whispered suggestively. Kahit anong subok ko tingnan ang mukha nito, hindi ko maklaro sa panlalabo ng mata at usok. "It wants more. The wind has a different effect on your body."

Hindi ko magawang igalaw ang katawan ko lalo na no’ng maglakbay ang kamay ng lalake sa aking katawan.

He’s right. My body kept wanting for more. Gusto ng katawan ko ang ginagawa niya. Nagtatalo ang isip at puso ko sa nangyayari pero hindi ako makapagprotesta.

Nakagat ko ang ibabang labi nang paglandasin niya ang palad sa matayog kong hinaharap. Nagsisimulang manigas ang ut0ng ko sa ginagawa niyang paghaplos.

Kinagat nito ang ibabang tenga ko habang bumubulong ng mga salitang hindi ko maintindihan.

“I, I want more…” wala sa sariling sambit ko. Napasinghap ako nang maramdaman ko ang matulis niyang pangil sa leeg ko.

"Tell me, do you really want this?" awang ang bibig kong tumango kasabay nang pagpisil nito sa aking didbib. "You won't regret, Xyra?"

"A-Ahm, I-I won't..." dalang-dala ako sa init na nararamdaman. Para akong nilalagnat sa matinding pagnanasa na ma-angkin niya. "I want this... I want to be a vampire. Bite me." Pagmamakaawa ko.

Umangat ang mukha ko kasabay ng pagdaklot niya sa suot kong kwentas.

"W-What did you do?" mabilis niyang tinakpan ang bibig ko nang bumaon ang pangil niya sa leeg ko.

Napamulagat ako sa tindi ng sakit. Nanuot sa balat ko ang mahaba nitong pangil. It felt like a hot needle plunged into my skin, the heat intensified, burning like fire spreading through my veins.

Akala ko tapos ngunit nagsisimula palang siya. "We're not done yet," gusto kong sumigaw pero hindi ko magawa. I was paralyzed na kahit anong gawin ko, walang nangyayari. Hanggang ngayon hindi ko pa rin makita ang mukha niya.

"This ritual will make you mine, body and soul."