El Amor

Capìtulo Unó

MELLA

KINABUKASAN ay linggo kung kaya't di na ako nag-abala pang gumising ng maaga. Mag-aalas nuwebe na ako tumayo sa kinahihigaan para mag-ayos dahil uuwi ako para sumama magsimba sa aking pamilya.

Kahit naman bumukod na ako sa pamilya ko ay hindi ko pa rin nakakaligtaan na sumama sa mga ito kapag magsisimba.

Dali-dali na rin akong nag-ayos dahil tawag na ng tawag ang kapatid ko.

Nagsuot lamang ako ng isang floral dress na above the knee. Pagkatapos ay naglagay ng light make up tsaka nag-suot ng 2 inches high heels para medyo tumangkad naman kahit papaano mula sa height ko na 5'4 feet lang.

After checking my things that I will bring, I walk outside my unit at nilock na ito

9:15 am, I still have 15 minutes before the mass will start. Sa Quinipa kami magsisimba, sa kabilang bayan lang naman yon kaya't mabilis lang byahe. Nagustuhan ko kasi rito sa bayan ng Rosal na magtrabaho kaya dito na ako lumipat, hindi rin naman ako pinayagan ng magulang ko na lumayo masyado sakanila. Sumakay na ako ng Elevator.

Pagka-labas ay agad sumakay sa kanyang auto.

THIRD POV

"G-GOOD MORNING Sir, here's the contract from IBC Company. S-sign niyo nalang po ang kulang para maibalik na ito sakanila" sabi ng isang naka-yukong secretary na takut na takot sa kaharap nitong Boss.

"Are you scared Lance?" His Boss said in very authoritive voice.

"N-No sir" nakayuko pa rin at ngayu'y nanginginig na, na secretary.

"I hate liars Lance, are You Scared?!" Sa napaka-mababang ngunit napaka-delkadong boses na tanung ng lalaking kinakatakutan ng sekretarya.

"Y-yes Sir"

"Then you're fired"

"B-but Sir---"

"I have one bullet here in my pocket, and a gun under my table Lance"

Sa nalaman ng sekretaryang ngayo'y tanggal na ay dali-daling lumabas ng opisina at nagmadaling kunin ang mga gamit at tsaka ito umalis ng Building na nanghihina at nanginginig ang mga tuhod.

The Man he called 'Boss' is still sitting on his chair while looking at the window where he can view his now ex-secretary.

He pick up his phone and dialed a number. After few rings, sumagot na ito

"Hey De Vera, i want you to clean something" utos nito sa kausap.

"Ohhh! Something or someone? Leave it to me Man. I'll take care of it"

"Thanks De Vera" yun lang at pinatay na ang tawa. Isa sa mga kaibigan niya na maaasahan pag may mga ganitong hidden agenda sa kanyang kumpanya.

Napa-iling ito, alam niya kung anong kagaguhan ang ginagawa nito pag nasa trabaho. 'He got what he deserved'

He's the owner of C.S Real State Company. He owns the Pueblo Caro, a Village which is the biggest in the Philippines, one in Luzon, one in Visayas and also in Mindanao. Pueblo Caro from Spanish word meaning 'Expensive Village' dahil mayayaman lang ang may kakayahang tumira dito. Sikat itong village dahil puro mga artista at mayayamang tao ang mga nakatira rito. Not only Village is in his, he also have Condominiums, here in Philippines and all over the countries of the world.

Siya na ang pinaka-mayamang Lalaki sa buong mundo. He can have what he wants, in just a snap of his finger.

Ganun lang din kadali magpalit ng mga trabahante sa kanyang kompanya.

No one messes his life or company or anything related to him. Cause people knows what he can do. Para sakanya, 'Galitin mo na ang bagong Gising, wag lang si Mr. C'

MELLA

NATAPOS ang misa makalipas ng isang oras. Nagpa-plano na kami para ngayong araw. Nais ng mga nitong pumunta sa Mall para makapag-saya.

Nang mapagod sa pamamasyal ay tsaka nagka yayaang kumàin

"Ma, Pa ako na oorder ng pagkain" mabilis kong pag-prisinta at dumiretso sa counter, habang ang mga magulang at kapatid ko ay umupo na.

I know what I'll order, kabisado ki na kaya ang gustong pagkain ng mga yun kaya hindi nako nagtanong pa.

Pag-kakuha ng number ay umupo na rin ako katabi ni Mama.

"Melchora, wala ka bang ibabalita sa amin? Kung may nobyo ka na o papakasalan?" Pa-ulit-ulit na tanong ni Papa.

"Pa, wala pa nga akong balak sa ganyang bagay, masaya naman ako kahit single. And pls, it's Mella, napaka-luma naman kasi ng binigay niyong pangalan" naka-simangot kong tugon.

"Anak, alam naming masaya ka kahit wala kang nobyo, pero 25 years old kana! Ayaw mo pa bang bumukod? Gusto na rin naming magka-apo ng Mama mo" tila nangungusiming pahayag ni Papa.

"What's wrong for being single at the age of 25? Eh sa ayoko pa ngang isuko ang bataan, hmp. Ma oh! Patahimikin mo na nga si Papa" tila nagsusumbong na boses ang sinagot ko at tsaka humarap kay Mama.

"Mella kase, totoo naman sinasabi ni Papa mo. Mag-asawa kana! Marami ka na rin namang naipon na pera, kasya na yan para bumuo ng pamilya" segunda naman ni Mama

Napa-pikit nalang ako sa inis at bumuntung-hininga. Kelan pa ba ako hindi nasanay, eh simula nung nag-25 nako ay hindi na tumigil sa kaka-kulit ang magulang ko na bumukod na ng pamilya. Eh ayaw ko pa nga, nagsasaya pa akk sa buhay ko noh.

Maya-maya ay dumating na ang pagkaing inorder namin. Nagpapasalamat talaga akk roon dahil sa wakas ay titigil na ang magulang ko sa pang-kukulit sa akin.

Pagka-tapos namin sa Mall ay pumasyal muna kami sa Parke ng bayan.

Pagkarating roon ay parang bumalik ako sa pagka-bata. Marami akong ala-ala dito nung kabataan ko. 'Lalo na nung...' Tinanggal ko agad ang nasa isip, I should'nt think about what happened from the past, wala ng madudulot sa akin yon ngayon.

Inilibot ko ang mga mata sa buong playground, marami nang nag-bago dito, nadag-dagan ng slides at swings, naglagay rin sila dito ng mga seesaw, habang ang mga bench ay naka-palibot sa mga ito.

Bumalik sa aking isipan ang usapan kanina namin ng magulang ko. Hindi naman sa wala na akong balak mag-nobyo o mag-asawa habang buhay, wala palang talaga akong balak ngayon, hindi dahil sa masaya ako ngayon kundi sa kadahilanang maayos ako pag mag-isa lang. Oo masaya ako pero alam ko sa sarili na, may kulang. Hindi ko lang mapin-point iyon.

But I will not take risks on getting involve with guys para lang malaman kung ano yung kulang na yun.

I'M READING a Novel when my phone beeps. Kanina pa ako naka-uwi sa unit. Pagka-galing kasi sa parke ay nagyaya ng umuwi ang Papa dahil sa pagod na at balikan lang sila sa probinsya.

Tinignan ko kung sino ang nag-txt, si Feli, short for Felicia. Maka-luma rin ang pangalan nito, kaya siguro naging magkaibigan sila.

To: Mella

-Hey gurl, where are you?

Nag-tipa ako ng reply na nasa unit lang ako. pagkatapos ay bumalik sa pag-babasa. Pagka-raan lang ng ilang minuto ay nag-reply ulit ang kaibigan

To: Mella

-okidoki. I'm on my way. What do you want? I'm gonna go to a nearby store.

To: Feli

-Ice cream?

Hindi na nag-reply pa si Feli kaya't itinuon ko na lang ang pansin sa Novel na kaharap.

Maya-maya ay may nag-door bell na. 'Si Feli' ani ko sa sarili. Pinag-buksan ko rin agad ito.

"Hi Mel! Got your ice cream!" Pag-kuwa'y taas ng isang kamay hawak ang ice cream na pinabili nito

Sabay na kamig pumasok sa loob at si Feli ay dumiretso na sa Sofa habang ako naman ay kumuha ng kutsara tsaka sumunod sa kaibigan

Magka-harap kaming naka-upo sa mahabang sofa. Napansin ko agad ang lungkot sa mga mata ni Feli.

Matalik na kaming mag-kaibigan simula pa noong pag-tuntong ng highschool. Kaya naman kilalang-kilala ko na ito.

"What happened?" Agad na tanong ko sa kaibigan ko habang sinisimulan ng kainin ang choco kisses na ice cream. Lalong lumungkot ang mga mata nito.

"I saw him Mel, i saw him again" pabulong na sabi nito at parang iiyak na. Nilapitan ko ito at inalo.

Alam na niya kung sino ang tinutukoy ng kaibigan dahil minsan na itong na-inlove sa isang lalaki. But doesn't have any idea who the man is or what's his name. Di naman na niya inaalam pa sa kaibigan, basta't pag nagkekwento ay nakikinig lamang siya.

"And? What did you do?" Mahinahong tanong ko.

"Wala, nagulat kasi ako. Nakita niya ako, pero parang wala lang sakanya" yumakap na ito sa akin at di na napigilan ang pag-luha. Wala na akong masasabi pa, dahil wala talaga akong alam kung anong nangyare, all I knew, is he dumped her.

"Just cry Fel, hanggang sa maging okay ka na. It will lessen the pain" pag-alo sa kaibigan

Nagtagal pa ng ilang oras si Feli bago napaka-kalma ang sarili. Pagkatapos ay napag-usapan namin ang mga trabaho. Medyo malayo kase ang trabaho ni Feli.

"I'm in a vacation for 2 months that's why I visit you here. After a week, i'll go to Cebu, you can join me Mella if you want" pag-aya ni Feli.

Well, why not? Gusto ko rin pumunta don.

"Sure!! I've been dreaming to go there! Mapapa-bakante ko pa ang sched ko for next week" masayang pag-payag ko.

"Okay then, susunduin kita dito next week Monday, clear?"

"Yes Ma'am!" May kasama pang salute.

Nagkatawanan pa kami. Maya-maya lang ay umalis na rin ito.

'Cebu huh?! Well, see you soon' may sayang sabi ko sa isip.

Pagka-ligpit ng pinag-kainan ay didiretso na sana ako sa kwarto nang biglang may nag-door bell.

'It might be Fel, baka may naka-limutan' pagkumbinsi ko sa sarili.

Pag-bukas ko ay hindi si Fel ang tumambad sa harapan ng door ng unit ko.

Isang bouqet ng roses and tulips at isang basket ng chocolates. I sigh and pick it up. Sanay na ako sa ganito. Laging may nagpapadala nito, araw-araw, walang mintis. Kayanga di ako nauubusan ng tsokolate sa ref.

Hindi ko na iniisip kung sino, nung una, oo pero ngayon wapakels na ako. Kung hindi ito titigil, edi wag. Salamat na lang, mukhang imported pa ata ehe.

Kinuha ko ang nag-iisang kulay mint green na vase tsaka inalis ang lantang mga bulaklak at pinalitan ito ng bagong padala. After that, I put the chocolates in the ref. Then hurriedly go to my room to take a bath.

Pagkatapos maligo ay tinapos ko na ang naudlot na pag-babasa ng novel. Pero hanggang sa matapos ito, ay hindi pa rin ako inaantok, I stand up para mag-timpla ng choco-milk, tsaka pumunta sa sala at sinabayan nang panonood ng telebisyon.

I used to drink choco-milk simula nung pagkabata pa pag di ako maka-tulog, it calm my well-being. Pagka-ubos sa iniinom ay in-off ko na ang t.v at hinugasan na ang tasa at dumiretso na sa kwarto, pag-higa ay nakaramdam na agad ako ng antok, and I let my body and mind drift into a deep sleep.

THIRD POV

ISANG lalaki ang naka-tayo sa isang Unit na pagmamay-ari ng condominium niya. He's staring at the door where he left it.

A small smile crept into his lips nang makitang kinuha ng Dalaga ang mga bulaklak at chocolate na binigay niya.

He did not show up. Hindi pa ngayon, not now, may kailangan pa muna siyang gawin bago magpakita sa babae.

After 5 or more than minutes standing in front of the unit. He start walking, heading to elevator. 'See you soon, mi amor'

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Here's the Chapter 1 guys, pls vote and comment for more?

Unahan ko na po kayo, sorry for wrong typos