แรงปรารถนารัก

บูกัตติฯสีดำราคาประมาณ 598 ล้านบาท พึ่งจะออกมาใหม่และมีคันเดียวในโลกที่ขับขี่อยู่ในประเทศไทยซึ่งแน่นอนเขาคนนั้นคือฟาโรห์ คาเรนไฮธ์หนุ่มลูกครึ่งไทย - เยอรมัน เจ้าของบริษัทผลิตเครื่องมือแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก ไม่มีใครไม่รู้จัก เขาคือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลานักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่สาวๆ หลายคนต่างหมายปอง เบื้องหลังเขาคือมาเฟียทำธุรกิจสีเทา บูกัตติติฯสีดำสนิทมันวาวแล่นอยู่ท่ามกลางถนนพุ่งทยานขับขี่ด้วยความเร็วสูง ทำให้ผู้คนที่ขับขี่ผ่านไปผ่านมาต่างต้องชายตามอง เพราะรถทั้งหรู เร็ว แรง สวยสง่า เปล่งประกายระยิบระยับอยู่ท่ามกลางถนน เอี๊ยด!!! ตูม!!! “แม่งเอ่ย เดินไม่ดูรถหรือไงว่ะ!!” ฟาโรห์สบถออกมาอย่างหัวเสีย มือหนารีบเปิดประตูรถ สองเท้ารีบก้าวขาลงมาดูรถตัวเอง เมื่อเห็นว่ามีรอยชนไม่รอช้า เขารีบเดินเข้าไปหาตัวต้นเหตุทันที ดวงตากลมโตมองหาข้าวกล่องที่ถือมาแต่ตอนนี้กลับกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นถนน เมื่อได้สติเธอรีบคานไปหาข้าวกล่องตัวเองทันที “ไม่นะ แล้วคลาร่าจะกินอะไรล่ะวันนี้” ร่างบอบบางของคลาร่า ธนาปรีชาสกุลพยุ่งร่างตัวเองขึ้นมาแล้วค่อยๆ เดินไปหาข้าวกล่อง มือเรียวเอื้อมไปหยิบข้าวกล่องที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นถนนเพราะความเสียดาย ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ร้องเท้าทั้งสองข้างเหยียบลงตรงข้าวกล่องที่เธอกำลังเก็บอยู่ ทุกการกระทำของเธอ ตกอยู่ในสายตาของชายหนุ่ม แต่เขากลับไม่รู้สึกสงสารหรือกระตื้อลือล้นที่จะพาเธอไปส่งโรงพยาบาล แต่กลับยืนมองหน้าตาเฉย “ไม่เห็นรถหรือไงทำไมถึงวิ่งออกมา” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้น คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปมอย่างหงุดหงิดมือทั้งสองข้างยืนล้วงกระเป๋า สายตายังคงจ้องมองหญิงสาวด้วยใบหน้าเรียบนิ่งโดยที่ไม่มีความสะทกสะท้านใดๆ “ถ้าฉันเห็นฉันจะวิ่งออกมาทำไม!” คลาร่าหันหน้ามาหาเจ้าของเสียงที่ต่อว่าเธอ ใบหน้าสวยหวานอย่างกับตุ๊กตาแหงนหน้ามองชายหนุ่มร่างสูงด้วยความขุ่นเคือง เธอทั้งโมโหและเสียดายข้าวกล่อง ส่วนลึกก็ยังเจ็บแผลตามร่างกาย แต่แล้วสายตาของทั้งคู่กลับจ้องมองกันอย่างเนิ่นนานเหมือนเคยเจอกันมาก่อน ก่อนที่คลาร่าจะละสายตาแล้วเก็บเศษอาหารที่มันหกอยู่ขึ้นมาใส่กล่อง “จะตายห่าอยู่แล้วยังจะมาปากดี” ไม่รอช้าฟาโรห์ช้อนร่างบางขึ้นมาอยู่ในท่าเจ้าสาว แล้วเดินตรงไปยังรถคันหรูที่จอดอยู่ “ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!! จะพาฉันไปไหน!” คลาร่าดิ้นพรวดพราดอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่แปลกหน้า ซึ่งทำให้ฟาโรห์ถึงกับหัวร้อน มืออีกข้างรีบเปิดประตูรถแล้วโยนเธอเข้าไปในรถทันที โดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บหรือไม่ “โอ๊ย!! เจ็บนะ…” ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บปวดตามร่างกาย “หุบปาก!” เขายืนชี้หน้าเธอเพื่อที่จะให้เธออยู่เงียบๆ สายตาที่ดูดุดันไม่ค่อยจะสบอารมณ์ยืนมองเรือนร่างของหญิงสาวแต่เธอกลับไม่เป็นอะไร มีแค่บาดแผลถลอกตามร่างกายแค่เล็กน้อย ฟาโรห์เดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งแล้วรีบขับรถออกจากจุดเกิดเหตุทันที รถคันหรูแล่นอยู่ท่ามกลางถนน มือหนากระชากเกียร์อย่างรุนแรง เท้าหนักเเน่นเหยียบคันเร่งจนมิดไมค์ ดวงตากลมโตเบิกกว้างคลาร่าทั้งเจ็บแผลและกลัว เนื้อตัวสั่นเทาไปหมด แต่เธอเลือกที่จะนั่งเงียบๆ ถ้าขืนพูดอะไรออกไป เธออาจจะไม่ได้หายใจอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้วก็ได้ เพราะสายตาเธอเหลือบมองเห็นปืนของเขาที่วางไว้อยู่ข้างๆ ตัว “ชื่ออะไร” เขาเอ่ยปากถามเธอโดยที่ไม่หันหน้ามามอง สายตาคมกริบยังคงจ้องมองอยู่บนท้องถนนที่มืดมิดมีแค่แสงไฟจากหน้ารถที่คอยส่องสว่างอยู่ข้างหน้า “ชะ…ชื่อคลาร่า” เธอเอ่ยปากบอกชายหนุ่มตะกุกตะกัก บรรยากาศภายในรถที่ดูเงียบสงัด กลับมีเสียงชายหนุ่มเอ่ยปากถามจึงทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายได้เล็กน้อย เพราะก่อนหน้านี้มันเงียบเหมือนเธอนั่งอยู่ในรถคนเดียว บรรยากาศภายในรถกลับมาเงียบอีกครั้ง พอฟาโรห์ได้คำตอบ เขาก็ไม่ถามอะไรต่อ รถคันหรูขับขี่อยู่ท่ามกลางถนนด้วยความเร็วสูง มือหนากำพวงมาลัยแน่น “แม่งเอ่ย!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือทุบเข้าที่พวงมาลัยเมื่ออยู่ๆ กับมีอะไรบางอย่างมากระตุ้นร่างกาย จึงทำให้อารมณ์ความต้องการพุ่งทยานขึ้นมา เมื่อนึกได้ก่อนหน้านี้เขาได้เข้าไปที่คลับเพื่อน ทว่าเพื่อนของเขาได้บอกว่า กำลังผลิตยาปลุกเซ็กตัวใหม่ขึ้นมา ตอนนี้กำลังหาหนูทดลอง แต่ฟาโรห์ก็คาดไม่ถึงว่าหนูทดลองตัวนั้นจะคือตัวเขาเอง เพราะเขาได้ดื่มบรั่นดีในเเก้วที่เพื่อนยื่นให้จนหมด รถคันหรูสีดำมืดสนิท หักโค้งเข้ามาจอดอยู่ข้างถนนที่ไม่ค่อยมีรถเเล่นผ่าน บริเวณรอบๆ มีต้นไม้ล้อมรอบและมีแสงไฟสลัวมัวหมองที่อยู่ห่างหลายกิโลเมตรที่พอจะมองเห็นได้เล็กน้อย “คุณจอดทำไม คิดจะทำอะไร พาคลาร่ากลับเดี๋ยวนี้เลยนะ! “ดวงตากลมโตจ้องไปยังใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่มีเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าอย่างกระวนกระวายใจ “เท่าไหร่…” ฟาโรห์พูดขึ้นพร้อมกับปลือตามองเรือนร่างของหญิงสาวด้วยความต้องการ “คุณหมายถึงอะไร” คลาร่าไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด แต่การกระทำของเขาทำให้เธอค่อยๆ ถอยห่างเพราะเขาดูไม่น่าไว้ใจเลย “ค่าตัวเธอเท่าไหร่ อย่ามาทำเป็นเล่นตัว” “คลาร่าไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว ถ้าอยากได้ก็ไปหาเอาตามท้องถนนหรือที่ๆ เขาขายกัน” เธอเอ่ยขึ้นแล้วรีบหันไปเปิดประตูรถ เพื่อที่จะหนีออกไปจากผู้ชายที่ดูไม่น่าไว้ใจคนนี้ แต่แล้วคนตัวโตกับมีความว่องไวกว่า เขาได้กดปุ่มล็อครถเพื่อที่จะไม่ให้เธอหนีออกไปได้ ตอนนี้ความต้องการพุ่งเข้ามาในร่างกายและไม่สามารถที่จะหยุดยับยั้งได้ มือเล็กทั้งดึงทั้งทุบประตูรถแต่กลับไม่เป็นผล ร่างกายที่บาดเจ็บจากการโดนรถชน ทำให้เธอไม่สามารถออกแรงได้เยอะ เพราะเจ็บที่บริเวณแผลและทั้งวันเธอยังไม่ได้กินข้าวกินปลา จึงทำให้เธอเเทบจะไม่มีเรี่ยวแรง “เลิกทำอะไรโง่ๆ สักที!” ฟาโรห์รู้สึกหงุดหงิดกับการกระทำของหญิงสาว “ปล่อยคลาร่าไป เดี๋ยวคลาร่าจะชดใช้ค่าเสียหายให้ ถือว่าคลาร่าผิดเองที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ” เธอหันหน้ามาหาฟาโรห์ มือเล็กพนมมือขึ้นไหว้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูหวั่นใจ “เธอจะมีปัญญาที่ไหนเอาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายให้ฉัน” เขามองดูเธออย่างเย้ยหยัน ขนาดข้าวกล่องหกยังคานไปเก็บ แล้วนับประสาอะไรกับรถมูลค่าห้าร้อยล้านบาท