HÛN +18

ALINTI 2

"Vuracak mısın?" Titrek sesim göğsümde kabaran korkuyu bir kutuya kapatarak rafa kaldırdı. Karşımda bana silah doğrultan adamın bir an olsun titremeyen eli korkudan önce başka hislere kapılmama sebebiyet veriyordu.

Avuç içinde ezilen metalin sertliği tutuşu ile eşdeğerdi. Farkındalıklar birer dağ olup üzerime yıkıldı. Zamanında hiç düşünmeden kalbimi avuçlarının içersine bıraktığım adamın elleri şimdi sonum olmaya hazırlanıyordu. Ruhuma verdiği canı almak için an kolluyordu. Mardin günah dolu bir sevdanın yasını tutuyordu.

"Beni, Dilşad'ını gözünü dahi kırpmadan canından mı edeceksi-" Üzerine doğru bir adım attım ama yakınlaşmak bir kenara dursun aramızda ki mesafe hızla açıldı. Ona ne kadar koşarsam koşayım bu mesafe bir daha hiç kapanmayacaktı.

"Sus! Sus, o zehirli dilini kopartırım..!" Feryadı ile yer gök inledi. Titreyen çenemi sıkarak gözlerimi kapattım. "Sen.. sen var ya sen!" Dilinde dönüp dolaşan sözcükler zehir yüklüydü, benim zehirim ile doluydu.

"Sen hayatımda gördüğüm en namussuz, en alçak kadınsın." Silahını indirmeden üzerime doğru bir adım attı. Güzel gözleri daha önce bana hiç bakmadığı gibi bakıyor, bakışları üzerimde iğrenti ile dolaşıyordu.

Göz pınarlarlarımdan bir damla yaş hızla süzüldü. Engel olamadım. Duyduğum her bir kelime ruhumda derin yaralar açarken çoktan parçalara ayrılan kalbimin çektiği ızdıraptan bahsetmek saçma olurdu. Dilşad yıkılmış, yılmış ve kendisi dahil birçok şeyi yitirmişti.

Çiseleyen yağmur aniden bastırmış ve bizleri günahlarımızdan arındırmak ister gibi yoğunlaşmıştı. Mardin'in taşını toprağını döven bu yağmur, gönlümde ki ateşe çare olmuyordu. Hala daha yanıyor hala daha yaptığım ateşte kavruluyordum.

"Sen varya Dilşad.." Sesi ağır ve hisliydi. Boynuma dolanan yağlı bir urgan misali ağırdı. "Sen tam olarak o şerefsizin kızısın."

Gök bir kere daha gürledi. Acımasız bir şekilde dudaklarından dökülen kelimelerin altında yatan mananın keskinliği karın boşluğuma ateş doldurdu.

Bükülen kaşlarım ve ona eşlik eden dudaklarımı umursamadan kendimi karşımda ki iri bedenin yamacında buldum. Havaya kaldırdığım elim sertçe yüzüne inmeden hemen önce havada yakalandı. İçimde bir sevda ateşi vardı. İçimde, yaşayamadığım bir çocukluk ve hırslarına kurban giden Dilşad'ın duyduğu ağır cümlelerin döküntüsü yer alıyordu.

"Günaha bulanmış bu eller.." Havada yakaladığı elimin ince parmaklarını avucunun arasında ezdi. Canımdan can gitti ama gözümden bir damla yaş kayıp gitmedi. Zehir yeşili gözlerimi bir an olsun fırtınaların koptuğu gözlerinden çekmedim. Bir zamanlar saf sevgisinin ve tutku dolu aşkın hakim olduğu duyguların yerini alan kin, nefret ve öfkeyle birbirimizi izledik. "Bu eller bir daha tenime değecek okursa, hiç acımam. Kırar atarım."

Savururcasına beni bıraktı ve ellerini tenimden ayırdı. Kızaran ve yakıcı bir sancının esir aldığı parmaklarıma göz ucuyla baktım. O an benim gözümden kaçan bir detayı karşımda ki adam şahin gibi gözleriyle anında yakaladı. Korkuyla bakışlarımı üzerine çevirmeden hemen önce elim az önce ki eller tarafından daha sert bir biçimde kavrandı.

"Bu ne ulan!" Elimi sarstı ve delici gözlerini gözlerime çevirdi. "Sen hala hangi yüzle bunları parmağında taşıyorsun?"

Yüzükleri parmağından sökercesine çıkarttı ve bu süre zarfında sökülen etimden sızan ince kan umrunda dahi olmadı.

Avuç içinde kanımın bulaştığı yüzüklere kısa bir bakış atarak çatısında bulunduğumuz konağın dört bir yanı açık cephesinde hızlıca göz gezdirdi.

"Hayır.." diye mırıldandım ne yapacağını anlayarak ve hızlıca eline yapıştım. Bir an olsun beni umursamadı. "Yapma, yapma ne olursun!"

"Bırak!" Tutuşumdan kurtularak birkaç büyük adımda karanlığa doğru ilerleyip avucunda ki yüzükleri rasgele konağın hemen yanında bulunan diğer evin üstü açık çatısına doğru fırlattı. Taş zemine çarpan yüzüklerin sesi karanlığı delip geçti.

"Mezarını kazacağım, Dilşad." Sert çehresi yere düşmüş zavallı bedenimi buldu. "Nerede olursan ol, andolsun ki mezarını kazıp ismini kedini ellerimle o taşa yazacağım..!"