กลิ่นคาวเลือดและฝุ่นควันที่ยังลอยคละคลุ้งอยู่รอบตัวภายในเต็นท์ของหย่งเฉิน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้ซือหยูยังรู้สึกตกอกตกใจไม่หาย เธอรีบบอกทหารให้พาหมอมาช่วยรักษาหย่งเฉินที่บาดเจ็บหนักจากการต่อสู้กับสายลับที่แฝงตัวอยู่ในค่าย เธอเริ่มรู้สึกว่าไม่มีที่ไหนปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่อยู่ในพื้นที่ของตัวเองแต่ก็ยังมีสายลับของศัตรูแฝงเข้ามาจนได้
โชคดีที่ตามหมอมาได้ทันเวลา หย่งเฉินจึงได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที หมอบอกว่าบาดแผลที่โดนฟันไม่ได้โดนจุดสำคัญมากนัก ทำให้รักษาตัวอีกสักพักก็จะค่อย ๆ ฟื้นตัวขึ้น เธอได้ฟังก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก แต่เธอก็รู้ดีว่าคนอย่างแม่ทัพจ้าวคงไม่ยอมให้ตัวเองต้องมาตายง่าย ๆ แบบนี้
แสงตะเกียงสลัวสั่นไหวราวกับพร้อมจะดับลงทุกเมื่อ สะท้อนเงาของเธอบนกำแพงไม้ที่ชำรุด เธอยืนอยู่หน้าโต๊ะไม้เก่าที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน หัวใจเต้นระรัวราวกับว่ามันจะระเบิดออกมา เสียงฝีเท้า
