Derin bir kuyunun dibinden bedenimi tırmıklı bir mızrakla canımı acıtarak yukarı çıkardılar. Varlığı belli olmayan bir dünyanın içine getirdiler beni. Sesler kulaklarıma geliyor, duymuyordum. Göz kapaklarım açılmak istiyor, açamıyordum. Kendimi somut olan bir dünyadan soyutluyordum.
Çiçek Çiçek Çiçek...
Kim bu Çiçek? Neden sürekli başımda, 'iyi misin Çiçek? Bizi duyuyor musun Çiçek?' diye sesler geliyordu. Bu sesleri daha önce duymamıştım, bu sesler hayatımın hiçbir yerinde olmamıştı. Kulaklarımın, kalbimin duyduğu ses tek bir kişiye aitti. O da şu an burada yoktu! Ne sesi ne de kokusu!
Beynim neler olduğunu çözmeye çalışıyordu. Bedenime dokunan eller inatla uyanmamı söylüyordu. Sahi ben uyuyor muydum? Ben uyuyor muydum? Nora Türker uyuyor muydu?
Gözlerimi daha fazla kapalı tutamadım v
