CHAPTER 10: “ANG PAGBABALIK”
919 Words
CHAPTER 10: “ANG PAGBABALIK”
Los Angeles, USA – 2018
Tatlong taon.
Tatlong taon na ang nakalipas mula nang umalis si Adrian sa Pilipinas. Tatlong taon ng pagtitiis, ng pag-aaral, ng pagtatrabaho, at ng pag-ibig na hindi nagbabago.
Sa kanyang maliit na apartment, nakaupo si Adrian sa harap ng kanyang laptop, tinitingnan ang flight schedule papuntang Pilipinas. May ngiti sa kanyang mga labi—sa wakas, malapit na siyang makauwi.
“Luis, nakabook na ako,” sabi niya sa video call. “Uuwi na ako sa susunod na buwan.”
“Sigurado ka na ba ‘to, pre? ‘Yung mga magulang mo?”
“Hindi na sila makakapigil. Nagtapos na ako. May sarili na akong pera. At handa na akong harapin ang lahat.”
“Eh ‘yung negosyo ng pamilya niyo? ‘Yung pamilya Reyes?”
“Hayaan mo sila. Hindi ko kayang isakripisyo ang kaligayahan ko para sa negosyo.”
Matapos ang video call, dahan-dahang kinuha ni Adrian ang maliit na kahon mula sa kanyang drawer. Ito ay isang singsing—simple, ngunit puno ng kahulugan. Ito ang singsing na ibibigay niya kay Danica kapag nakauwi na siya.
---
Sta. Ignacia, Pilipinas – 2018
Si Danica ay nakaupo sa kanilang maliit na hardin, hawak ang larawan nila ni Adrian noong sila’y nasa senior high school pa. Tatlong taon na ang nakalipas, ngunit tila kahapon lang nang maghiwalay ang kanilang landas.
“Danica, kinain mo na ba ‘yung dinner mo?” tanong ni Gerald.
“Oo, salamat.”
“Alam mo… may sasabihin ako sa’yo.”
“Ano ‘yon?”
“May… may nag-offer sa akin ng trabaho sa Maynila. Maganda ‘yung posisyon. Malaki ang sahod.”
“Wow, congratulations! Kailan ka aalis?”
“Sa susunod na buwan. Pero… ayokong umalis nang hindi nasasabi sa’yo ang lahat.”
Tumikhim si Gerald. “Danica, mahal na mahal kita. Alam kong mahal mo si Adrian, at nirerespeto ko ‘yun. Pero kailangan kong malaman mo—kung bibigyan mo ako ng pagkakataon, handa akong ipakita sa’yo kung gaano kita kamahal.”
Napatigil si Danica. “Gerald… hindi ko alam ang sasabihin ko.”
“Hindi kita minamadali. Sabihin mo lang ang nararamdaman mo.”
“Sige… iisipin ko.”
---
Ang Pag-uwi
Sa paliparan ng Ninoy Aquino International Airport, nakatayo si Adrian, hawak ang kanyang maleta at ang singsing para kay Danica. Hininga niya nang malalim—ramdam niya ang init ng Pilipinas, ang amoy ng kanyang bayan.
“Danica, malapit na ako,” bulong niya.
Mula sa airport, sumakay siya ng bus papuntang Tarlac. Sa bawat kilometro, lalong tumitibok ang kanyang puso. Anong itsura na kaya ni Danica? Nagbago na kaya ito? Mahal pa rin kaya niya ito?
---
Ang Pagkikita
Pagdating ni Adrian sa Sta. Ignacia, dumiretso siya sa grocery store kung saan nagtatrabaho si Danica. Ngunit nang tanungin niya ang isang katrabaho nito, nabigla siya sa narinig.
“Si Danica? Umalis na ‘yon. May bagong trabaho na siya sa isang accounting firm sa bayan.”
“Saan ‘yon?”
“Sa Dela Cruz Building.”
Nanlaki ang mata ni Adrian. Dela Cruz Building? Iyon ang building na pag-aari ng kanyang pamilya!
Mula roon, nagmamadaling pumunta si Adrian sa Dela Cruz Building. Hiningi niya ang direksyon papunta sa accounting firm at doon niya nakita si Danica—nakasuot ng corporate attire, naka-upo sa kanyang desk, nagtatrabaho.
Tumayo siya sa pintuan, hindi makagalaw. Sa loob ng tatlong taon, ito na ang unang pagkakataong muling makita ang babaeng minahal niya.
“Danica,” mahina niyang tawag.
Lumingon si Danica. Para bang nanigas ang buong katawan nito. “Adrian?… Adrian!”
Tumakbo si Danica palapit at niyakap siya nang mahigpit. Parehong umiiyak.
“Akala ko… hindi ka na babalik,” iyak ni Danica.
“Hinding-hindi kita iiwan,” sabi ni Adrian. “Mahal na mahal kita.”
---
Ang Singsing
Nang gabing iyon, nagkita sina Adrian at Danica sa dating pinagkikitaan nila—ang maliit na tindahan ng halo-halo.
“Alam mo, hindi nagbago ang lugar na ‘to,” sabi ni Adrian.
“Oo. Parang kahapon lang nung nandito tayo,” ngiti ni Danica.
“Danica… may ibibigay ako sa’yo.”
Iniabot ni Adrian ang maliit na kahon.
Binuksan ito ni Danica—at doon nakita ang isang simpleng singsing.
“Danica, pakakasalan ba kita?”
Napaiyak si Danica. “Oo! Oo, Adrian!”
Niakap niya itong muli. Sa wakas, magkasama na ulit sila.
---
Ngunit…
Habang naglalakad pauwi si Danica, bigla siyang nilapitan ni Gerald.
“Danica, kailangan nating mag-usap.”
“Gerald, hindi ba pwede bukas? Pagod na ako.”
“Ito lang. Alam kong bumalik na si Adrian. At… nag-propose na siya sa’yo, ‘di ba?”
“Paano mo nalaman?”
“Nakita ko kayo. At… may sasabihin ako. Ako… ayoko nang manghimasok. Lilipat na ako sa Maynila. Pero bago ako umalis, kailangan mong malaman—mahal na mahal kita. At kung sakaling magbago ang isip mo, nandito lang ang numero ko.”
“Salamat, Gerald. Salamat sa lahat.”
Umalis si Gerald, at naramdaman ni Danica ang kakaibang lungkot. Pero alam niya—si Adrian ang pipiliin niya.
---
Wakas ng Kabanata
“Sa wakas, nagkatagpo muli ang dalawang pusong naghiwalay. Ngunit sa kanilang pag-ibig, may isang pusong nasaktan—isang pusong nagmahal nang tapat, ngunit hindi sinwerte. At habang naghahanda sina Adrian at Danica para sa kanilang kinabukasan, may mga hamon at lihim na naghihintay—mga hamong magsasakatuparan ng kanilang pag-ibig, o magpapabagsak nito.”
- Writer
