TAKAS+18

"Hadi Asayra kekler hazır çaylari da getir" Akşamın çökmesine yakın balkonda beni bekleyen, ismimi evde anons edercesine bağıran çatlak deli arkadaşım Eda.. Liseye kadar beraberdik,benimle bir yaş arayla 26 yaşındaydı onunla bu yaş aralığı konusunda bazen uğraşır sinir olduğu için "Ablaa.." derim. Esmer tenliydi benim de en sevdiğim ten rengi olduğu için araya karışık bazen "çikolatam" gibi tabirler de kullanırım bu hoşuna çok gider. İri siyah gözleriyle oldukça bakımlı çok hoş bir kızdı Eda. Karşımızdaki evde oturuyorlar öyle ki bazen karşılıklı balkondan balkona seslenir kahve eşliğinde konuşur,haberleşiriz. Annesi Meliha teyze ile babası Salim amca çok tatlılar beni kızları gibi sever. Eda Üniversiteyi bitirmiş hayalindeki meslek olan moda tasarımcısı olmasına çok az kalmıştı.. Ben.. Ben her zaman olduğu gibi kendimi anlatma konusunda yine pek iyi değilim satır aralarında kendime dair bilgilere gelişigüzel yer vereceğim. Şimdilik Asi,dik başlı,inatçı kendinden emin,cesur.. Asayra olarak bilmeniz kâfi. "Tamam be kızım çatlama yaktıracaksin beni zaten sakarım biliyorsun.." deyip itinayla çaydanlığı masaya bıraktım. Eda karşımda bana kıs kıs bakıp dudağının altından sırıtıyordu "N'olcak senin bu sakarlıkların, aş artık istersen Asayra yoksa yazık olacak Enişteciğimee.." dedikten sonra benim bu konuda otomatiğe geçen Agresifliğim malûmudur ki vakit kaybetmeden kapının önünde bitip,gardını aldı . "Edaa şansını fazla zorlama istersen güzelim -_-" "Tamam tamam sustum demedim bişey amma agresifsin kızım, ne yani Dostumla hiç konuşup laflayamayacak mıyım bu konularda.." Yavru köpek bakışlarıyla bunları demesi ufak bi' sırıtmama neden oldu çatlak deli. "Peki tamam bu gecelik olsun ama bak baştan diyim bende anlatacak bişey yok senin varsa buyur küçük hanım zevkle dinler,gerekli yerlerde yorum yaparım" dedim sırtımı yaslayıp göz kırptım. "Yok ya Asayra bende de bişey yok ama şimdilik.." Tek kaşını kaldırıp bir yandan çayını yudumladı merakta bırakan bir ifadeyle .. Babamın bi' anda aklıma gelmesiyle tarifsiz bir endişe sardı kalbimi .. " Ben bi' babamı arayayım marketten bişey alacağım dedi kaç saat oldu gelmedi" bunları söylerken babamın numarasını çevirmiş arıyordum Çaldı.. bi' süre çaldı sonunda bı kadın açtı. "Alo B-baba..?" "Hanımefendi babanız hastahanede şu an" "Hastahanede"demesiyle başımdan kaynar sular döküldü sanki Ailemden geriye babam kalmıştı ya o da giderse.. ya o da .. Bu düşüncelerle boğuşurken telefon elimden düşmüş, konuşmaya Eda devam etmiş, hastahaneyi öğrenmişti. Kendime gelip şoktan çıkmam için yüzümü kendine döndürdü "Güzelim bişey yok korkma hadii Ömer amca uyanınca seni görmezse kötü olur çabuk gidelim" demesiyle ayağa kalktım üstüme bişey giymeden sadece ayakkabılarla dışarı attım kendimi O düşüncelerde ne kadar vakit geçti bilmiyorum Eda taksiyi çağırmış , üstüme Yeşil triko hırkamı almıştı. Taksici çok geçmeden kapıya gelmişti Böyle zamanları çok yaşadığım için seri ve soğukkanlı davranırım. Ama babam.. Buna dayanamadım gözlerim kan çanağına dönmüştü, yol boyunca ağlamıştım hastahaneye varınca Eda'yı unutmuş vaziyette bir hışımla indim arabadan babamın yanında bitmek istiyordum sadece. Koşar adım giderken arkadan Edanın seslendiğini uzaktan uzağa duyabiliyordum "Asayra beni bekle.." Arkamı dönüp beni çağıran Edaya bakarken Gözlerim karardı,onu bulanık görmeye başladım bedenimi daha fazla ayakta tutacak takatim kalmamıştı Son gördüğüm şey takati kalmamış bedenimi zeminle buluşmadan taşıyan koca bi' cüsse ve koyu bi' kuyuyu andıran Kahveler.. ***** Önümde bitmek bilmeyen engebelerle dolu bir yol, o yolu yürümeye takati olmayan bir ben.. Yolun sonunda bir dağ , ben o dağın yamacında .. "Neredeyim.." Düşünceleriyle rüzgârın tenime tokat gibi çarpmasıyla bitap düşmüş bedenimi taşıyamaz hâldeydim,sendeledim ama düşmedim. O tokat tekrar vuruldu bu defa karşı koyamadım n'olacaksa olsun deyip kendimi sırt üstü yamaçtan aşağı bırakacakken Bir el tuttu ellerimden kimdi bu yüzünü göremediğim? diye düşünürken beni kendine çekti yüzümu göğsüne bastırdı oldukça geniş ve güvende hissettiren omuzlarında buldum başımı Tarifsiz bir güven hissi sarıyordu kollarının arasında olmak .. " Sen Benimsin Asayra.." Duyduklarımla irkildim O an ne kadar sürdü bilmiyorum aniden sis kapladı ortalığı Kafayı yiyecek gibi oldum sisin içinde .. "B-Babaaa.." Bağırmamla odadakiler korkuyla bana baktı. Gözlerimi hafif araladığımda Eda baş ucumda ,kapının eşiğinde de tanımadığım takım elbiseli bir adam "Birtanem burdayım korkma.." Sakinleşemiyordum Tek istediğim babamdı.. babamı görmek.. sanki yıllardır görmemişim gibi babamı görmek istiyordum. "Babaa..babam nerde Eda ona götür beni n'olur" "Güzelim sakin ol Ömer amca şu an iyi ama sen iyi değilsin lütfen Kıpırdamadan dinlen serumun bitsin en azından" Elimdeki seruma aldırmadan kolumdan kelebeği söküp çıkardım "Babamı görmem lazım iyiyim ben ,duramam ona götürün beni nerde o" "Asayra deliliğin tuttu kızım manyak mısın kelebeği söküp atmak nedir tamm sakin ol gideceğiz şimdi ama önce bi dur şu kanı durduralım zaten kansızsın takviye aldın ,laf dinle asilik yapma" Eda'nın bana kızmalarını duyamayacak kadar babamdaydi aklım kanı durdurmasıyla odadan çıktım önden yürüyordum bedenimi taşıyamadigim için aksak yürüyordum duvarlara tutuna tutuna giderken Eda bana yetişti koluma girip yardımcı oldu bı yandan söyleniyordu bana ,hiçbirini anlamıyordum. Kulaklarım duymuyor ,gözüm görmüyordu o koridorlar gözümde bitmek bilmiyordu. Sonunda yoğun bakımda babamın olduğu odanın camlı tarafındaydık gözyaşlarım benden bağımsız akıyordu. Doktor Bey'in çıktığını görünce önünü kestim "B-Babam.. babam nasıl doktor bey?" "Babanız kalp krizi geçirdi kalbi güçsüz bir hâle gelmiş , olası bir üzüntü ve yorgunlukta babanız kalp krizi riskleriyle karşı karşıya.. yapmanız gereken üzüntü, stres duymasına izin vermemek olabildiğince moral verici güzel iyi şeyler yaşatmak ,geçmiş olsun." Doktorun söyledikleri beynimde yankılanıyordu. Bir nebze olsun rahatlamıştı içim, tekrar babama döndüm sakinleşmeye çalışırken ağlayışlarımın yerini hıçkırıklar aldı uzun zamandır böyle ağlamıyordum. Camda bir yansımayla ağlamalarım duraksadı, ona döndüm .. Omzunun altına gelen boyumla başımı kaldırıp bakmak zorunda kalmıştım. Spor siyah takım elbiseli ,siyah gür saçları ve Kahverengi gözleri ,Kahveleri.. Bu o kahveler.. Baygınlık öncesi gördüğüm son gözlerdi onlar.. Başımı bı anda doktorlarin koşmasına çevirdim,babamın olduğu odaya koşuyorlardı.. "N'oluyor B-baba ,babama n'oluyor bişey söyleyin" Babamla aramda bir cam vardı durmadan cama vuruyordum korkudan. Babama bişey olacak düşüncesi bile beni delirtiyorken, onun Ölmesi... Beni sakinleştirmeye çalışan o hiç konuşamadığım gözlerini ezberlediğim adamdı.. "Babam ölüyor mu,Ne yapacaktım" diye düşünürken güçsüz kalmış bedenimi daha fazla taşıyamadim söylediğim tek şey "...B-baba"