Love Will Lead You Back

Si Rick ay umaakyat sa kanyang sasakyan upang magmaneho pabalik sa kanilang unit nang rumehistro sa kanyang telepono ang isang text message. Galing iyon sa kaibigan niyang si Dominic. Ang mensahe ay medyo maikli: “Hoy, Rick, nabalitaan kong nasa bayan ka ng ilang araw. May nakita kaming bangkay. Kailangan nating mag-usap." Laman ng mensahe nito. Ang weather forecast ay nag-ulat ng posibleng ulan sa hapon, ngunit ang mga ulap ay nagtitipon na. Binura nila ang kalangitan sa isang walang hugis na kulay-abo, namamaga na makapal sa kahalumigmigan. Si Rick ay pumarada sa dulong bahagi ng lote nang hindi man lang nag-isip tungkol sa banta ng ulan. Ano ang pakialam niya kung maabutan nga siya ng ulan sa kanyang paglabas ng bayan? Mabigat sa tenga ang mga yabag niya habang naglalakad siya patungo sa gusali. Sinubukan ng isang arkitekto na itago ang harapan ng istasyon ng pulisya sa Alegria, upang gawin itong higit na naaayon sa nakapaligid na makasaysayang arkitektura. Habang papalapit siya sa istasyon ngayon, narinig niya ang isang magkakamag-anak sa gusaling iyon at nagbigay ang mga ito ng pakikiramay. Bago niya lisanin ang bayan ng Alegria ay halos limang taon na ang nakalilipas, gumugol siya ng maraming taon sa pagplano ng kanyang paglisan. Sa bayang ito kasi siya lumaki. Idiniin ni Rick ang palad niya sa salamin na pinto at naglakad sa loob at nagbigay ng maikling kaway sa mga pamilyar na mukha na nagtatrabaho sa likod ng kanilang mga mesa. Ang lahat ay pareho pa rin. Ang parehong mga anemic na mukha na may edad sa likod ng parehong pang-industriya na kulay abong metal na mga mesa. Tahimik siyang nagpasalamat sa tadhana sa pag-akay sa kanya palayo sa Alegria. Kung hindi, baka naranasan din niya ang ma-stagnant sa posisyon. "Police Captain Mr. Rick Pascual. Masaya akong makita kang muli, pare." Inikot ni Dominic Vargas ang kanyang mesa nang makita niya si Rick sa pintuan. "Kumusta ang pakikitungo sayo dun sa Crame?" Inabot ni Dominic ang kamay nito sa kanya. Tinanggap ni Rick ang pakikipagkamay ni Dominic nang may ngiti at mahigpit na pagkakahawak. "Mas pula kaya roon ang red tape kaysa dito." Pabiro niyang sagot. "Ngayon, hindi mo na maaring pag-usapan pa ang tungkol sa red tape sa Alegria. Kung sakaling hindi mo napansin, ako yata ang red tape rito." Tinuro ni Dominic ang name plate sa mesa niya. Nakasaad doon na Police Sergeant na ito. Magka-partner sina Rick at Dominic sa loob ng halos apat na taon noong nasa istasyon pa ng pulisya si Rick. Si Dominic ay hindi kailanman naghangad ng anuman, ngunit muli ay hindi niya kailangang maging ambisyoso. Magaling siya sa kanyang trabaho, kaya unti-unti siyang na-promote sa kanyang ranggo. "Congratulations, Sarhento." Naningkit ang mga mata ni Dominic, ang kanyang noo ay may linya sa bigat ng kanyang responsibilidad. “Hindi kita hiniling na pumunta rito para lang batiin ako. Maglakad-lakad muna tayo.” Sinundan ni Rick si Dominic sa hallway. Ang pamilyar sa paligid ay nag-uudyok ng ilang mga alaala sa kanya. Binibilang niya ang bawat araw na nagsilbi siya sa istasyong ito sa ilang sulok ng kanyang memorya at winawaksi agad niya ang alaala nito kapag umalis siya sa bayang ito. Si Rick ay may isang listahan ng mga mahahalagang obligasyon na maaaring magdala sa kanya pabalik sa bayan. Gaya ng Piyesta. Kaarawan ng kanyang ina, at kasal para sa malapit na kaibigan. Hindi na kasi siya bumalik sa Alegria nang mas madalas kaysa sa kailangan niya. Nitong katapusan lang ng linggo ay bumalik siya upang magbigay ng kanyang huling paggalang sa isang lalaking humamak sa kanya. Nakilala niya si Judge Williams sa loob ng dalawang taon. Habang nakatayo siya sa likod ng simbahan na nakatingin sa kabaong nito, sinubukan ni Rick na huwag ding maalala ang boses nito. Dalawang taon din kasi niyang ginugol ang sarili sa pag-ibig sa babaeng anak ng hukom. "Mag-ingat ka na lang, hijo." Saad sa kanya ng hukom na tila ang pahayag nito ay parang isang kamao na bumaon sa kanyang laman. “Ipapadala ko na si Ivana sa isang lugar kung saan hindi mo na siya makikita." Isang hamon ang narinig niya mula rito, at nakakuha agad ng ideya si Nick. Mahigit dalawang taon na silang magkasintahan ni Ivana, pagkatapos ay hiniling niya sa babae na pakasalan siya. Ngunit pagkatapos lamang ng anim na buwan mula sa pagka-engage nilang dalawa ay sinira nito ang pakikipag-ugnayan sa kanya. “Ayokong pakasalan ka. I'm sorry, hindi pala kita mahal.” Ang boses nito ay parang talim ng kutsilyo. Halos walong taon na ang nakalipas. Sa libing ng hukom, nakatayo siya sa likod ng simbahan at pinanood si Ivana at ang kapatid nitong babae na magkayakap sa isa't isa sa kalungkutan. Hindi niya alam kung bakit siya naroon. Kaya lumabas na lang siya sa likod ng simbahan nang hindi nakikiramay sa pamilya. Ayaw na rin siyang makita ni Ivana, kahit kailan. Mutual lang ang feelings nila. Pinindot ni Dominic ang switch ng ilaw sa conference room. "Nagkaroon kami ng kaso sa pagpatay buong magdamag. Natagpuan ang bangkay ilang oras ang nakalipas. Kaya gusto kong malaman ang opinyon mo tungkol dito." "Sinabi mo sa akin sa telepono na pinaghihinalaan mong nakikipag-ugnayan ka sa isang serial killer." Napahinto si Dominic. "Isang katawan lang naman ang nakita namin." “Pero?” Itinulak ni Dominic ang isang stack ng mga file sa mesa. "Isang menor de edad na prostitute ang biktima sa kasong ito. Walang big deal, di ba? Nangyari na ito kahit noon pa sa panahon natin." Nagkaroon ng tensyon si Rick nang buksan niya ang unang file at tingnan ang mga nakakatakot na larawan ng pinangyarihan ng krimen. Naka-assign siya ngayon bilang chief sa CIDG at nag ha-handle sila ng mga mararahas na kaso ng krimen nang may sapat na tagal, ngunit paminsan-minsan, ang isang kaso ay magpapaikot pa rin sa kanyang tiyan. Kumunot ang noo niya. “Isang menor de edad na prostitute, sabi mo di ba?" “Oo." Hindi maipaliwanag ni Rick ang bilis ng pulso niya. “Mukhang may Fetishism disorder ang may gawa nito." Nagdilim bigla ang mukha ni Dominic. "Kaya ko mas pinagtutuonan ng pansin ang kaso na ito dahil naisip kita." Inilapag nito ang dalawang plastic na ebidensiya sa ibabaw ng mesa. "Nakita namin ang liham na ito sa tabi ng katawan ng biktima. May nakita rin kaming anim na senyales sa loob ng anim na araw na sinundan ng isa pang pagpatay sa ikapitong araw. Pagkatapos ay nag-iwan ang killer ng isa pang sinyales. Nag-iwan siya ng larawan ng isang babae. At ang larawang iyon ay ang mapapangasawa mo." Natigil ang pagtibok ng puso ni Rick habang tinitingnan ang imahe ni Ivana Williams. Base sa larawan papalabas ang babae mula sa courthouse na nakasuot ng navy blue na skirt suit. Hinawi ang itim na buhok nito sa mukha at nakatingin siya sa camera gamit ang dark-rimmed glasses. Ilang taon na niya itong hindi nakitang naka-glasses. Tragis, ni hindi na nga niya ito nakita ng ilang taon, bukod na lang dun sa libing ng ama nito. Ang litrato ay tipikal talaga na Ivana: sexy na naka-button sa isang power suit, binansagan nga raw itong "Ice Princess." sa bayan nila. "She's not my girl anymore," bulong niya. "Mukhang nakaw yata ang pagkakakuha ng larawang ito." Nilakasan na niya ang pagkakasabi niyon. "Noong nakaraang Lunes pala, sa ika-sampu ng Hulyo. Narinig mo na ba yung kaso ng isang Gobernador na napatunayang nagkasala ng mga kasong felony corruption. Si Ivana pala ang prosecutor niya.” Syempre alam ni Rick ang lahat tungkol dito, kahit pa nakatira siya malayo sa babae. Itinulak niya ang mga bag ng ebidensya at ang mga file pabalik kay Dominic. "Hindi ko alam kung ano ang gusto mo sa akin. Kaso mo ito. Take care of it.” Lumalim ang lukot sa pagitan ng mga kilay ni Dominic. "Anim lang na araw, Rick. Hindi iyon nagbibigay sa amin ng maraming oras." "At ano ang gusto mong gawin ko tungkol dito?" Nakipaglaban siya upang mapanatili ang kontrol sa kanyang boses. “Mag babyahe pa ako ng pitong oras. Besides, mayroon akong iba pang mga responsibilidad. Alam na ba niya ang tungkol dito?” "Hindi pa. Nagpadala ako ng kotse papunta sa bahay niya. Ilang beses na nag-doorbell ang opisyal namin, ngunit parating wala siya sa bahay nila. Ni hindi rin niya sinasagot ang mga tawag namin sa kanya sa cellphone. Pupunta na nga lang ako sa opisina niya ngayong hapon, at sabihin sa kanya mismo." "Damn it, Dominic. Bakit hindi mo pa sinabi sa kanya?" Kumalabog ang kanyang tiyan. Nanganganib ngayon ang buhay ni Ivana at hindi pa ito alam ng babae. "Mukhang hindi kasi siya umuuwi sa kanila." Umigting ang panga ni Dominic. “Kaninang umaga lang namin natagpuan ang bangkay. Pinoproseso pa namin ang ebidensya. We're doing the best we--" "Huwag mong sabihing ginagawa mo ang lahat ng makakaya mo." Naramdaman ni Rick ang kuryenteng dumaloy sa kanyang katawan. "Ano bang plano mo para protektahan siya?" “May nakaparada kaming sasakyan ngayon sa labas ng bahay niya. Maaari tayong magkaroon ng isa pang tagabantay doon ngayong gabi." "Hindi 'yan sapat." "Rick, magpakatotoo ka nga." "Hindi nga iyan sapat, Dominic." Napatayo si Rick sa kinaupuan niya. Babalik na rin siya sa trabaho bukas ng umaga. "At ano ang dapat kong gawin dito? Ayaw na niya akong makita pa.” Napahalukipkip si Dominic. “Mabuti kang tao, pare.” mahinang sabi ni Dominic. "Alam kong gagawin mo ang tama." Pinagdikit ni Rick ang kanyang mga ngipin. "Ako na lang ang magsasabi sa kanya," sabi niya. Tumango si Dominic. "Naisip ko kasi na baka gusto mong gawin iyon." Iniipon na nito ang mga file at mga bag ng ebidensya. "Dapat manggaling kasi ang impormasyon na iyan sa isang taong pinagkakatiwalaan niya." "Oo, dapat," bulong ni Rick habang isini-zipper niya ang kanyang leather jacket. "Ngunit sa halip, ito ay manggagaling sa akin." *****