“อ๊ะ ...เจ็บ อื้อพอแล้วคลื่น ขอร้อง....อย่าทำฉันเลย”
“ใครใช้ให้เธอยั่วโมโหฉัน”
“ฮึก ฉันไม่ทำแล้ว ขอโทษฮือๆ อ๊ะ...เจ็บ”
คลื่นกดนิ้วลงบนยอดอกบี้จนบุ๋มลงไปในเนื้อ มันระบมอยู่แล้วจากการดูดกัดที่รุนแรงก่อนหน้านี้ ฉันสะท้านเฮือก พยายามดิ้นหนีแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาคร่อมร่างฉันเอาไว้
ฉันได้แต่นอนหอบหายใจหมดแรงอยู่ใต้ร่างสูง
เจ็บไปหมดทั้งตัว
สายตาคลื่นจ้องมองลงมาอย่างโกรธเกรี้ยว ไม่คิดเห็นใจฉันสักนิด
“ฉันไม่หนี พรุ่งนี้ฉันจะไปกับนาย ปล่อยฉันเถอะนะ”
“หึ ไม่เปลี่ยนใจเร็วไปหน่อยเหรอ เมื่อกี้ยังคิดจะหนีอย่างหน้าด้านๆ”
“ฮึก... ก็ฉันทนไม่ได้หนิ! นายมันเห็นแก่ตัว คิดถึงแต่เรื่องตัวเอง เคยนึกถึงหัวอกฉันบ้างมั้ย ไอ้คนเลว ชั่ว ไอ้อ๊า!!”
“นี่ใช่มั้ยสิ่งที่เธอคิดกับฉัน”
คลื่นกดย้ำยอดอกฉันแรงขึ้นจนฉันทนไม่ไหวร้องเสียงหลง สั่นสะท้านไปทั้งตัว หอบหายใจลึกจ้องดวงหน้าคมด้วยสายตาด่าทอ
“ใช่ นายมันสารเลว
