หลังจากโดนย่ำยีเมื่อคืน ฉันก็เหมือนแค่ร่างที่ยังหายใจแต่ไม่หลงเหลือจิตใจอะไรอีก จะเป็นหรือตาย มันก็ค่าเท่ากัน
เราทั้งคู่จับจ้องสายตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร คลื่นสะกดอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านลงไปด้วยท่าทางฝืนๆ เค้นเสียงถามลอดไรฟัน
“ฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะยอม”
“ยอมเหรอ... คิดว่าทำกับฉันขนาดนี้แล้วฉันจะยอมง่ายๆ งั้นเหรอ ลองให้ฉันทำกับนายแบบเดียวกันบ้างมั้ย นายจะได้รู้ว่ามันเจ็บปวดสักแค่ไหน”
“อย่าพูดเหมือนเธอไม่ได้ทำอะไร ทั้งหมดนี่เป็นเพราะความดื้อดึงของเธอเหมย”
“มันไม่ใช่ทั้งหมด!”
คลื่นเงียบ เถียงไม่ออกไปชั่วขณะ ดวงตาคมกริบยังไม่ลดความดุเดือดลงสักกระผีก คำว่าจิตสำนึกคงไม่มีในเซลล์สมองของเขาเลยสินะ
“ลืมไปแล้วเหรอว่านายคือต้นเหตุ ถ้านายไม่ล่อลวงฉันก่อน เรื่องทั้งหมดมันก็จะไม่เกิดขึ้น”
“โธ่โว้ย!”
พอเถียงไม่สู้เขาก็ระเบิดอารมณ์ออกมา กระแทกฝักบัวลงบนพื้นอย่างแรงก่อนเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป
