: เหมย :
“ใครโทรมาเหรอ”
“เลโอน่ะ โทรมาบอกว่าคลื่นไปหาฉันที่บ้าน”
“แล้วว่าไงบ้าง”
“กลับไปแล้วล่ะ”
“ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย”
“เหมือนจะมีเรื่องกันนิดหน่อย แต่คงไม่มีอะไรมาก”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าคลื่นจะทำแบบนั้นกับเหมย”
คะนิ้งนั่งสางผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหันมาพูด ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียง สูดกลิ่นหอมๆ ของหมอนเข้าเต็มปอด อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง
“คิดถูกแล้วล่ะที่มาหาคะนิ้ง แต่ถ้าเหมยรบกวน บอกได้ทันทีเลยนะ”
“อย่าคิดมากสิ เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“อืม ....มัวแต่คุยเรื่องเหมย แล้วคะนิ้งกับริกกี้โอเคใช่มั้ย?”
“เอ๊ะ เอ่อ...อืมก็ปกติดี”
คะนิ้งหลบสายตาไปจ้องหน้าตัวเองในกระจก ฉันเห็นนะท่าทางกังวลในแววตานั่นแต่ไม่อยากทักเพราะกลัวชักใบให้เรือเสีย ถ้าคะนิ้งบอกว่าโอเคก็คงเป็นแบบนั้น
ของแบบนี้ ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ ก็จะพูดออกมาเองแหละ
คืนนี้เป็นคืนที่ฉันสามารถหลับสนิทเป็นครั้งแรก ไม่ต
