“ไม่นะ! หยุดกรี๊ดดดดดด”
ฉันดิ้นพล่าน กรีดร้องโหยหวนใจจะขาดรอนเมื่อร่างสูงโน้มหน้าลงมาขบกัดที่ซอกคอ ฉันต่อต้านสุดกำลัง รู้สึกกลัวจับขั้วหัวใจเมื่อรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
“ฮือๆ ไม่เอา ปล่อยฉันนะ สารเลวคลื่น อ๊ะอื้อเจ็บ...ฮือๆ”
ฉันน้ำตาไหลพรากไม่อยากตกเป็นของเขาอีกแล้ว ฉันเจ็บปวด ฉันทรมาน และขมขื่นจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
คลื่นถลกเสื้อฉันขึ้น สองเต้าเต่งตึงโผล่ออกมายั่วยวนสายตาคมปลาบทันที เขาไม่รอช้าครอบครองมันด้วยริมฝีปากร้อนระอุและอุ้งมือแสนร้ายกาจ
ฝ่ามือหนาอีกข้างเลื่อนลงมากระชากกางเกงฉันลงไป ผิวหนังส่วนที่สัมผัสกับอากาศเย็นวาบ คลานหนีสัมผัสที่รุกรานของคนสารเลวแต่ก็ถูกดึงกลับไปในเวลาไม่ถึงอึดใจ
“คิดเหรอว่าจะหนีพ้น”
“อึก.... ไม่นะ อย่าทำฉันปล่อย!”
“กลัวเป็นด้วยเหรอ แน่จริงก็เก่งให้ตลอดสิวะ”
“ฮึก! นายมันไม่ใช่คน ฮือๆ ฉันจะฆ่านาย อ๊ะ.... อื้อแสบเดี๋ยว...”
คลื่นยึดโคนขาฉันเอาไว้ ฝัง
