Fado’s Obsession (Completed)

2

“Aiv, bakit parang kanina ko pa napapansin iyang pagiging tahimik mo diyan?”

Tita just finished cleaning the front yard, tapos parang she’s planning pa na magplant ng halaman kaya may dalang tools. And it was true na kanina pa ako malungkot kasi naman... I was thinking about this one kid in my class, nitong nakaraang araw parang laging walang ganang magschool. Nito nga, he stopped going in school. Nag-aalala ako sa totoo lang, kaya ang lalim at ang lungkot nitong araw na ‘to.

“Tita, do you know some Rodriguez in this place? I have this one in my class na nagstop na magschooling, nag-aalala ako.”

Natigilan ito at napatitig pa sa akin bago bumuntong hininga at nilapag sa itaas ng mesa ang mga dala nitong gamit.

“Iyan ba iyong isa sa mga klasi mo na laging walang ganang pumasok? Kilala ko ang pamilya niyan. Naging isa rin sa mga estudyante ko ang kapatid niyang babae.”

Natigilan ako sa pangumbaba at tinitigan si Tita. It caught my attention, really... pwede kasing makakuha ako ng information from her. Gusto ko lang kasing pumasok talaga sa school iyong mga estudyante ko. Let it, they do listen or not.

“They are one of the poorest in this town, kaya hindi nila priority ang pag-aaral.”

“Kahit na! Do you know where they live?” Nabuhayan naman ako ng pag-asa.

Sinabi nito kung saan, kung saan sasakay at kung saan bababa... iniisip ko pa lang, nagdududa na ako sa layo ng nilalakad nila from there house to my class.

Kinahapunan nga, I prepared myself. Nagsuot na lang ako ng maikling shorts at sapatos. Backpack at nagdala ng pagkain. Maybe they’re hungry or what kaya ilang araw na itong hindi pumapasok. Tinirintas ko na lang itong buhok ko at nagpaalam kay Tita na naging plantita na yata.

Pagkatayo doon sa kanto, nagtawag na kaagad ako ng tricycle. I told him the exact address. Medyo alangan pa ito kasi malayo nga raw. But when I mentioned about paying him just double of the minimum fare, kinagat naman.

Pero itong si Manong panay ang tanong, he would ask about when I was born, or where I graduated... o kaya sa huli, sukat ba namang nireto ako nito sa anak daw nitong seaman. I just jokingly laugh and did not commented on that. Syempre, malay ko naman kung sino iyon.

Pagkababa, inaabot ko pa lang ang bayad ay nakita ko na si Benteen, yes! That’s his name. Ewan ko kung saan napulot ng mga magulang niya iyan. Maybe they saw it in some ads? Ewan,

“Ben!” Kaway ko rito. Namilog naman ang mga mata nito at parang nag-aalangang lumapit, naawa nga ako sa bata at may pasan-pasan na panggatong yata. I’m confused, kaya ng maliit na katawan na iyan itong mga dala niya?

Napasquat na lang ako at hinaplos ang ulo nito. Tinitigan lang ako nito, I can’t even read him! Parang wala naman, neither confuse or what.

“You should be in school, Ben. Nagtatampo ako because you didn’t go to school last week.” Simangot ko rito.

Noon naman ito natawa,

“Teacher, ang cute niyo po.”

Natawa na lang din ako at pinakita sa kanya itong dala kong mga pagkain. He’s face lightened up, tinawag nito ang isa pang bata. Magkamukhang-magkamukha. Natuwa naman ako and I asked the younger one if he’s in school already.

“Three pa lang po ako.”

Namilog naman ang mga mata ko. Ang tatas nitong magsalita... nalaman ko rin na wala daw sa bahay nila iyong tatay nila. They asked me to join them and they will introduce me to their mom. Naexcite naman ako. Tinulungan ko nga ito sa pagbubuhat kahit parang ewan ako.

Ito yata ang unang beses na nagasgasan ang kamay ko sa pagbuhat ng mabigat at magaspang na bagay na ‘to. I maybe don’t need it but for sure, this is one of the few things they need to survive. I should be grateful that I grew up being pampered. Itong mga batang ‘to maaga pa lang ay natuto ng magbanat ng buto.

Maliit lang ang bahay, hindi rin sira... in fact, malinis tingnan at parang kaaayos lang.

“I like your house,” sipat ko sa labas.

“Mas maganda po iyong sa inyo ni Ma’am Aculada. Gawa sa bato at hindi masisira ng hangin.”

Napangiti na lang ako at sumama sa kanila papasok. Nandoon ang isang ginang, parang mas matanda lang kay Auntie ng ilang taon. She was preparing of something, maybe for their dinner. Pagkalingon nga ay nagulat sa akin.

“Mama, si Teacher Aivee po,”

Napangiti ako at natuwa sa pagpapakilala sa akin ni Benteen. Para siyang matured kung umasta.

“Magandang hapon po,” bati ko rito.

Very heart warming naman itong pagngiti ng Mama ni Benteen. Pansin ko nga parang mabait naman siyang tao. Hindi mo makikitaan ng pagkastrikta.

Pagkatapos nitong niluluto niya ay inihanda niya na sa akin. Nahihiya ko na lang na tinanggap iyon. But before that, I took all the foods out...

“Teacher! Ang dami niyan,” tuwang-tuwa sina Ben, ganoon si Acai— itong mas nakababata. Nagulat naman ang Mama ng mga ito.

“These are my bribe. Pasensya na po at naiintindihan ko naman na mahirap ang buhay. But I want Benteen to attend my class.”

Yong Mama ni Ben, hindi kaagad nakasagot. Clearly, she’s hesistant at first but when I heard what she said next... medyo nabuhayan ako ng pag-asa.

“Mama, ayaw ko po.”

That hope, it was all short-lived. Di ko alam kung dapat o tama bang pumunta ako rito. Halata namang sa sitwasyon namin ngayon, si Ben itong ayaw ng pumasok.

“But Ben... ayaw mo bang matuto?”

Umiling ito, it was hopeless... but I can’t give up. Pumayag na itong Mama niya... di namang pwedeng doon na lang ako.

“Ben, school is fun, ayaw mo na bang mag-aral kasama ang mga kaklasi mo?”

Umiling ulit ito, naitikom ko na lang ang bibig. What sweet words will make this kid realize that school is for learning?

“Ma’am, ako na lang po ang kakausap sa anak ko. Wag po kayong mag-alala...”

May assurance iyong ngiti ng Mama ni Ben, parang hindi naman ito nagsisinungaling. Pagkatapos ng lahat-lahat, umalis na ako. And to my dismay, I can’t even find a single transpo going back to Poblacion. Kinakabahan na ako dahil pagabi na. I can’t find any kind of vehicle, kahit maki-hitch na lang sana ako. Should I call Aunt Sheen? Baka kasi pwede niya akong sunduin.

I’m feeling a little bit dizzy now knowing that there’s a chance I can’t go home. Sinilip ko pa ang cellphone ko at wala namang nasasagap na signal. This is a disaster, naiiyak na ako.

Mawawalan na sana ako ng pag-asa, iniisip ko na lang na maglakad from here to the nearest station, at heto... nagulat ako noong may nagdadrive ng big bike from afar. Napakaway ako sa tuwa... at dahan-dahan ding naibaba nang naaninag ko na kung sino iyon.

I just can’t, you know... stop smiling.

“Oy, ikaw pala iyan,”

Hindi ko alam kung natutuwa o nagulat itong ako pala ang kumakaway. Minsan di ko rin maintindihan itong pinapakita niyang ekspresyon. Parang natutuwa na parang nag-aalangan. Ako nama’y I felt comfortable around him. Hindi tulad no’ng ibang nakilala ko rito... alangan kasi at nag-aalala ako kapag may nakikilalang bagong lalaki. But this guy, this big guy... he has this very charming smile. For sure, kung hindi lang maarte si Aunt Sheen, magugustuhan niya ito.

“I visited my student here, di ko naman alam na secluded pala ito. Mabuti napadaan ka.” Natutuwang sabi ko na lang dito.

“Pwedeng makiangkas?” Nangingiwing ngiti ko rito.

Natawa lang ito bago pinasadahan ang kabuuan ko.

“Sure!”

Di na ako nag-inarte. Ang gusto ko lang naman makaalis sa lugar na ‘to, I mean... maybe some other time I’ll just visit this place with wheels, ano? A little traumatic kasi.

“Ganyan?” Nagtatakang tanong nito nang napansing inangat ko ang sarili at normal na naupo sa likod niya.

“Mali ba?” I was confused at first but then I laughed when he told me about this one ‘proper sit’.

“Pwera kung nakaskirt po. But I am wearing a short today.”

“Short ba yan? Bakit ang ikli? Panty siguro oo,”

Napahagalpak na lang ako ng tawa. Hindi naman ah?! Exagge nito!

“You’re so funny po, Uncle... shorts po ito.” Hinila ko pa ang dulo para ipakita sa kanyang short nga ito.

Natawa na lang ito at sinabing ayusin ko na lang daw ang pag-upo dahil aalis na kami. Syempre dahil big girl na ako, I wrap my arm around his midriff. Nagulat nga ako bakit ganoon katigas? I mean, yes he’s a big guy, but I wasn’t expecting that to be this hard! Napasilip tuloy ako sa kanya, tuloy naman ang pagdadrive niya pero napatitig din siya sa akin mula sa side mirror.

“Yes?!” Medyo sigaw na tanong nito.

I just chuckled and continued wrapping my arms around his abdomen. It actually has this feeling na para akong natutuwa na iwan. Di naman ako nawawalan ng boys around... but this guy, manly siya huh! Infairnes! Bagay sila ni Aunt Sheen.

Sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko na namalayan na nakarating na pala kami sa tapat ng bahay ni Aunt Sheen. And then I saw her outside the yard, parang naghihintay yata. At tama ako.

“Ano ka ba namang bata ka! Pinag-alala mo’ko.”

“Di niyo po kasi sinabi na mahirap po pala do’n makauwi.” Nguso ko.

“At sinisi mo pa ako ngayon?!”

Natawa na lang ako sa reaksyon nito. Tapos narinig ko ring parang natawa si Uncle, noon naman napalingon si Aunt. I thought she saw him already, baliktad pala... namilog nga ang mga mata nito pagkakita sa kasama ko.

“Fado!”

Tumikhim ako at nilingon ang dalawa. Parang nahihiya na natatawa pa rin itong si Uncle. Ang charming talaga nito, given the fact that he’s really manly and handsome... pero kasi, mas attractive rito ang pagiging charming.

Bet ko nga at mahilig ito sa chics.

“Pasensya na, hinatid ko lang itong pamangkin mo. Nakita ko sa daan parang iiyak na.”

“Oyyy! Hindi ah!” Kanda iling ako sa sinabi nito. Which is white lies lang naman, totoong naiiyak na ako kanina but I won’t admit that ‘no!

“Salamat Fado, akala ko malilintikan na ako sa Kuya ko nito. Ewan ko ba sa batang yan, lapitin ng gulo.”

“Tita! Hindi kaya, minalas lang.” nguso ko.

Parang kumakalma naman siya kasi natatawa na at parang alam ding nito na nagsisinungaling ako mismo sa sarili. Kapag kasi tinawag ko na siyang Tita, that means true ang sinabi nito.

“Dito ka na kumain,” anyaya nito.

Napa-oohhh ako at napatitig kay Tita. This will be the first time she invites some guy in her house. Alam ko kasi sabi ni Daddy, si Aunt Sheen itong Maria Clara sa kanilang magkakapatid. Sinabihan pa ako ni Daddy na ireto ko raw si Aunt kapag may nakilala akong guy. Kasi ayaw nitong tumandang dalaga si Aunt, lalo na at mag-isa.

“I would love that,” ngisi nito, oo ngisi!

Nakatalikod na si Aunt Sheen ako nama’y natulala kay Uncle.

“Do you like my Aunt?” Bulong ko rito.

Nabilaukan ito sa sariling laway, natawa tuloy ako at hinila ang braso nito. Pati ako nagulat kasi ang tigas din pala ng braso nito. Pinisil ko nga ng isang beses, nagulat siya at medyo pumiksi.

“You love gym, ‘no?” Tukso ko rito.

“Natural labor, Aiv... kanina ko pa napapansin iyang pagpisil-pisil mo. Gusto mo ng totoong muscles?” Tukso nito.

“Tss! Pakitaan mo nga si Aunt? Ayaw kong tumandang dalaga iyan. She’ll be turning 30 soon. Ikaw ba? How old are you Uncle?”

“Uncle? Uncle ka ng uncle... hindi pa naman ako ganoon katanda.” Tawa nito.

“But you’re my Auntie’s age. Tita ko siya, I call her Aunt... so I must also call you Uncle.”

“Uncle ka diyan, ikaw nga parang highschool.”

“What?! Highschooler?! Mukha ba akong bata? I look sexy and matured naman ah.”

“Oo na, kakagigil ka,” pinisil pa nito ang pisngi ko.

Sumimangot na nga lang ako at niyapos ang braso niya. Hinihila ko siya papasok pero ang bigat niya ha.

“Makita ka ng Tita mo, tingnan mo nga... dumidiin iyang dede mo sa’kin.”

Napalayo naman ako, namimilog ang mga mata— “Lol!” Sigaw ko dito.