กว่าจะ(ยอม)รัก

บทที่ 2 คุณบอดิการ์ด?

รถหรูแล่นมาจอดที่หน้าตึกสูง ที่ตั้งบริษัทของอลิซ หญิงสาวที่ทุกคนต่างจับตามองเดินลงมาจากรถหรูด้วยท่าทางที่สง่างาม เธอเดินไปยังลิฟท์ขนาดใหญ่ เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสุดของตึก ที่เป็นห้องทำงานของเธอ

ระหว่างทางก็มีพนักงานทักทายเธอตามแบบฉบับเจ้านายผู้สวยสง่า สายตาทุกคนเต็มไปด้วยความปราบปลื้ม ที่วันนี้ได้เจอท่านประธานสาวก่อนเข้างาน

เสียงซุบซิบ ยังไม่หยุด ไปต่อที่คุณบอดิการ์ดส่วนตัวของหญิงสาว ที่ทั้งหล่อ และเท่กันทั้งคู่ เพียงแค่ยิ้มมุมปาก สาวๆก็พร้อมที่จะพลีกายให้เลยทันที

ฟาเดีย และฟาเอล บอดิการ์ดคู่พี่น้อง ลูกสาวของหัวหน้าตระกูลเอวาบริบาทในปัจจุบัน คู่พี่น้องที่แม้จะคนละแม่ แต่ก็ดูจะรักกันดีถึงขนาดที่ฟาเดียไว้ใจให้มาดูแลอลิซด้วยกันเลย

“ไม่ว่าวันไหนก็ไม่เคยชิน…” เสียงนี้เป็นเสียงจากฟาเอล ที่ปกติไม่ชอบพบผู้คนเยอะๆ เพราะเป็นเหมือนเป้านิ่งในฝูงคน ไม่ได้กลัวที่จะเจอ แต่หวาดระแวง ด้วยหน้าที่ที่ทำ และความผิดพลาดหลายครั้งทำให้ตัวฟาเอลไม่คิดจะผ่อนคลายเลยแม้ในบริษัทก็ตาม

“ฉันไม่เคยโทษเธอ ฟาเอล อย่าเอาสิ่งที่อลิซเจอมาตัดสินว่าตัวเองผิด ผ่อนคลาย หน้าเธอออกทุกครั้งที่เจอผู้คนนะ” เสียงฟาเดียปลอบน้องสาวตัวเองเบาๆ เพราะความใส่ใจของตัวเอง เลยมักจะสังเกตุความผิดปกติของคนสนิทเสมอ

“...” ฟาเอลไม่ได้ตอบอะไร เพียงพยักหน้าแล้วเดินตามอลิซไปตามปกติ พร้อมพยายามปรับสีหน้าให้ปกติด้วย

ทั้งสาวคนเดินมาถึงห้องทำงานของอลิซอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฟาเอลแยกออกมาเพื่อไปเตรียมบางอย่างให้อลิซ ส่วนอลิซกับฟาเดียก็เดินเข้าไปในห้องทำงานตามปกติ

“เห่อออ อลิซเหนื่อย..” หญิงสาวพูดขึ้นมาทันทีหลังจากก้นแตะถึงเก้าอี้

“ยังไม่ชินอีกหรอ คุณหนูอลิซ” ฟาเดียย้ำคำว่า คุณหนู เพราะเธอรู้ดีว่า อลิซนิสัยยังไง และคนภายนอกมองอลิซยังไง เป็นผลทำให้เธอบ่นเหนื่อยในตอนนี้

“การไม่เป็นตัวเอง มันจะชินได้ไง ฟาเดียไม่ต้องมาแซวอลิซเลยนะ” หญิงสาวทำหน้างอนๆ แบบคนงอแงพร้อมส่งสายตาไปให้ฟาเดีย

“ฉันไม่เกี่ยวนะ เธอสร้างมันขึ้นมาเอง” เสียงฟาเดียยังคงสงบ ตอบกลับหญิงสาวไปแบบนิ่งๆ

“ก็ไม่ได้อยากสร้าง แค่ทำตามที่คนอื่นเขามอง..” หญิงสาวทำท่าทางห่อเหี่ยว แล้วเอาหน้าฟุบไปกับโต๊ะทำงาน

ก็อกๆๆ

เสียงเคาะประตูทำให้อลิซต้องเด้งตัวขึ้นแล้วกลับมาคิปลุคเดิม ภาพตรงหน้ายังคงทำให้ฟาเดียแอบขำได้เสมอ

“เชิญค่ะ” หญิงสาวปรับใบหน้า และอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว จากสาวงอแงเมื่อกี้ เป็นท่านประธานท่านทันที

“ขออนุญาติแจ้งตารางงานวันนี้ค่ะ คุณอลิซ” มีนา เลขาส่วนตัวของอลิซ เดินเข้ามาแจ้งทันทีหลังจากได้รับอนุญาติจากอลิซ

“ค่ะ..” อลิซตอบกลับมีนาเบาๆ พร้อมมองไปที่ร่างบางตรงหน้าอย่างตั้งใจ

“วันนี้มีประชุมช่วง…” มีนาแจ้งตารางงานวันนี้อย่างตั้งใจ เมื่อพูดจบหญิงสาวขอตัว แล้วเดินออกจากห้องไปทันทีตามปกติของทุกวัน

เมื่อมีนาเดินออกไปอลิซก็ฟุบลงบนโต๊ะทันที มาพร้อมกับเสียงโอดครวญที่ตารางงานวันนี้ แน่นจะแทบขยับไปไหนไม่ได้เลย

ก๊อกๆๆ

เสียงประตูเสียงเดิมถูกเคาะอีกครั้ง และอลิซก็เด้งตัวขึ้นอีกครั้งอัตโนมัต แต่ครั้งนี้อลิซไม่ได้ตอบอะไร เป็นฟาเดียวที่ตอบ และคนที่เข้ามาก็คือฟาเอลนั่นเอง

“โอ้ย ฟาเอล แกล้งอลิซรึเปล่าเนี่ย มีนาเพิ่งออกไป ฟาเอลก็กลับมาเลย อลิซปรับอารมณ์ไม่ทันแล้วว” หญิงสาวเมื่อเห็นว่าเป็นฟาเอล ก็ฟุบไปอีกรอบ พร้อมบ่นเบาๆ แบบที่ไมได้จริงจังอะไร

“คะ? ฉันบอกพี่ฟาเดียแล้วนะคะ ว่าของที่คุณหนูอยากได้เช้านี้กำลังเอาขึ้นมา”ฟาเอลทำหน้างงเล็กน้อย ก่อนที่จะหันไปมองคนร่างโปร่งอย่างสงสัย

“ยังไม่ทันได้บอก เมื่อกี้มีนาเพิ่งแจ้งตารางงานเสร็จ..”

“อ้อค่ะ..” ฟาเอลตอบรับ แล้วเดินเอาถุงบางอย่างที่บรรจุกล่องเล็กๆ ไว้หลายกล่องมาวางที่โต๊ะ ที่อลิซกำลังนั่งฟุบอยู่

“คุณหนูคะ ครัวซอง และเค้กที่อยากได้มาแล้วค่ะ” ฟาเอลพูดบอกอลิซ

“ฟาเอลรู้ได้ไงว่าอลิซอยากกิน น่ารักที่สุดเลย” อลิซไม่พูดเปล่ายื่นมือไปหยิกแก้มฟาเอลทันที แต่สีหน้าฟาเอลดูจะตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปที่ฟาเดียด้วยความรู้สึกแปลกๆ

“เอ่อ…ฉันไม่ได้รู้ค่ะ…พี่ฟาเดียสั่งให้ไปซื้อ..ขอตัวก่อนนะคะ” ว่าแล้วฟาเอลก็รีบเดินออกจากห้องทันที กลัวว่าถ้าอยู่ต่อ จะเจอรังสีอัมหิตจากคนร่างโปร่ง ที่ดูท่าจะหวงท่านประธานของเราชนิดที่น้องก็ไม่เว้นเลยทีเดียว

“...” อลิซเห็นก็งงกับท่าทางของฟาเอล แต่ก็ต้องเข้าใจทันทีเมื่อได้กลิ่นฟีโรโมนของอีกฝ่าย

“หวงอลิซหรอคะ?” หญิงสาวหันไปถามคนร่างโปร่ง อย่างตรงไปตรงมา

“ฉันแค่ไม่ชอบ ที่มีคนได้ความชอบทั้งที่ฉันเป็นคนสั่งให้ทำ” ฟาเดียตอบกลับมาแบบนิ่งๆ

“ไม่ชอบถึงขนาดปล่อยฟีโรโมนเลยเหรอคะ?” หญิงสาวยังคงถามไม่หยุด แถมยังลุก แล้วเดินไปหาฟาเดียที่นั่งตรงโซฟาด้านหน้าโต๊ะทำงานของเธอ

หญิงสาวเดินไปนั่งคร่อมลงบนตักคนร่างโปร่ง สองแขนโอบที่ต้นคอหนา ท่าทางล่อแหลมนี้หากใครมาเห็นคงไม่ดีแน่ๆ

“คุณอลิซ ไม่เล่นแบบนี้..” ฟาเดียห้ามหญิงสาว เพราะดูเหมือนว่าเธอจะทำบางอย่างที่ไม่ค่อยเหมาะกับสถานที่

“ใครบอกอลิซเล่นล่ะ อลิซมีครัวซองต์แล้ว แต่อลิซยังไม่มีกาแฟเลย มันต้องกินคู่กันนะ…” หญิงสาวขยับหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เป้าหมายคือริมฝีปากหนาของคนร่างโปร่ง แต่ก็ต้องหงอย เพราะฟาเดียหันหน้าหนีไปอีกทาง

“เดี๋ยวคุณก็ต้องประชุมแล้ว…อย่าเล่นแบบนี้ คุณน่าจะรู้ว่าถ้าเริ่มแล้วฉันจะไม่หยุด” ฟาเดียพูดเหมือนจะขู่

“อลิซก็ไม่ได้อยากให้ฟาเดียหยุด อลิซอยากให้ฟาเดียทำ อลิซมีเวลาอีก 1 ชั่วโมง ” หญิงสาวพูดไป มือก็ลูบคลำใบหน้า ลากมาที่หน้าอกของฟาเดียเป็นการเชิญชวน

“...”

“อลิซอยากกินกาแฟ ที่ชื่อว่าฟาเดีย..” จบคำพูดอลิซก็ซุกหน้าสวยไปที่ซอกคอขาวของคนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน ลิ้นบางไล่เลียตามซอกคอ มือบางปลดกระดุมและเน็กไทของคนร่างหนาอย่างชำนาญ

“ฟาเดล..อย่าให้ใครเข้ามาในห้องคุณอลิซ จนกว่าฉันจะออกไป!!” เสียงฟาเดียสั่งคำสั่งเสียงเข้มผ่านหูฟัง ก่อนจะกดปิดเครื่อง และกดคนร่างบางลงไปที่โซฟา

“คุณมันชอบยั่ว…อลิซ” ฟาเดียทำเสียงเข้มก่อนที่จะกดริมฝีปากหนาไปที่ริมฝีปากบางของคนร่างบางอย่างรุนแรง รสจูบที่คุ้นเคยและหยาบโลนทำให้อลิซรู้สึกดีจนแทบจะระเบิดออกมา

“อื้มม..” เสียงครางเบาๆยิ่งทำให้ฟาเดียรับรู้ถึงความพึงพอใจของคนร่างบาง ก่อนที่จะผละออกลุกขึ้นคร่อมบนตัวอลิซ แล้วปลดกระดุมกางเกง เผยให้เห็นแก่นกายที่กำลังพร้อมรบตั้งชูชันชี้ไปที่ใบหน้าสวยของร่างบาง

หญิงสาวก็รู้งาน จับแท่งร้อนนั้นเข้าปาก ใช้ลิ้นเลียหัวบานที่มีน้ำเยิ้มออกมาอย่างชำนาญ การกระทำนี้ทำให้คนที่ถูกกระทำต้องครางออกมาเบาๆ

“อืม..คุณดูชอบมันนะ”

“แน่นอนสิ นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฟาเดียยอมให้อลิซ” หญิงสาวผละจากแท่งร้อนตรงหน้า แล้วตอบกลับฟาเดียพร้อมส่งสายตาที่สื่อความหมายไปให้คนร่างโปร่ง

“คุณมันน่าจริงๆ” ฟาเดียพูดแล้วใช้มือหนาจับไปที่ใบหน้าสวยอย่างเบามือก่อนที่จะมอบจูบอันดูดดื่มให้กับหญิงสาว จูบที่เหมือนจะรุนแรงแต่กลับอ่อนโยนอย่างคาดไม่ถึง

“อื่ออ” เสียงลามกออกมาจากปากหญิงสาวไม่ขาด เพราะมือหนาไม่เคยอยู่นิ่งแม้ปากจะมอบจูบอันร้อนแรงให้กับหญิงสาวอยู่ ทั้งลูบ คลำ ขึง ยอดอกอวบจนชูชันสู้มือนูนขึ้นมาจนเห็นชัด

“คุณก็ร่านพอสมควรนะ ฉันจับแค่นี้คุณก็แฉะแล้ว”