บทที่ 3 ฟาเดีย

1562 Words

“คุณก็ร่านพอสมควรนะ ฉันจับแค่นี้คุณก็แฉะแล้ว” ฟาเดียพูดหยอกเย้าคนร่างบาง เพราะดูเหมือนว่าเวลาที่เธอพูดอะไรแบบนี้ หญิงสาวตรงหน้ายิ่งมีอารมณ์ร่วมมากขึ้น “พะ เพราะนี่มันคือคุณ” สายตาหญิงสาวมองไปที่ฟาเดียอย่างซื่อตรงทำให้คนร่างโปร่งต้องหลบสายตานั้น เปลี่ยนเป็นเลื่อนตัวลงไปที่ท่อนล่างทันที มือหนาจับขาทั้งสองข้างแยกออก เผยให้เห็นชั้นในตัวจิ๋วที่กำลังบดบังช่องทางหวานที่เปียกชื้นซึมออกมาให้เห็นได้ชัด “เปียกขนาดนี้แล้ว ฉันต้องช่วยอยู่มั้ย? ” ฟาเดียพูด พร้อมมือที่แหวกสิ่งที่บดบังช่องทางหวานนั้นออก เผยให้เห็นช่องทางหวานที่เปียกชื้น ดูเหมือนจะพร้อมมากๆ แล้ว มือหนาสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางเปียกชื้นอย่างเบามือ ภายในตอดรัดนิ้วเรียวบ่งบอกถึงความพร้อมที่หญิงสาวมี นิ้วเรียวขยับถูไถในช่องทางรักอย่างอ่อนโยน จนคนร่างบางส่งเสียงลามกออกมาอย่างห้ามไม่ได้ “อ๊าาห์ ไม่ไหว ใส่เข้ามาเลยได้ไหม อลิซต้องการฟาเดีย” เสียงหวานอ้อนวอนคนร่างโปร่งด้วยความต้องการ “คุณมีเวลา 1 ชั่วโมง ทำให้ตัวเองเสร็จซะ” ฟาเดียลุกจากตัวหญิงสาว ล้มตัวนอนไปทางโซฟาอีกฝั่ง เป็นการบอกให้หญิงสาวรู้ว่า เกมนี้ให้เธอคุม หญิงสาวลุกขึ้นพลิกตัวไปคร่อมคนร่างโปร่ง ก่อนที่จะใช้มือจับแก่นกาย เข้าไปทางช่องทางรักอย่างรวดเร็ว ทำให้หญิงสาวครางออกมาเบาๆ อย่างสมความปรารถนา ก่อนที่จะขยับตัวเบาๆ เพื่อให้ร่างกายปรับตัว “อ๊าห์ อลิซมีความสุขจัง~~” เสียงหวานยิ้มเยิ้มเหมือนคนที่มีความสุขที่สุด พร้อมขยับตัวตามจังหวะของตัวเอง ภาพตรงหน้าดูเป็นอะไรที่น้อยคนจะได้เห็นมัน ทุกครั้งที่มีอะไรกัน เธอจะมีท่าทางแบบนี้ทุกครั้ง นี่แทบจะเป็นอีกสาเหตุ ที่ฟาเดียยอมทำอะไรแบบนี้กับเธอเลย เพราะไม่อยากให้ใครได้เห็นมัน ใบหน้าที่มีความสุข ใบหน้าตอนกำลังเสร็จ มันน่าหลงใหลจนแทบจะถอนตัวไม่ขึ้นจริงๆ ฟาเดียคิดในใจ กับภาพตรงหน้านี้ หญิงสาวคนนี้ร้องขอความรักจากเธอมาตลอดหลายปีที่กลับมาเจอกัน เคยใช้คนอื่นเพื่อมาแทนตัวเธอ แต่สุดท้ายแล้วอลิซก็หนีความรู้สึกตัวเองไม่ได้อยู่ดี “อื้มม..” เสียงครางเบาๆ จากฟาเดีย ทำให้อลิซดีใจอย่างมาก เธอขยับสะโพกอย่างไม่ลดละ เพื่ออยากให้ฟาเดียเสร็จพร้อมกับเธอ “เดียร์…จูบอลิซหน่อยได้มั้ยคะ...” หญิงสาวพูดกับฟาเดียด้วยน้ำเสียงออดอ้อน และแน่นอนฟาเดียทำตามคำขอ อย่างไม่มีข้อโต้แย้ง เธอลุกขึ้นจับใบหน้าสวยมาประกบปากอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะจับเอวบางให้หยุดแล้วผลักเธอลงไปนอน พลิกให้อยู่ในท่าคลานแล้วกระแทกมาจากด้านหลัง “อ๊ะ อ๊าห์ ~ ลึกมากกเลยฟาเดีย” เสียงหวานครางออกมาเมื่อได้รับการกระแทกถาโถมอย่างไม่หยุดหย่อน ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเรื่อยต่อเนื่อง และถี่ๆ ประสานกับเสียงครางของร่างบางที่ถูกกระแทก เป็นระยะๆ “เธอชอบ ฉันรู้..” “อื่อ มันเสียวอลิซชอบ แต่แบบนี้อลิซก็ไม่เห็นหน้าฟาเดียสิ อลิซอยากรู้สึกถูกฟาเดียรัก อยากเห็นตอนฟาเดียกระแทกเข้ามา อ๊าห์” หญิงสาวพูดในขณะที่ถูกกระแทก เสียงมันก็จะสั่นๆ ไปตามแรงกระแทกทำให้คนได้ยินยิ่งแทบคลั่ง “คุณเงยหน้า มองกระจกสิ แล้วจะเห็นเราทั้งคู่” ฟาเดียพูดพร้อมกระแทกจังหวะให้เร็วขึ้น จังหวะเดียวกับอลิซหันไปดูกระจก เห็นท่าทางที่น่าอายของตัวเอง และการถูกกระเเทกจากฟาเดียทำให้เธอมีอารมณ์มากขึ้น ด้านในตอดรัดแก่นกายแน่นขึ้น เพราะรู้สึกดีจนจะเสร็จ หัวบานก็ขูดด้านในตรงจุดพอดี ตับ ตับ ตับ “อ๊ะ อ๊าห์~ อลิซจะเสร็จ ฟาเดียกระแทกแรงๆ ปล่อยมันเข้ามาในตัวอลิซ ได้โปรด~~” เสียงหวานเร่งจังหวะของคนร่างโปร่ง เป็นจังหวะเดียวที่ฟาเดียก็จะเสร็จพอดี เธอกระแทกแรง และถี่ จนเสียงลามกดังลั่นห้องจนน่ากลัวว่าจะมีคนข้างนอกได้ยิน แต่ทั้งคู่ไม่ได้สนใจมันแล้ว ฟาเดียกระแทกร่างเข้าออกอย่างรุนแรงก่อนที่จะเกรงกระตุกปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในร่องหวาน จังหวะเดียวกับอลิซที่หวีดร้องเสียงหวานเมื่อเสร็จสม ฟาเดียกระแทกต่ออีก สองสามที แล้วดึงออกมา เช็ดทำความสะอาด อย่างที่เคยทำ “อ๊าา ดีจัง อยากได้อีกจัง” ส่วนคนเสียงหวานก็นอนคว่ำในท่าเดิมปล่อยน้ำรักไหลเยิ้มลงมาที่หว่างขา ทำให้ฟาเดียต้องเข้ามาทำความสะอาดให้ก่อนที่มันจะไหลออกมาเปื้อนชุดสีสดในวันนี้ “คุณพอเลย การทำแบบนี้ที่นี่มันเสี่ยงมากนะ” ฟาเดียพูดเสียงดุ พร้อมจัดการผลงานตัวเองตรงหน้า “ใช่ว่าจะไม่เคย” อลิซตอบกลับทันที พร้อมกับลุกขึ้นนั่งหลังจากที่ฟาเดียทำความสะอาดให้เรียบร้อยแล้ว “ไม่เคย ทำเวลานี้ คุณไม่เคยขอฉันเวลานี้ ก่อนเข้าประชุม 1 ชั่วโมงนะคุณ” ฟาเดียยังคงดุอยุ่ “เหลือเวลาอีกตั้ง 20 นาที เหลือๆ” หญิงสาวพูดจบก็ลุกขึ้น แล้วเดินยิ้มไปหยิบเอกสารบางอย่างสำหรับการประชุม แล้วเดินออกไปทันที ฟาเดียเห็นภาพตรงหน้าก็ต้องมึนงง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร วันนี้เธอลาบ่าย เพราะต้องไปดูตัวคู่ดูตัวคนใหม่ ที่แม่เธอส่งมา หรือเพราะเรื่องนี้รึเปล่านะ ฟาเดียคิดในใจ แต่ก็ไม่มีเวลาคิดต่อ ต้องรีบจัดระเบียบตัวเอง แล้วเดินตามอลิซออกไปที่ห้องประชุมทันที . . . แสงแดดในยามบ่ายสาดส่องมาที่ห้องทำงานของอลิซ สายตาเธอเหม่อลอยอย่างคนที่ไม่มีความสุข เธอประชุมเสร็จในตอนเที่ยง ฟาเดียก็ไปแล้ว ไปหาคนที่บอกว่าคู่ควร ฉันไม่คู่ควรกับฟาเดียหรอ… หญิงสาวยังคงคิดเรื่องฟาเดียอยู่ตลอดการประชุม เธอแทบจะไม่รู้เรื่องเลยว่าวันนี้ประชุมเรื่องอะไร ในหัวเธอคิดแค่ว่าฟาเดียจะถูกใจคู่ดูตัวคนนี้มั้ย สุดท้ายก็กินข้าวไม่ลง มานั่งซึมเป็นหมาหงอยอยู่ตรงนี้ “คุณอลิซคะ รถพร้อมแล้วค่ะ บ่ายนี้มีไปดูหน้างาน จะออกเลยมั้ยคะ” เลขาสาวเข้ามาแจ้งกำหนดการในบ่ายวันนี้ของเธอ อลิซพยักหน้า แล้วเดินนำออกไปจากห้องทันที ความรู้สึกหน่วงในใจยังคงเดิม แต่หน้าที่ก็ต้องทำเธอไม่สามารถทิ้งได้ แม้ใจจะอยากแตกสลายแค่ไหน สิ่งเดียวในตอนนี้คงมีเพียงฟาเดีย ที่ทำให้เธอรู้สึกว่า มีชีวิตแล้วมันดี “คุณอลิซไม่สบายรึเปล่าคะ ให้มีนาเลื่อนนัดให้มั้ย?” เลขาสาวดูท่าทางของอลิซแล้วเป็นห่วง แม้จะยังคงความสวยสง่างามเหมือนเดิม แต่แววตาและสีหน้าดูหม่นหมองอย่างชัดเจน “ไม่เป็นไรค่ะ อลิซไปได้ ฟาเอลรออยู่ข้างล่างใช่มั้ย?” อลิซยังคงทำเหมือนไม่เป็นไร ตอบกลับเลขาสาวไป “ค่ะ คุณฟาเอลรออยู่ข้างล่าง ส่วนน้องอีกคนที่มาแทนคุณฟาเดีย ไปเข้าห้องน้ำค่ะ” เลขาสาวรายงานอลิซตามที่รู้มา อลิซพยักหน้าตอบแล้วเดินไปที่ลิฟต์ เพื่อลงไปชั้นล่าง ติ๊ง!!! ลิฟต์เปิดออกอลิซเดินเข้าไปตามปกติ ตามด้วยมีนาที่ยืนประกบด้านข้าง พร้อมกดลิฟต์ไปยังชั้นจอดรถที่ฟาเอลรออยู่ ติ๊ง!! ติ๊ง!!! แต่แล้วอยู่ๆ ลิฟต์ที่ทำงานดีมาตลอดก็ค้างทำให้อลิซและมีนาค้างอยู่ในลิฟต์ ในชั้นก่อนถึงลานจอดรถของตึก “เกิดอะไรขึ้น มีนา ลิฟต์ค้างหรอ?” หญิงสาวรู้สึกตื่นกลัว แต่ก็ยังคงพยายามคุมสติตัวเองไว้ “น่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ” มีนาเดินไปที่ลิฟต์อย่างลนลาน กดขอความช่วยเหลือตามที่ในลิฟต์มีบอก แต่ทุกอย่างก็ยังคงเงียบอยู่ อลิซที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่ง ตัวแข็งทื่อไม่กล้าที่จะขยับตัวเลยแม้แต่นิดเดียว อาการแพนิคกลับมาอีกครั้ง และใบหน้าที่เธอนึกถึงในตอนนี้ก็ไม่อยู่ เธออยากที่จะร้องไห้ออกมา แต่ก็ทำไม่ได้ ร่างกายและสมองสั่งให้เธอยืนนิ่งๆ เหมือนคนไม่รู้สึกอะไร “มีนาโทรแจ้งคุณฟาเอลแล้วค่ะ กำลังตามช่างคุณอลิซรอสักครู่นะคะ” เสียงของเลขาสาวไม่ได้เข้าไปถึงอลิซเลย ในตอนนี้เธอหูดับไปแล้ว ในหัวคิดภาพในอดีตมากมายที่เกิดกับตัวเองทุกครั้งที่อยู่คนเดียว หรือแม้แต่อยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ฟาเดีย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more