“เห็นไหมเนี่ยฉันไม่อิ่มเลย” ดาวเอ่ยขึ้นเธอยู่หน้าลงราวกับจะร้องไห้ ใครจะไปอิ่มมาม่าผัด 2 ห่อแย่งกันกิน 3 คน จนน้ำอิงที่เห็นก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้
“เดี๋ยวฉันไปทำมาให้อีกจะเอาอีกกี่ห่อว่ามา”
“พี่จะกินอีกไหม” ดาวหันไปถามตะวัน
“อืม!”
“แกละอิ่มยังกินอีกไหม”
“กินอีก” น้ำอิงเอ่ยบอก
“5 ห่อไปเลยน้ำอิง” ดาวยกนิ้ว 5 นิ้วขึ้นมาครั้งนี้ทุกคนต้องอิ่ม
“งั้นหุงข้าวด้วย” น้ำอิงเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกเข้าไปจัดการทำผัดมาม่าอีกครั้ง
“นี่ดาว” ตะวันเมื่อเห็นทางสะดวกเขาก็เอ่ยเรียกดาวเสียงเบา
“โห พี่เรียกชื่อคนอื่นเป็นด้วยเหรอคะคิดว่าจะพูดเป็นแค่เธอ ฉัน มึง กูซะอีก” ดาวตกใจอยู่ไม่น้อยที่ตะวันเรียกชื่อเธอ ตะวันมาอยู่กับดาว 2 วันก็รู้สึกสนิทได้ง่ายๆเพราะรุ่นน้องค่อนข้างที่จะพูดเก่งและพูดเก่งกว่าน้ำอิงมากอีกอย่างดูเป็นคนจริงใจคิดอะไรก็พูดออกไปแบบนั้น
“พรุ่งนี้กลับบ้านได้ไหม” ตะวันไม่คิดอ้อมค้อมเขาเอ่ยถามเธ
