12
1022 Words
It's been a week since I stole jasmine flowers from the Euthoria Castle's garden. It has also been a week since I last saw that flickering light.
A part of me is starting to believe na baka guni-guni ko lang iyung nakita ko pero napaka-imposible naman. Kasalukuyan akong nandito sa may labas para kunin yung ipina-dry kong jasmine petals.
Pagkakuha ko ay agad na pumasok ako sa castle para ipakita kay Cynthia. "Chyncha, the jashmine have dried", sabay bigay ko nung dry jasmine flower.
Pinanood ko naman si Cynthia kung paano niya i-brew yung jasmine. We do not have any sugar here. Actually, sugar is so expensive that only the rich nobles can afford it. Hindi ko rin afford kahit na prinsesa ako.
But! Kakalibot namin sa labas ni Cynthia may nakita kaming beehive, kaya naman may honey kami. Naglagay ng honey si Cynthia doon sa tea. Nagsalin na siya doon sa nag-iisa kong teacup. Kaya naman ako ay agad na tinikman yung ninakaw ko. Haha!
Feeling ko maiiyak ako sa ininom ko. It has a sweet floral taste and it is quite aromatic. Sabi ni Cynthia, drinking jasmine tea has a lot of health benefits. It also works as an antioxidant.
"Ahh, it's been awhile since I drank jasmine tea", ani ni Cynthia. As for me, it's my first time. Even in my previous life, hindi ako umiinom ng tsaa puro softdrinks.
Who knew drinking tea could be so relaxing? Kung alam ko lang edi sana lumaklak na ako noon.
"But your highness, let me remind you that you will not go there again, okay?", mukhang nahalata ni Cynthia yng mukha kong may binabalak.
"Yesh, I undershtand", sagot ko nalang pero sa totoo lang ay balak kong bumalik doon. Sayang kasi.
...
Dahil sa gawa sa bakal yung ulo ko ay nandito nanaman ako sa may wall. Hinintay ko lang na makaalis kanina si Cynthia. Ngayon araw kasi schedule niya para lumabas ng castle para magpunta ng market.
Without the help of that flickering light (na hanggang ngayon ay wala akong idea kung anu ba talaga yun), ay nakarating ulit ako dito sa may wall.
Ang plano ko lang naman ay kumuha ng punla ng jasmine, chamomile at daisies para itanim sa garden namin.
Tinanggal ko yung malaking batong nakaharang doon sa butas. Inilagay ko kasi ito dati para hindi halatang may butas dito. Pagkatapos ng 30 minutes na pagtulak doon sa bato ay sumilip ako doon sa butas.
Just to make sure na walang gardener or bantay na makakita saakin. Nang masigurado kong walang tao ay agad na gumapang ako doon sa mga jasmine flower at naghanap ng punla. Agad naman akong nakakita kaya naman kinuha ko ito at dahang-dahang inilagay sa maliit na bag na dala ko.
Sunod naman na pinuntahan ko ay doon sa mga chamomile at daisies. After 15 minutes, nakuha ko na yung mga dapat kong kunin. Ready na sana akong gumapang pabalik doon sa butas dahil sa medyo nakalayo ako nang biglang may nagsalita sa likuran ko.
"Who are you?"
Pasimple kong nilingon si Chester na seryosong nakatingin saakin. Pasalamat
MARIAN
"Nakuwento na sa akin ng mama mo ang nangyari. You don't remember me, do you?" tumayo ang isang Ginang na kasing eada lang ni mama.
She raised her arms, facing my direction. "Come here, hija."
Tumingin ako sandali kay mama. Sinenyasan niya akong lumapit sa babae. Ikinulong ako ng Ginang sa kanyang bisig at niyakap ng mahigpit.
"I miss seeing you around!"
Itinaas ko ang kamay ko at tinapik ang likuran niya. But deep in my mind, Puwede bang introduce yourself muna, miss?
Dyus ko, hindi ko alam ang sasabihin ko! Sino ba kasi ang Ginang na ito?!
"Maxine, I'd like you to meet Mrs. Valdez. Ang isa sa nagmamay-ari ng restaurant na ito. You were quite close to her in the past. She's your ate Jianne's mother."
So, siya pala ang mom ni ate Jianne.
Kumalas ako sa yakap niya at binati siyang muli. Pagkatapos ay ipinakilala nila ang kanyang pamilya.
Ang asawa niya at ang dalawang pa niyang anak. Nang makarating kami sa dulo, nagulat ako ng magtama ang tingin namin ng isang pamilyar na lalaki.
"Baka matunaw ako, Mi. Oo na, alam kong napakapogi ko. Kahit wag mo na sabihin, titig mo palang alam ko na." He said after he sang his favorite song to me.
"HE-HE, FUNNY." I said with sarcasm.
"Sus, kunwari ka pa. Kaya ka nga na inlab sa akin" he said and tickled my armpit.
"Stop! Pag di ka tumigil break na tayo!" Inis na sabi ko.
"Yan na titigil na po. Teka bat ka nga kasi nakatitig? May gusto ka bang sabihin?" He asked smiling.
"Wala lang, naisip ko lang kasi kanina na ang laki na ng ipinagbago mo. Ang galing lang. May ibabait ka naman pala" i chuckled.
"Do you believe in miracles, Mi?" He asked.
"I dont know. Maybe" i said then shrugged my shoulders.
"Well for me, everything happened to me is a miracle. All the trials ive been through? I considered it as a blessing. Kung hindi ko naranasan ang lahat ng mga yun, ay hindi ko malalaman na may milagro pa pala." He said the reason i smiled.
He has a point.
"Sometimes we took the miracles in our life for granted. Nandyan lang sya pero hindi natin napapansin.
Like this? Our conversation. This is already a miracle My thoughts with Uri got interrupted when someone touched my hand.
I looked at Ninong Trevor and I saw him opened his eyes slowly and he smiled after seeing me.
I gave him a big smile and hugged him for a second.
"Ninong kong pogi. How do you feel right now?" I asked with a smile on my face.
"Oks na oks na Doc na maganda. Ang gagaling kasi ng mga doktor ko" he said smiling.
We are quiet after that banter because i gave him some sort of rest. Im afraid he might forgot that he just came from a very critical surgery.
After some sort of reflection on his side, he looked at me and held my hand.
"Come with me,"
- Writer
