Karanlığın Kalbi

Bölüm 3 ❝Uçarken Düşüp Ölen Kelebek❞

Uçarken düşüp ölen bir kelebek vardı. Küçük ve geçici hayatının sonlarına geldiğine, esaretten kurtulmuş ölüme dem tutmuş kanatlarını çırparak gökyüzüne uçmuştu. Özgürlüğün baş dönmesiyle kanat çırparken avcıların ortasına düşmüştü.

Ve uçarken düşüp ölen bir kelebek vardı. Kanatlarında ölümü taşıyan ölüm meleğinin avucuna konan...

Sessizliğin kitap yazdığı saniyelerde adının Alaz olduğunu öğrendiğim adam, kaşlarını çatmış bana bakıyordu sanki seneler önce mermisine kurban ettiği kadın ölmediği için öfkelenmiş gibiydi. Neden bana karşı bu kadar nefret ve kin dolu görünüyordu? Bu saf öfkeden perdenin hemen arkasında süzülen sebep ölmemem miydi yoksa başka bir şey mi vardı?

"Efruz." dedi bana bakmaya devam ederek, kirpikleri birer ok gibi beni hedef alıyordu. Sertçe yutkundum, anılarımın hemen arasında bir yer acıdı ve sızısı sırtıma ulaştı.

"Seni buraya hangi rüzgar attı demeyeceğim," dedikten hemen sonra derin bir nefes aldı Efruz "Sare nerede bilmiyorum. Git buradan."

"Emin misin Efruz? Kız kardeşim için cinayet bile işlediğimi biliyorsun, düşünmek için kendine biraz izin ver."

Nihayet bakışlarını Efruz'a çevirdiğinde kasılan omuzlarım düştü, biraz daha bana bakmaya devam etse kalp krizi geçirip ölebilirdim doğrusu. Efruz'a neden bana baktığı kadar öfkeli bakmıyordu? Ne yapmıştım ben? Onu ihbar ettim diye miydi? Hiçbir şey olmamıştı ama kimse bana inanmamıştı ve şuan dışarıdaydı değil mi? Ayrıca beni vuran adamdan şikayetçi olmam en doğal hakkımdı!

"Evet biliyorum, beraber işledik çünkü cinayeti." dedi Efruz sakince, onların sakinliği havada donup üzerime düştü. İkisi de cinayet işlemiş ve şimdi yanımda sakince bunu mu konuşuyorlardı? Bu işin sonunda yaşama ihtimalim asla yoktu.

"Nerede o, Efruz?"

Kalp atışlarım hızlanırken Sare dedikleri kızın sarı saçlı kız olup olmadığını düşündüm, bir an için bildiğim her şey allak bullak olmuştu. O kızın adını zaten biliyor muydum ki? Alaz'a söylersem yaşama şansım artar mıydı? Hayır, beni sebepsizce vuran bir adama bu asla söylenmezdi. Bakışlarım Efruz'a döndü. Peki ya o? O ne kadar kötüydü?

"Bilmiyorum Alaz, bilsem sana getirirdim zaten." dedi Efruz bıkkın bir sesle.

"Nedense sana ve sözlerine artık güvenmiyorum." diye ekledi Alaz.

"Sen zaten kimseye hiçbir zaman güvenmezsin."

"Kaliteli adam bulmak zor ne yazık ki." Alaz kibirle cevap verdiğinde Efruz'un sabırsız bakışları beni ardından tekrar onu buldu.

"Vaktimi harcıyorsun Alaz, daha önemli işlerim var. Sare'yi bulursam haber ederim derdim ama sen haberini alırsın zaten. "dedi Efruz.

Bileğimi tutup beni kendine çektiğinde Alaz'ı teğet geçerek Efruz'un tarafına geçtim.

"Dur bir saniye..." dedi Alaz bana yaklaşırken, nefesimi tutup kendimi geriye Efruz'un arkasına çekerken aslandan kaçıp kurda sığınmış gibi hissettim. Ah... Kimden kaçıp kime sığınıyordum ben? Yine de Efruz'u sertçe kenara çekmiş saçlarımı geriye doğru iteklemişti, çenemi tuttuğunda refleks olarak bileğini yakaladım fakat herhangi bir müdahale de bulunmadım. Başımı sola doğru çevirirken boynuma değen parmaklarıyla elini itekleyip geriye kaçtım.

"Yaralı mısın?" dedi Alaz ifadesizce, neden böyle bir şey sormuştu yoksa boynumda kan mı vardı? Olamaz...Boynumda kan vardı!

"Evet." Efruz benim yerime çabucak cevap verdiğinde Alaz kaşlarını çattı, nefes alamıyor ve de veremiyor gibi konuşamıyordum. Birisi lütfen beni kurtarsın.

"Ona sordum." dediğinde topun bana geldiğini hissettim ve sertçe yutkundum. Ne diyecektim şimdi? Yalan söylersem beni yine vurur muydu? Doğru söylesem vurmayacak mıydı sanki? Omuzlarım daha çok düştü ve bitkinlik sırtıma asıldı. Yer yarılsa ve içine girsem daha iyi olurdu benim için.

"Alaz kızı rahat bırak, seni ilgilendirmiyor." dedi Efruz benimle aynı bıkkınlıkta.

"Çeneni kapa artık, beni ilgilendiriyor! Bu kadının kim olduğunu biliyor musun?" diye sinirle soluyan adama korkuyla baktım ve cevap verdim.

"Hayır, yaralı değilim. " dedim tek nefeste artık ne olacaksa olsun ve birisi beni vursun!

"Bu kızla ne işin var Efruz?" Alaz ciddi bir ifadeyle sorduğunda, ölmek için hazır olmadığımı ve vurulmak istediğimi fark ederek birkaç adımımı temkinle geriye doğru attım.

"Bu seni ilgilendirmez Alaz. Kadın doktor, adamlarımdan birisi için ihtiyacım vardı, bizimle vakit kaybetmek yerine gidip Sare'yi ara."

"O kadar geldim beni içeri davet etmeyecek misin yani?" Alaz alayla sorduğunda kaşlarımı çattım, fazla sinir bozucu ve yapışkan bir adamdı.

"Müsait değilim, birazdan çıkacağım zaten evden." dedi Efruz ardından kolundaki saate baktı.

"Geç bile kaldım doktor hanım yüzünden, güle güle." dedikten hemen sonra bileğimi yakalayıp sertçe çekiştirdi.

"Bıraksaydım sizi yolumun üstü."

Kafası kırık olabilir miydi bu adamın? Hem nasıl bu kadar korkutucu hem de gevşek olabilirdi?

"İstemez, yeterince sinirimi bozdun daha fazla seni dinleyemem. Başımda yeterince bela var."

Alaz arabasına dönerken Efruz beni çekiştirmeye devam etti, ölüm meleği arabasına binmeden hemen önce dönüp baktığında bakışlarımız çarpıştı ve aynı nefret yüzüne dağıldı. Acıyan ayaklarıma aldırmadan önüme dönerek Efruz'a uyum sağladım ve yürümeye devam ettim.

"Sare kim?" diye sorduğumda, kaşlarımı çatarak ona bakarken cevap verdi.

"Ameliyat ettiğin kız." dediğinde sertçe yutkundum, harika az önceki manyak adamın beni vurduğu yetmezmiş gibi kız kardeşini ameliyat etmiş ve başıma bela almıştım.

"Beni öldürecek..." dedim aydınlanmış gibi kahretsin bu kez alnımın ortasından vuracaktı beni. Bu yüzden bir şekilde kendimi garantilemem gerekiyordu. Alnıma metal bir maske falan mı yaptırmalıydım?

"Efruz sana bir şey söylemem gerekiyor." dediğimde evin önüne gelmiştik sanki koşarken daha uzun sürmüştü bu yol. Her neyse.

"Öncelikle Sare senin için ne ifade ediyor tam olarak?" dediğimde temkinli davranmaya karar vermiştim.

"Sadece arkadaşım."

Bu istediğim cevap değildi. Eğer ona yeteri kadar değer vermiyorsa hamile olduğunu söylemem kötü sonuçlara neden olabilirdi ama Alaz'dan koruduğuna göre...Bir dakika yoksa Sare'yi Alaz'a karşı kullanacak mıydı?

"Onu öldürecek misin yoksa?" dediğimde sorum çokta mantıklı değildi o zaman neden kurtarsın ki kızı? Alaz'ın önünde öldürmek için mi? Yok artık saçmalama Esila.

"Bunları neden soruyorsun?"

Sorusuna bir şey diyemeden yüzüne baktığımda derin bir nefes aldı.

"Hayır, ona canlı ihtiyacım var."

"Peki onu bu hale getiren kim?"

"Alaz Elezer."

Gözlerim irileşirken dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Bu adam cidden psikopat olmalıydı, az önce kardeşim için cinayet işlerim diyen adam kardeşinin cinayetinden sorumlu olmak üzereydi öyle mi? Efruz bana yalan mı söylüyordu? O adam birisini öldürmeden bırakmazdı ki, gerçi beni bırakmıştı değil mi? Kardeşini gerçekten öldürmeye çalışmış mıydı? Defalarca kez bıçaklarken ne düşünmüştü?

Hayır, bıçak yaraları profesyonel değildi. Yani katil hem çok güçlü birisi değildi hem de acemiydi sadece şansını denemişti. Alaz olmadığından neden bu kadar emindim bilmiyordum ama o yapmamıştı.

"İçeri girelim." diyerek arkamı döndüm, düşüncelerim raydan çıkmıştı.

Kapı açıldığında Efruz belimden nazikçe itekleyerek kendime gelmemi sağladı. Ayaklarımı hareket ettirerek içeri girdim ve derin bir nefes aldım, Sare'yi tekrar görmem lazımdı.

"Bu taraftan."

Efruz yukarı çıkan merdivenlere yöneldiğinde olduğum yerde durdum.

"Sare'yi görmem lazım."

Biraz önce kaçtığım eve geri dönmüştüm, dahası beni öldürmeye çalışmış bir adamla karşılaşmıştım.

Bu aptalmışım gibi hissettiriyordu hatta lanetli bir aptal gibi.

Adının Sare olduğunu öğrendiğim kızın hamile olduğunu söyleyip söylememekte kararsız kalışım ise duvarların üzerime gelmesine neden oluyordu.

"Yine bu taraftan." dedi Efruz, başımı sallayarak hızlıca merdivenleri çıktım. Tek istediğim bu kızı öldürmeye çalışan kişinin Alaz olmamasıydı çünkü hem abisinin bunu yapmasını kaldıramayabilirdi hem de Alaz'dan kaçması çok zor olurdu. Hamile olduğu için mi bu haldeydi? Alaz'ın dindar bir adam olduğunu sanmıyordum, dindar olan birisi cinayet mi işlerdi?

"Girebilirsin."

Gösterdiği kapıyı açarken Sare'nin solgun teni görüş açıma girdi, kolları iki yanında öylece duruyor, damarları serumun içerisindeki ilacı emiyor ve gözleri sonsuz bir uykuda gibi sıkıca kapanmış uyuyordu.

"Bunu Alaz'ın yaptığından emin misin?" dediğimde Efruz sessiz kaldı, o da emin değildi. Sare'ye yaklaştığımda bileğindeki morluğu gördüm ve parmaklarımı yavaşça üzerinde gezdirdim. Sağ elmacık kemiği de bileği ile aynı rengi paylaşıyordu.

"Alaz'ı hiç bıçak kullanırken gördün mü? Bir insan üzerinde." dediğimde başını iki yana salladı.

"Peki sence birisini bıçaklasa tereddüt eder mi?" Eklediğim soruma karşın biraz duraksadı.

"Hayır o asla tereddüt etmez, yaptığı hiçbir işte tereddüt etmez."

"Efruz kendisine bayılmıyorum ama masum olabilir. Bıçak yaraları çok...Acemiceydi, uzmanlık alanım değil ama bıçaklayan kişi tereddüt etmiş ya da korkmuş. Bileğindeki morluk kaçmaya çalışırken olmuş, bıçak yaralarından daha eski olduğunu düşünüyorum çünkü morluğun rengi hafiften yeşile dönmüş. Öncesinde alıkonmuş olmalı."

"Alaz'dan asla kaçmazdı." dedi Efruz, onu ne kadar iyi tanıyordu bilmiyordum ama Alaz yapacak olsa benzer derinliklerde, daha ölümcül yerlerden bıçaklardı diye düşünüyordum. Yine de var olan durumu bir şekilde açıklamam gerekiyordu, Sare bana hamile olduğunu söylemişti ve biz onu ameliyat etmek zorunda kalmıştık. Dahası bebek ne kadarlıktı ve bu durumdan nasıl etkilenmişti hiçbir fikrim yoktu fakat sağlıklı bir bebek doğacağını düşünmüyordum yine de benim alanım olmadığı için sadece hamile olduğunu söyleyecektim.

Ya bana yalan söylediyse? Ya hamile değilse o zaman ne olacaktı sonum? Yalan bile olsa benim görevim söylemekti.

"Efruz...Sare benimle konuştu. Bana dedi ki---"

Lafımı kesen silah sesleriyle nefesimi tuttum, bir an için kocaman bir balon tepemde patladı ve içindeki korku bütün bedenimden aşağı süzüldü. Efruz hızla pencereye yönelirken ben ne yapacağımı bilemez halde etrafımdaki bir şeylere tutunmaya çalışıyordum, deprem olmuyordu ama deprem oluyor gibi hissettiriyordu.

"Kahretsin!"

Yanımdan hızlıca geçerek dolaba yürüdü.

"Dışarıda neler oluyor? Neden eve ateş ediyorlar? Sare ne olacak? Efruz! "

Peş peşe sorduğum sorulara cevap verecek halde değildi.

"O geldi..." duraksadı "Alaz geldi, bunun olacağını tahmin etmeliydim."