เมียรอหย่าของมาเฟีย

แล้วพี่ไม่ต้องการผมบ้างเหรอ

“พี่สาวผมนี่เก่งจังเลยนะครับ” ท่อนแขนแกร่งโอบคนที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวเอาไว้

“ขยับออกไปก่อนได้ไหม”

“ไม่เอาครับผมอยากอยู่กับพี่นี่นา”

“อย่าพูดอะไรชวนอ้วกได้ไหมแดน”

“ทำไมพี่ถึงพูดจาอะไรแบบนี้กับผมล่ะ ผมชอบพี่ที่ทำท่าหวาดกลัวผมมากกว่านะ”

เขาเกลี่ยเรือนผมยุ่งเหยิงด้วยรอยยิ้มใจดี ปลายจมูกคลอเคลียเส้นผมสลวยไม่ห่าง กลิ่นสบู่อ่อน ๆ ทำให้ชายหนุ่มผ่อนคลายจนเผลอขยับเข้าใกล้เธออย่างไม่รู้ตัว นั่นทำให้เธอผลักเขาออกอย่างรำคาญใจ พร้อมกับส่งสายตารังเกียจให้กับชายหนุ่มข้างกาย

“พี่บอกให้ออกไปไงแดน”

“พรุ่งนี้คู่ดูตัวพี่เป็นใครเหรอครับ”

“ฉันไม่รู้”

ตุ๊กตาที่ถูกจับไปตั้งไว้ที่ไหนก็ได้อย่างเธอจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ ก็แค่ไปนั่งยิ้มเหมือนคนโง่เท่านั้นก็พอแล้ว

“พ่อจะจับพี่ถวายใส่พานให้ใคร พี่ก็จะตอบรับหมดเลยรึไง น่าหงุดหงิดเป็นบ้า”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย” แค่ได้ออกจากที่นี่ก็พอ ใบหน้าเหนื่อยล้าแต่ยังมีประกายตาแกร่งตวัดมองคนข้างกาย แล้วผลักเขาออกอีกครั้ง “ถอยไปแดน”

“พี่ทำผมแปลกใจหลายเรื่องเลยนะครับ ผมไม่คิดเลยว่าพี่จะยอมเอาตัวเข้าแลก เพื่อให้แผนสำเร็จ”

“มันก็สมใจนายแล้วไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงเธอเหมือนน้ำเย็นสาดโครมเข้าที่แดนสิงห์ หากแต่คนได้ยินยังฉีกยิ้มกว้างราวกับได้รับคำชม

“พูดอะไรอย่างนั้นกันครับ ทำเหมือนผมเป็นน้องชายใจร้ายที่บังคับพี่สาวไปเสียตัวให้กับไอ้ชั่วนั่นอย่างนั้นแหละ”

พี่สาว?

เธอเกลียดรอยยิ้มใจดีของเขา

เธอเกลียดความใจดีที่เขาเสแสร้งแกล้งทำ

เธอเกลียดความรักมากกว่าพี่น้องที่เขาพยายามยัดเยียด

เธอเกลียดทุกอย่างของผู้ชายคนนี้

“พี่เสนอตัวให้มันเองนะ ไม่เกี่ยวกับผมสักหน่อย โทษกันแบบนี้ไม่น่ารักเลย” เขายังคงพูดอย่างไม่รู้สึกรู้สา ชายหนุ่มยกมือพาดบ่าของเกวลินทร์ไว้หลวม ๆ เมื่อเธอปัดออกเขาก็ยกขึ้นใหม่ ไม่มีท่าทีรำคาญ พลางมองโค้ดที่ถูกป้อนเข้าไปในโปรแกรมอย่างรวดเร็วโดยมือบอบบางของเกวลินทร์ กำลังโลดแล่นทำลายระบบมหานครของใหญ่ตระการอย่างสนุกสนาน

ก็แค่ของเล่นแก้เบื่อ เขาไม่คิดจะทำให้เมืองขนาดย่อมของเจ้านายพ่อย่อยยับหรอก

ก็แค่หมั่นไส้ที่มันมาเป็นหนึ่งในตัวเลือกคนดูตัวของเกวลินทร์ที่พ่อเขาวาดหวังไว้

แต่ใครจะไปรู้ว่าแผนการที่ทำให้เกวลินทร์กลายเป็นตัวน่ารำคาญ เพื่อตัดตัวเลือกคู่แต่งงานของกันและกัน ระหว่างเกวลินทร์และใหญ่ตระการ จะกลายเป็นการยื่นอ้อยเข้าปากช้าง

ฝ่ามือที่วางไว้ข้างตัวเกร็งขึ้นเล็กน้อย ดวงตาแข็งกร้าวปรากฏเพียงเสียววิก่อนกลายเป็นแววตายิ้มตามเดิม เมื่อเขาชะโงกหน้ามองใบหน้าเธอพร้อมเอ่ยยียวน

“ว่าแต่ทำไมถึงเสนอตัวให้มันล่ะ คนฉลาดอย่างพี่น่าจะมีวิธีที่ฉลาดกว่านี้นี่ครับ”

ทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้สักนิด ตอนที่ได้ยินแดนสิงห์รู้สึกตัวแข็งไปชั่วขณะ เขาขำเป็นบ้ากับสิ่งที่ได้ยิน ยังคิดแปลกใจว่าคนอย่างเกวลินทร์ที่รู้จักมาทั้งชีวิตเนี่ยนะ จะมอบครั้งแรกให้กับผู้ชายอย่างไอ้เวรใหญ่ตระการ

“ก็แค่ต้องการ”

“ต้องการ...งั้นเหรอ” แดนสิงห์เอียงคอม้วนเส้นผมเธอไว้ในมือก่อนเผลอกระตุกมันอย่างแรง

เกวลินทร์ชักสีหน้ามองเขาอย่างไม่ชอบใจ

“เรียบร้อยแล้ว พี่ขอตัวมีธุระต้องไปทำน่ะ” หญิงสาวปรายตามองเขา เธอเอื้อมมือหยิบกระเป๋าทำท่าจะลุกขึ้น

แต่ยังไม่ทันได้ขยับตัวคนที่ยิ้มแย้มอยู่เสมอก็คว้าต้นแขนเธอไว้ เขากระตุกเพียงเล็กน้อยแล้วเป็นฝ่ายลากเกวลินทร์ลงมาทับร่าง

หญิงสาวอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

“แดนสิงห์!”

“อยู่กับผมตั้งนาน พี่ไม่หลงเสน่ห์ผมจนต้องการมั่งเหรอครับ”

“ไม่! พูดบ้าอะไร”

“ไม่งั้นเหรอ” น้ำเสียงเขาเจือความเศร้าแต่ก็แฝงความสนุกสนาน

“แล้วทำไมถึงต้องการคนอย่างมันล่ะ” เขาคว้าปลายเส้นผมนุ่มประทับจูบอย่างแผ่วเบา ใช้สายตาทรงเสน่ห์จ้องลึกไปในดวงตาของหญิงสาว หากแต่คนถูกมองไม่รู้เลยว่าเขากำลังจริงจังหรือเสแสร้งปั่นประสาทเธอกันแน่

โรคจิต!!!

“เพราะฉันรังเกียจนายแต่ไม่ได้รังเกียจเขาไง”

“พี่จะเกลียดอะไรผมนักหนา ผมไม่ใจดีกับพี่เหรอ”

เกวลินทร์กัดฟันกรอด ดวงตาคู่สวยแดงก่ำทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น เธออยากจะยื่นมือไปบีบคอเขาให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ หากแต่ชีวิตของเธอและแม่เธออยู่ในกำมือผู้ชายชั่วตรงหน้า เลยทำได้แต่หัวเราะอย่างสมเพช

มารดาของเธอเป็นแม่บ้านที่ทำงานให้สิงหราชบิดาของแดนสิงห์มาตั้งแต่เธอจำความได้ ก่อนจะกลายเป็นเมียเก็บของเขา ในตอนเด็กเกวลินทร์รู้แค่ชีวิตเธอสุขสบายขึ้น และได้พบกับน้องชายคนใหม่

แต่เธอกลับต้องเติบโตมาด้วยการถูกบังคับให้รองรับอารมณ์คนตรงหน้า เขาบังคับให้เธอชอบทุกอย่างที่เขาอยากให้ทำ ชอบทุกอย่างที่เขาอยากให้ชอบ แม้กระทั่งการเขียนโปรแกรม ที่เธอรู้สึกอยากจะอ้วกทุกครั้งที่จับมัน แต่เขาก็ยังบังคับให้เธอทำ ใช้มันเล่นตลกกับตระกูลอื่น ๆ

หญิงสาวหลับตาแน่น หวังว่าสักวันเธอจะถูกคู่อริของแดนสิงห์ยิงตาย จะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานกับการเป็นของเล่นมีชีวิต ให้แดนสิงห์ตะปบราวกับตุ๊กตามนุษย์

หนำซ้ำยังขยะแขยงที่เขายึดติดพยายามจะเก็บเธอไว้ใกล้ตัวในสถานะที่มากกว่าพี่น้อง

แค่คิดเกวลินทร์ก็ขนลุกไปทั้งตัว

ถึงแม้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ แต่เธอก็ขยะแขยงเขาอยู่ดี

น้ำตาที่ไหลออกจากหัวตาหล่นหยดลงบนใบหน้าหล่อของชายหนุ่ม

เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้ง “เป็นอะไรไปครับ ไม่ต้องการก็ไม่ต้องการสิ ไม่เห็นต้องบีบน้ำตาให้ผมปวดใจเลย”

“แค่คิดว่าต้องนอนกับน้องชายของตัวเอง ฉันยอมตายเสียดีกว่า”

“เราไม่ใช่พี่น้องกันจริง ๆ ซะหน่อย ไม่อินกับบทพี่น้องมากไปเหรอ” น้ำเสียงของแดนสิงห์เข้มขึ้น

เขาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นพี่สาวสักครั้งเดียว

“ลูกติดแม่บ้านที่เป็นเมียเก็บคุณพ่อ ทำไมถึงได้คิดว่าจะเป็นพี่น้องกับลูกเมียหลวงจริง ๆ ล่ะครับ มันไม่ขำเหรอครับพี่”

“ทั้ง ๆ ที่นายยังเรียกฉันว่าพี่น่ะเหรอ”

“งั้นจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ ‘เกล’”