Sarp Soylu
Kendimi bildim bileli soyadım adım olmuştu. Nadiren adamı yakınlarım ağzına alırdı o da fena sinirlendirdiğimde. Küfürle karışık bir iki cümleden ibarettiler işte adımı ağızlarına almaları. Bir değişiklik hiç hissetmemiştim.
Fakat dün gece beni asıl beceren küçük yılandı. İstekli ateş parçası... Nasıl da yelkenleri suya indirip sırnaşmıştı bana... Ah siktir biliyordum buzları çözüldüğünde ortaya fena bir şey çıkacağını. Çıkmış ve canıma okumuştu. Mesafeyi sikmiş soğuk bakışlarını ateşimize kurban etmiştik.
Yalnız felaketim başkaydı.
Adımı ağzına aldığında başım dönmüştü lan!
Biri elini böğrüme sokup içimi mıncıklamıştı sanki. Hatta kalbimi avuçlayıp sıktı. Kendimi içinde kaybederken sesi yankılandı durdu kafamın içinde. Ve her zaman ki gibi a
