Elektrik direğinden yayılan turuncu ışığın vurduğu bedenlerimize, usul usul yağan kar tanelerinin altında nefesimi tutmuş, Soylu Yüzbaşı'nın anlamamakta ısrar ettiğim sözlerini zihnimin süzgecinden geçiriyordum. Elimi kamuflajıma sokup kendimi okşamamın bana ne gibi bir zararı olabilirdi? Ya da bu mahremiyet, onu nasıl tatmin edecekti?
"Yapamam." dedim sesimdeki direncin kademesi düşerken.
"Emrime karşı mı geliyorsun?" diye tısladı.
Bu soğuk havada gözlerindeki ateş insanı küle çevirecek kadar yakıcıydı.
Bana nefret duyan bir çok insan olmuştu başımı eğmeden yoluma bakabilmeyi başarmıştım her seferinde ama ilk defa biri bütün varlığıyla benden nefret ediyor beni yok etmekten çok parçalara ayırmak istercesine üzerime geliyordu.
Canımı yaktı.
İlk kez benden nefret etme
