Huminga ako nang malalim at nakangiting ibinuga iyon. Idinipa ko ang mga kamay ko at nilanghap ang malamig na simoy ng hangin dulot ng hanging amihan.
‘I’m back again!’
It’s five in the morning. Kalalapag lang ng eroplanong sinakyan namin galing Canada. And here we are now at Manila Airport. Unlike my previous trip, himalang parang hindi ininda ng katawan ko ang mahabang byahe. I barely felt the back pain from the long travel na dati’y talagang inirereklamo at kinasusuklaman ko.
This time I find it comfortable and exciting. Parang di ko nga namalayan ang oras.
I can’t believe myself to be back right here after just two months of leaving. Parang pinagbakasyon lang ako sa Canada at ngayon ay kailangan ng umuwi sa totoong buhay kahit na alam kong isang taon lang naman ang ilalagi ko rit
