ที่ฉันเรียกให้แกมาวันนี้เพราะฉันวางแผนไว้ว่าในหนึ่งเดือนนี้ฉันต้องเดินให้ได้ " พัฒนามองสุริยันอย่างไม่อยากจะเชื่อหูในสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน ถึงจะขยันฝึกแค่ไหนแต่ภายในหนึ่งเดือนนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อย่างมากก็แค่ลุกขึ้นเดินได้โดยใช้ไม้เท้าพยุงเท่านั้น
" แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ มันอันตรายแค่ไหนรู้ไหมหากแกหักโหมเกินไปอาจทำให้ขาได้รับบาดเจ็บมากกว่าเดิมอีก "
" ฉันรู้... แต่ฉันต้องทำให้ได้ " สายตาที่แน่วแน่ของสุริยันทำให้พัฒนาถึงกับพูดไม่ออก เพราะรู้ดีว่าคนอย่างสุริยันนั้นหากจะทำอะไรแล้วไม่มีใครห้ามได้อย่างแน่นอน
การทำกายภาพบำบัดที่หนักและเข้มงวดเริ่มมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่สุริยันก็ยังติดต่ออันนาไม่ได้ ไม่ว่าจะโทรหรือส่งข้อความเธอก็ไม่เคยส่งตอบกลับ จนตอนนี้เขาไม่เป็นอันจะกินจะนอนเพราะห่วงเธอ ครั้นจะไปตามก็ไม่รู้ว่าจะไปตามที่ไหน
" แกร็กๆ " เสียงไขกุญแจเข้ามาในห้องทำให้สุริยันที่นอนอยู่บนเตี
