เล่ห์ปรารถนานายมาเฟีย

CHAPTER 11

" ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็แต่งตัวแบบนี้ มีแต่คุณนั่นแหละที่ไม่เคยใส่ " รูปถ่ายหลายใบของเธอที่เขาได้มา ไม่อยู่ในชุดเสื้อกาวน์สวมทับกางเกง หรือชุดทหารก็ชุดเสื้อยืดกางเกงยีน มันก็ดูเท่ห์อยู่หรอกนะ แต่เขาอยากเห็นเธอในแบบผู้หญิงๆ บ้าง

" แต่ดิฉันไม่ชิน แล้วหากเกิดอะไรขึ้นมันจะยากกับการต่อสู้เตะต่อยทีฉันจะไม่โชว์ให้ชาวโลกเห็นไปถึงไหนต่อไหนเลยรึไง" เธอพูดไปนั่งดึงกระโปรงตัวสั้นไปจนเขาอดขำไม่ได้

" ก็หากางเกงซับในใส่เสียสิ และคุณไม่ต้องกลัวหรอกว่าใครจะทำอะไร กว่าจะมาถึงมือคุณเจค็อบกับนิกกี้คงจัดการไปเรียบร้อยแล้ว " เขายื่นมือไปลูบขานวลแต่เธอก็ปัดมือเขาออกอย่างรำคาญแล้วขยับตัวออกห่างจากเขา แถมยังเบือนหน้าหนีหันออกไปมองนอกหน้าต่างอีก แต่เขาก็ไม่ลดละขยับเข้าไปใกล้แล้วยกตัวเธอขึ้นมานั่งบนตัก

" ไม่เห็นหรือไงว่ามีคนอื่นนั่งอยู่ อย่ามาทำรุ่มร่ามแบบนี้นะ! "เธอแหวใส่เขา

" ถ้าไม่มีคนแสดงว่าทำได้งั้นสิ " คอนเนอร์แค่ทำมือเจค็อบก็กดปิดกระจกกั้น

" แค่นี้ก็ไม่มีคนเห็นแล้ว " มิเชลอยากจะเอานิ้วจิ้มเข้าไปในตาที่แวววับของเขาเสียจริง คนอะไรทั้งเจ้าเล่ห์ทั้งทะเล้นเสียจริง เป็นมาเฟียจริงป่ะเนี่ย

" ตอนนี้ผมหิวมากเลยอ่ะ ขอกินคุณแก้ขัดก่อนนะ " คอนเนอร์ก้มลงจูบเธออย่างบางเบาก่อนจะละเลียดละไมไปตามริมฝีปากนุ่มที่ตอนนี้ปิดปากแน่นไม่ยอมตอบสนอง มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามขานวลแล้วสอดล้วงเข้าไปในชุดกระโปรงตัวสวย เขาลูบไล้ขึ้นไปตามหน้าท้องแบนราบก่อนจะมาหยุดที่หน้าอกแสนสวย นวดคลึงบีบคั้นอย่างหลงใหล สัมผัสนุ่มนวลอ่อนหวานทำให้มิเชลถึงกับคล้อยตามยอมเผยอปากรับลิ้นอุ่นอย่างลืมตัว

" อืม" คอนเนอร์ครางอย่างพอใจกับรสจูบที่แสนหวาน ถึงเธอจะจูบตอบเขาอย่างเงอะๆ งะๆ แต่มันก็ทำให้เขาดีใจไม่น้อยที่เธอไม่ได้มากประสบการณ์อย่างที่เธอพูด แล้วไหนจะเนินเนื้อแสนสวยที่ปิดสนิทอีก เธอโกหกคนมากประสบการณ์ที่เคยผ่านผู้หญิงมามากมายอย่างเขาไม่ได้หรอกนะ คอนเนอร์เริ่มบดจูบเธอรุนแรงขึ้นตามแรงปรารถนาที่เพิ่มขึ้น พอได้จูบก็ปล่อยไม่ได้วางไม่ลงจริงๆ จนตอนนี้แกนกายเขาเริ่มปวดหนึบ

" พะ พอก่อน " มิเชลรีบผลักหน้าเขาออกเมื่อเริ่มขาด

อากาศหายใจ นี่เขาจะสูบวิญญาณเธอหรือยังไง

" คุณจะฆ่าฉันให้ตายหรือยังไง! " เธอแหวใส่เขา หอบหายใจรุนแรงเอาอากาศเข้าปอด พร้อมกับดึงมือเขาออกจากหน้าอก แล้วรีบจัดชุดให้เข้าที่ ใบหน้าที่แดงระเรื่อกับดวงตาที่หวานปนขุ่นเคืองมันทำให้เขาแทบอยากจะหัวเราะออกมาให้กับคนอ่อนหัดที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่

" ฮี้ม.. ตายด้วยการจูบเนี่ย เป็นการตายที่ไม่เลวเหมือนกันนะเผลอๆ อาจได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งด้วย " คอนเนอร์ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับเอามือลูบคางไปด้วยเหมือนคนใช้ความคิด ....มิเชลเม้มปากตัวเองแน่นมองเขาอย่างขุ่นเคือง อยากจะทุบสักทีคงจะรู้สึกดีไม่น้อย เธอดิ้นลงจากตัวเขาแล้วกลับไปนั่งที่ เธอเบื่อและเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเขาจริงๆ

" คุณรู้จักร้านอาหารดีๆ ที่พอแนะนำได้ไหม " คอนเนอร์เอนตัวลงนอนหนุนตักเงยหน้าถามเธอที่ตอนนี้นั่งหน้างออยู่ ยิ่งรู้จักเขาก็ยิ่งได้เห็นสีหน้าท่าทางของเธอมากขึ้น

" ไม่รู้...เจอที่ไหนก็ที่นั่นแหละ " ถึงน้ำเสียงจะเรียบนิ่ง แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้เธออยู่ในอารมณ์ไหน

" หาร้านอาหารที่นั่งสบายๆ " คอนเนอร์กดกระจกลงแล้วสั่งเจค็อบ

" ครับนาย " เจค็อบตอบรับเจ้านาย แต่สายตากลับเหลือบไปมองนิกกี้พร้อมกับทำปากชี้ไปที่เจ้านายที่นอนหนุนตักออดอ้อนบอดี้การ์ดสาวอยู่ ส่วนนิกกี้ก็แอบมองเจ้านายผ่านกระจกมองหลัง... หิมะจะถล่มเมืองไทยก็คราวนี้แหละ ผู้ชายเหี้ยมโหดไม่เคยยอมใครหรือออดอ้อนใครกลับกลายร่างจากเสือเป็นลูกแมวกำลังออดอ้อนมิเชลอยู่ สงสัยพวกเขาจะได้นายหญิงในเร็วๆ นี้เป็นแน่